Του Κώστα Μπετινάκη
Μια σειρά από κρίσιμες ψηφοφορίες ακολουθεί τις επόμενες ημέρες για την Τουρκική Δημοκρατία.
Δεν είναι μόνον το μέλλον των Κούρδων βουλευτών που θα αποφασισθεί με την οριστικοποίηση της άρσης της ασυλίας τους. Νέος πρωθυπουργός θα αναλάβει καθήκοντα, ενώ αναμένεται και η συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα δώσει αυτοκρατορικές εξουσίες στον Ερντογάν.
Ήδη στην Τουρκία έχει επιλεγεί -με την εκλογή του ως νέου ηγέτη του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ)- ως νέος πρωθυπουργός ο Binali Yildirim. Απομένει η τυπική αποδοχή του με την ψηφοφορία ως μοναδικού υποψήφιου για τον πρωθυπουργικό θώκο, από το έκτακτο συνέδριο του κόμματος στις 22 Μαΐου.
Το γεγονός ότι ο Γιλντιρίμ -στενός συνεργάτης του προέδρου- είναι και ο μοναδικός υποψήφιος αποδεικνύει πως το κόμμα βρίσκεται υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του Ερντογάν, ο οποίος ουδόλως αντέδρασε όταν ο Αχμέτ Νταβούτογλου υπέβαλε την παραίτησή του την περασμένη εβδομάδα.
Αλλά το παιχνίδι της εξουσίας δεν τελειώνει εδώ. Σε εξέλιξη βρίσκονται τα σχέδια του Ερντογάν να φέρει ένα προεδρικό σύστημα στη χώρα που θα του δίνει εξουσίες σουλτάνου.
Ένα από τα εμπόδια είναι η προσήλωση σε δημοκρατικές διαδικασίες, με την άκαμπτη στάση που επιδεικνύει το αντιπολιτευόμενο κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού (HDP). Έτσι ποιο είναι το επόμενο βήμα; Μια και ξεμπέρδεψε με το θέμα του ισχυρού πρωθυπουργού του ΑΚΡ (του Ερντογάν), θα συνεχίσει πετυχαίνοντας τους στόχους του έναν προς έναν.
Στην πρώτη του δήλωση ως πρόεδρος του κόμματος ο Γιλντιρίμ εξήγγειλε τον «τερματισμό της τρομοκρατίας». Στη σημερινή ψηφοφορία η τουρκική Εθνοσυνέλευση θα απαλλαγεί από την ενοχλητική παρουσία των Κούρδων βουλευτών, τους οποίους όλα τα «εθνικώς αμιγή κόμματα» θεωρούν συνεργάτες των «τρομοκρατών του ΡΚΚ».
Έτσι περί τους 50 βουλευτές του HDP αναμένεται να χάσουν τη βουλευτική τους ασυλία (και την ιδιότητά τους), με τελικό στόχο να καρπωθούν τις έδρες τους τα άλλα κόμματα.
Μόνο που το κουρδικό κόμμα είχε κερδίσει το 10% των ψήφων και δύσκολα θα βγει η παρουσία των υποστηρικτών του εκτός του πολιτικού παιχνιδιού. Άλλωστε το τι συμβαίνει στη ΝΑ Τουρκία, όπου ζει η πλειονότητα των Κούρδων, μεταφέρεται στα τουρκικά Μέσα με τη λογοκριμένη μορφή που είναι αποδεκτή από την κυρίαρχη πολιτική ελίτ.
Στην περίπτωση που το ΑΚΡ δεν κατορθώσει να πάρει με το μέρος του την επιθυμητή πλειοψηφία (λιγότερους των 367) από τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο πρόγραμμα είναι η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να πάρει την απαιτούμενη πλειοψηφία ο Ερντογάν, απευθείας από τον τουρκικό λαό.
Τον λαό, που έχει μπαφιάσει από την πολεμική ατμόσφαιρα και τους θανάτους, όπως τα παρουσιάζουν τα ελεγχόμενα Μέσα, και είναι έτοιμος να παραδοθεί σε ένα λιγότερο δημοκρατικό Σύνταγμα με αντάλλαγμα τις υποσχέσεις του ΑΚΡ να απαλλάξει τη χώρα από τις «τρομοκρατικές επιθέσεις».
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και ο λόγος για τον οποίο έχει στυλώσει τα πόδια ο Ερντογάν και δεν αλλάζει τον «αντιτρομοκρατικό νόμο», όπως του ζητούν επίμονα οι Δυτικοί με αντάλλαγμα την άρση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες προς τις χώρες της Ε.Ε.
