Έχοντας επικεντρωθεί στη καριέρα της μέχρι τα 30 της χρόνια, η Κλερ Πάτερσον, χωρίς να έχει συναντήσει τον άντρα της ζωής της είχε αρχίσει να νιώθει ότι χτυπά το βιολογικό ρολόι.
Με μια επαγγελματική σταδιοδρομία στο ενεργητικό της και οικονομικά σταθερή, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα μωρό. Μετά από την διαδικασία η Κλερ είδε ένα βίντεο ενός μικρού αγοριού που έλιωσε την καρδιά της, «καθόταν κάτω και στη συνέχεια ξαφνικά χαμογέλασε και αυτό ήταν» είπε!
Επίσης συμπλήρωσε ότι δεν ήθελε να έχει ένα παιδί με αναπηρία για το λόγο ότι θα ήταν μόνο αυτή που θα το υιοθετούσε! Και συνέχισε λέγοντας ότι η αναφορά για το παιδί έλεγε πως είναι «ένα φλύαρο και υγιές παιδί» και θα ήταν πολύ ενθουσιασμένη που θα μπορούσε να το πάρει.
«Ήταν μια ξεχωριστή μέρα για μένα που θα έπαιρνα το δικό μου αγόρι και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη», δήλωσε η ίδια! Η Κλερ, ωστόσο, γνώριζε ότι το παιδί της είχε κάποια ήπια αναπτυξιακή καθυστέρηση, αλλά η ίδια ένιωθε αισιόδοξη. Έχοντας δει μόνο το βίντεο και μερικές φωτογραφίες, η Κλερ, η οποία σήμερα είναι 40 ετών, άρχισε να ανησυχεί όταν τον πήρε σπίτι δύο εβδομάδες αργότερα.
«Είχα ανησυχήσει για το σχήμα του κεφαλιού του. Φαινόταν να είναι πολύ επίπεδο στο πίσω μέρος και δεν ήξερα τι πρόκειται να συμβεί», είπε. Έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου ότι κάτι σοβαρό πήγαινε λάθος με τον γιό της. Και συνέχισε: « Δεν έκανε τίποτα που θα έπρεπε να κάνει ένα παιδί της ηλικίας του. Δεν θα μπορούσε ούτε να μιλήσει…».
Η Κλερ τον πήγε για λογοθεραπεία και τον ενθάρρυνε συνεχώς, αλλά εκείνος ποτέ δεν την έχασε από δίπλα του και τελικά δεν μίλησε εκτός από μια λέξη «mummy»! Έχοντας τον κοντά της από το 2011, η Κλερ επέμενε και το μικρό αγόρι έμαθε τελικά να περπατά.
Τον Οκτώβριο του2012 όταν η Κλερ επισκέφθηκε τους γονείς της στο Lake District, πηγαίνοντας να βάλει βενζίνη είδε το μικρό της γιο στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου να τραντάζεται και να παθαίνει κρίση. «Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου», δήλωσε. Αυτή η κρίση την οδήγησε πίσω στο νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου διαπίστωσε ότι το παιδί είχε νευρολογική βλάβη… έτσι είχε γεννηθεί. Είχε 36 κρίσεις την ημέρα και επιληψίες που ήταν συμπτώματα για κάτι πολύ χειρότερο, δεν την αναγνώριζε. Επίσης, είχε δυσκολίες στην αναπνοή και μια φορά είχε πέσει σε κώμα, σε σημείο που θεωρήθηκε ότι είχε πεθάνει κιόλας!
«Ήμουν πολύ αγχωμένη και είχα φτάσει στο τέλος της σωματικής και ψυχικής μου αντοχής», ισχυρίστηκε η Κλερ. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να καλέσει τους κοινωνικούς λειτουργούς, γιατί δεν μπορούσε να τον φροντίσει πλέον στο σπίτι, λέγοντας ότι «ήταν μια σπαρακτική απόφαση, τον αγάπησα. Είναι σίγουρο ότι δεν ήταν κάτι που το πήρα ελαφριά, όμως δεν είχα τίποτα περισσότερο να δώσω και έπρεπε να τον παραδώσω πίσω»!
Η Κλερ πήγε στο δικαστήριο για να κερδίσει την απόφαση ότι «δεν έφταιγε», εξασφαλίζοντας ότι δεν θα υπήρχε αρνητική αντανάκλαση πάνω της αν ήθελε να υιοθετήσει παιδί ξανά. Σήμερα έχει ξεκινήσει μια ιστοσελίδα «Adoption Disruption UK» για την παροχή υποστήριξης σε αυτούς που δεν πάει καλά η υιοθεσία τους.
Η ίδια δήλωσε ότι το μικρό αγόρι σήμερα ζει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου νοσηλεύεται με την φροντίδα τεσσάρων ανθρώπων, όλο το εικοσιτετράωρο. Τώρα η Κλερ περιμένει να υιοθετήσει ένα άλλο παιδί και νιώθει πολύ αισιόδοξη με αυτό!
