Ξαναχτυπά ο αμετανόητος, απαγωγέας παιδεραστής και δολοφόνος μικρών από το Βέλγιο, ο οποίος από τη φυλακή όπου βρίσκεται έστειλε επιστολή 44 σελίδων στον πατέρα ενός εκ των θυμάτων του, «σκοτώνοντας εκτός από τα παιδιά και την αλήθεια», όπως έγραψε χαρακτηριστικά η βελγική εφημερίδα La Derniere Heure η οποία ανέλυσε ψυχογραφικά την επιστολή.
Ο Μαρκ Ντιτρού, ο οποίος το 2004 καταδικάστηκε για την απαγωγή, αιχμαλωσία και βιασμό 6 κοριτσιών και την δολοφονία 4 εξ αυτών (από τον Ιούνιο του 1995 και τον Αύγουστο του 1996) απέστειλε 44σελιδη επιστολή στον Ζαν Ντενί Λε Ζεν, τον πατέρα της Ζιλί την οποία απήγαγε στα 8 της έτη. Η Ζιλί ήταν ένα από τα κορίτσια που βρέθηκαν νεκρά. Ο πατέρας της, είναι γνωστή προσωπικότητα στο Βέλγιο, κυρίως λόγω του αγώνα που έκανε μέσω των ΜΜΕ για την υπεράσπιση της μνήμης των δολοφονημένων κοριτσιών και το 2012 δήλωσε ότι «γυρνά οριστικά σελίδα» σε αυτή την υπόθεση.
Σύμφωνα με τη βελγική εφημερίδα, «η επιστολή είναι σύντομη, ιδιαιτέρως πρακτική, έως μονότονη» και «δεν χωρίζεται με παραγράφους», ενώ «κόλλα αναφοράς». «Το σύνολο» της επιστολής «δίνει μία εντύπωση ανεπισημότητας», ενώ διαφαίνεται ότι ο δράστης είναι «αμετανόητος».
Ο αρθρογράφος της επιστολής φαίνεται να είναι σε μόνιμη άμυνα, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του με κάθε λεπτομέρεια και επιβάλλει την άποψή μου με αυταρχικό τρόπο, αναφέρει η εφημερίδα.
Σύμφωνα με την «La Derniere Heure», ο Ντιτρού επιμένει – όπως έκανε και κατά την διάρκεια της δίκης- στη θεωρία της πολιτικο-δικαστικής συνωμοσίας και δεν αποκλείεται εντός των επόμενων μηνών να αιτηθεί την πρόωρη αποφυλάκισή του, παρότι δεν έχει καμία πιθανότητα να εισακουστεί το αίτημά του.
«Κάθε φορά που σας βλέπω να παρακαλάτε για την αλήθεια, πλημμυρίζω με θλίψη, η οποία αυξάνεται από την ανικανότητά μου να σταματήσω έναν μηχανισμό της κολάσεως». Ο Ντιτρού με κυνισμό προσπαθεί να δικαιολογήσει τα ειδεχθή του εγκλήματα, αναφερόμενος στην αποβολή της πρώην συζύγου του και συνενόχου Μισέλ Μαρτέν, η οποία αποφυλακίστηκε πρόωρα και ζει σε μοναστήρι.
«Ποιος μπορεί να κατανοήσει καλύτερα και να αισθανθεί την θλίψη, την εξέγερση, τον θυμό και όλα τα άλλα αρνητικά συναισθήματα που κατατρώνε την καρδιά ενός πατέρα πληγωμένου από τον θάνατο του παιδιού του, από έναν άλλον πατέρα που υφίσταται τα ίδια βάσανα» αναφέρει προκλητικά ο δολοφόνος.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Μαρκ Ντιτρού επιχειρεί να απαλλαχθεί μέσω της επιστολής είναι ενδεικτικός «ενός ψυχοπαθούς, αδιάφορου απέναντι στον πόνο που προκάλεσε σε άλλους και απέναντι στις πιο βασικές ανθρώπινες αξίες» λέει ο ψυχολόγος του βελγικού Πανεπιστημίου Libre, Ισιντόρ Πελκ, προσθέτοντας: «Θέλει να εξακολουθούμε να μιλάμε για αυτόν, θέλει να κάνει τον κόσμο να υποφέρει κι άλλο, είναι πολύ χαρακτηριστικός χειρισμός ενός ψυχοπαθούς».
Ο πατέρας του θύματος, Ζαν Ντενί Λε Ζεν, μέχρι στιγμής δεν έχει αντιδράσει στην πρόκληση Ντιτρού, δηλώνει ωστόσο σοκαρισμένος.
Το χρονικό της σύλληψης
Ο δολοφόνος και βιαστής συνελήφθη το 1996 αλλά είχε ήδη ανάλογο παρελθόν και οι Αρχές τον είχαν αφήσει ελεύθερο. Μετά τη νέα σύλληψη του βρέθηκαν ειδικά κελιά στο υπόγειο του σπιτιού του, μέσα στα οποία τα μικρά κορίτσια πέρασαν φρικτές ώρες. Δύο από αυτά, κατέστη δυνατό να εντοπιστούν όσο ήταν ακόμη νωρίς και βρίσκονταν ακόμα στη ζωή. Βρέθηκαν στο κελί σε άθλια ψυχολογική αλλά και σωματική κατάσταση.
Άλλα τέσσερα κορίτσια εντοπίστηκαν νεκρά. Δύο από αυτά, η Αν Μάρσαλ, 17 ετών και Έφγε Λάμπρεκς, 19 ετών, βρέθηκαν θαμμένες στον κήπο του σπιτιού του. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, τα δύο άτυχα κορίτσια, ναρκώθηκαν και θάφτηκαν ζωντανά. Άλλα δύο νεκρά θύματα ήταν κλεισμένα στο κελί όταν αυτός είχε συλληφθεί την πρώτη φορά.
Η σύζυγός του, παρά το γεγονός πως βρισκόταν στο σπίτι, δεν κατέβηκε ποτέ να δώσει στα δύο κοριτσάκια ένα πιάτο φαγητό, με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ασιτία. Όπως δήλωσε αργότερα στο δικαστήριο, δεν το έκανε επειδή φοβόταν.
Toν περασμένο Φεβρουάριο ο Ντιτρού είχε απασχολήσει και πάλι την επικαιρότητα αφού πληροφορίες ανέφεραν ότι η βελγική δικαιοσύνη ήταν έτοιμη να διαπράξει και πάλι το ίδιο λάθος αποφυλακίζοντας τον επειδή είχε εκτίσει το 1/3 της ποινής του.
Επιμέλεια: Μαριάννα Μαρμαρά
