Θα μπορούσε να πει κανείς σκωπτικά ότι τον 21ο αιώνα αν γινόταν εμφύλιος στις ΗΠΑ, η αιτία θα ήταν η… μπύρα. Μπορεί οι μεγαλύτερες ζυθοποιίες των ΗΠΑ να έχουν κατηγορηθεί κατά καιρούς ότι παράγουν άοσμες και άγευστες μπύρες, όμως εκείνοι που αναζητούν μια καλή μπύρα έχουν πλέον πολλές επιλογές. Και αυτό έχει αντίκτυπο σε παναμερικανικό επίπεδο προκαλώντας μία ολόκληρη πολεμική γύρω από το ζήτημα.
Η αγορά μπύρας σήμερα θυμίζει όλο και περισσότερο την εποχή πριν την Ποτοαπαγόρευση, όταν οι μικρές περιφερειακές ζυθοποιίες κυριαρχούσαν στον χάρτη. Μάλιστα, είναι τέτοια η ζήτηση για καλή και γευστική μπύρα που υπολογίζεται πως κάθε μέρα δημιουργείται τουλάχιστον μια νέα ζυθοποιία.
Οι μικρές και ανεξάρτητες ζυθοποιίες έχουν ωφεληθεί τα μέγιστα κατά την διάρκεια της ύφεσης αναλαμβάνοντας μερίδιο της αγοράς που μέχρι πρότινος κατείχαν παραδοσιακά εμπορικά σήματα όπως η Budweiser και Miller Lite. Σύμφωνα με το «Insights Marketer Beer», η ζήτηση για μπύρα έχει αυξηθεί κατά 13% για κάθε ένα από τα τελευταία τρία χρόνια. Οι δύο μεγαλύτερες ζυθοποιίες των ΗΠΑ, η Anheuser-Busch και η MillerCoors, εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν περίπου τα 3/4 της εγχώριας αγοράς ενώ οι μικρές ζυθοποιίες μόλις το 6,7%. Αλλά ακόμη και τα μεγάλα αφεντικά έχουν παρατηρήσει την αλλαγή στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Ενώ οι πωλήσεις των μεγάλων εμπορικών σημάτων τους έχουν πέσει, τα κέρδη τους μεγαλώνουν από την «crafty beer» όπως ονομάζεται η βιομηχανική μπύρα που μοιάζει και πωλείται σαν μπύρα μικροζυθοποιίας. Αυτό έχει οδηγήσει σε κάποια συζήτηση σχετικά με το τι συνιστά μια craft μπύρα και τι όχι και βεβαίως τι φορολογικές συνέπειες έχει αυτό για τις εταιρείες.
Η Brewers Association προωθεί τα συμφέροντα των μικρών, ανεξάρτητων και παραδοσιακών ζυθοποιιών που παράγουν έως 6 εκατομμύρια βαρέλια μπύρας ετησίως. Με αυτό ως δεδομένο, η μεγαλύτερη ζυθοποιία είναι η Boston Beer, η οποία παρήγαγε πάνω από 2 εκατομμύρια βαρέλια πέρυσι. Ο αριθμός αυτός συμβαίνει επίσης να αποτελεί και το όριο για την ευνοϊκή μεταχείριση που τυγχάνουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και που τους επιτρέπει να κάνουν ένα «διάλειμμα» από την καταβολή του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Καθώς η βιομηχανία μπύρας αναπτύσσεται διαρκώς η Brewers Association σκέφτεται ότι σύντομα τα περισσότερα από τα μέλη της θα βρεθούν στο σημείο που βρίσκεται η Boston Beer και σύντομα θα κληθούν να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις τις μεγάλες εταιρείες με ό,τι βεβαίως αυτό συνεπάγεται. Για αυτό το λόγο, η Ένωση πιέζει το Κονγκρέσο να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα αυξήσει το όριο για τον ειδικό φόρο στα 6 εκατομμύρια βαρέλια ετησίως δίνοντας ανάσα στους μικρούς επιχειρηματίες.
Όμως, το Ινστιτούτο Μπύρας στο οποίο εκπροσωπούνται τόσο οι μικρές όσο και οι μεγάλες βιομηχανίες έχει άλλη προσέγγιση και πιέζει το Κονγκρέσο για συνολική μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης σε όλες τις κατηγορίες που αφορούν τον κλάδο. Οι αντίπαλοι του νομοσχεδίου για τον φόρο – ο οποίος δεν έχει προσαρμοστεί από το 1991 – σπεύδουν να τονίσουν πως ο πληθωρισμός έχει ήδη μειώσει την δραστικότητα του μέτρου ενώ υπάρχουν και ορισμένοι που θέλουν τον φόρο σε υψηλά επίπεδα προκειμένου να αυξήσουν τα έσοδά τους. Άλλοι γερουσιαστές φαίνεται να αντιλαμβάνονται πλέον πως το πιο ακριβό συστατικό της μπύρας είναι ο ίδιος ο φόρος κατανάλωσης .
Το βέβαιο είναι ότι ο χάρτης της μπύρας αλλάζει και οι μάχες που θα ακολουθήσουν θα ορίσουν και την φυσιογνωμία του κλάδου στη νέα εποχή, καθώς αναμένεται να ξεκαθαρίσει το τοπίο προς όφελος των λίγων και μεγάλων ή των πολλών διεσπαρμένων βιομηχανιών.
Επιμέλεια: Μάριος Μπουμπής
