Του Μιχάλη Παπανίδη

Χιλιάδες δάνεια που βρίσκονται σε καθυστέρηση θα καταγγελθούν από τις τράπεζες μέσα στο καλοκαίρι, αλλά και το αμέσως επόμενο διάστημα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η… παθητική στάση των τραπεζών πρέπει να θεωρείται παρελθόν και όποιος δεν εκμεταλλεύθηκε τα επτά χρόνια… ασυλίας για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς του θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Εκτιμάται ότι την επόμενη τριετία στη χώρα μας θα αλλάξουν χέρια περιουσιακά στοιχεία άνω των 30 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 16,26% του εγχώριου ΑΕΠ το 2016Οι πρώτοι που θα αισθανθούν την αλλαγή πολιτικής των τραπεζών θα είναι οι επιχειρηματίες, που έχουν δάνεια σε καθυστέρηση πολλών ετών, ενώ οι επιχειρήσεις τους, αν και υπερχρεωμένες, λειτουργούν σχεδόν κανονικά.

Οι αμοιβές των στελεχών πληρώνονται κανονικά, οι δραστηριότητες συνεχίζονται, ενώ αγνοούνται συστηματικά οι εκκρεμότητες με το τραπεζικό σύστημα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Αυτές οι επιχειρήσεις-ζόμπι, όπως χαρακτηρίζονται στην οικονομία, έρχεται η ώρα να βγουν από το παιχνίδι, ενώ πολλές θα αντιμετωπίσουν «ξαφνικό θάνατο».

Οι κλάδοι που περιλαμβάνουν τις υπερδανεισμένες επιχειρήσεις είναι κυρίως οι εξής: 1) χαλυβουργία, 2) ξενοδοχεία, 3) κατασκευές, 4) κλωστοϋφαντουργία, 5) υλικά συσκευασίας, 6) ιδιωτικές κλινικές και νοσηλευτήρια, 7) έπιπλο, 8) υλικά συσκευασίας.

Όσα χρόνια επιχειρηματίες και ιδιώτες περίμεναν κάποια λύση… μεταφυσική, οι τράπεζες ενίσχυαν το οπλοστάσιό τους και προετοιμάζοντανΟμοίως, σειρά θα πάρουν όσοι έχουν στεγαστικά δάνεια και συστηματικά αποφεύγουν να προχωρήσουν σε εξόφληση των προκαθορισμένων δόσεων, είτε καλυπτόμενοι από τον νόμο Κατσέλη είτε απλώς αδιαφορώντας, περιμένοντας ακόμη και μια… γενναία διαγραφή χρεών!

Στη στεγαστική πίστη, όμως, υπάρχουν εμπράγματες εγγυήσεις. Το στεγαστικό δάνειο, δηλαδή, φέρει υποθήκες, που βεβαίως θα ενεργοποιηθούν και θα οδηγήσουν στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.

Όσα χρόνια επιχειρηματίες και ιδιώτες περίμεναν κάποια λύση… μεταφυσική, οι τράπεζες ενίσχυαν το οπλοστάσιό τους και προετοιμάζονταν.

Για πρώτη φορά από το ξέσπασμα της κρίσης, οι τράπεζες έχουν στη διάθεσή τους ένα θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αλλά και τις προσθήκες που φέρνει η νέα συμφωνία της κυβέρνησης, όπως ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, η νομική κάλυψη των διοικήσεων και των τραπεζικών στελεχών, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κ.ά.

Οι κλάδοι που περιλαμβάνουν τις υπερδανεισμένες επιχειρήσεις είναι κυρίως οι εξής: 1) χαλυβουργία, 2) ξενοδοχεία, 3) κατασκευές, 4) κλωστοϋφαντουργία, 5) υλικά συσκευασίας, 6) ιδιωτικές κλινικές και νοσηλευτήρια, 7) έπιπλο, 8) υλικά συσκευασίας

Η λογική που έχει επικρατήσει είναι ότι «εάν χρωστάς στην τράπεζα, δεν πηγαίνεις φυλακή».

Έτσι όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει κανένα οικονομικό σύστημα σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη και τώρα ήλθε η ώρα και στην Ελλάδα της κρίσης να αποκατασταθεί σταδιακά, έστω, η τραπεζική πίστη.

Η πίεση των δανειστών για τη μείωση των «κόκκινων δανείων» είναι πολύ μεγάλη πλέον, ενώ θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και τις επιδόσεις των ελληνικών τραπεζών στα επερχόμενα και πολύ απαιτητικά stress test.

Τράπεζες, πολιτεία, εποπτικές αρχές και κοινωνία, είναι αναγκαίο να συμφωνήσουν ότι: Δεν θα χαριστούν στους στρατηγικούς κακοπληρωτές

Ν. Καραμούζης: «Η Πολιτεία δεν πρέπει να κάνει χαριστικές ρυθμίσεις»

Ο πρόεδρος της Eurobank και της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) Νικόλαος Καραμούζης
ερωτηθείς σχετικά με την επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί από τις ελληνικές τράπεζες για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια επισημαίνει ότι «είναι φιλόδοξοι αλλά επιτεύξιμοι, ιδιαίτερα κάτω από ευνοϊκότερες μακροοικονομικές συνθήκες που πλέον δείχνουν περισσότερο πιθανές».

Δίνοντας ιδιαίτερα έμφαση στο συγκεκριμένο ζήτημα ο κ.Καραμούζης αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Οι ελληνικές τράπεζες ήδη αξιοποιούν όλα τα διαθέσιμα εργαλεία και τις μεθόδους προκειμένου να προσφέρουν στους συνεργαζόμενους πελάτες τους βιώσιμες λύσεις αναδιάρθρωσης των δανείων τους, χρησιμοποιώντας ένα δυναμικό μοντέλο κατανομής προβλέψεων ζημιών από επισφαλείς απαιτήσεις, συμπεριλαμβανομένης της διαγραφής και μείωσης χρεών.

Όμως τράπεζες, πολιτεία, εποπτικές αρχές και κοινωνία, είναι αναγκαίο να συμφωνήσουν ότι: Δεν θα χαριστούν στους στρατηγικούς κακοπληρωτές, αυτούς που έχουν τη δυνατότητα αλλά αποφεύγουν την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους, γιατί το κόστος για την οικονομία και την κοινωνία είναι μεγάλο και άδικο.

Δεν θα διευκολύνουν τη νόθευση του ανταγωνισμού με ευνοϊκές ρυθμίσεις κακοπληρωτών, που δεν συμμετέχουν στο κόστος εξυγίανσης και δεν συνεργάζονται με τις τράπεζες και δεν θα υποχρεώσουν τις τράπεζες να ρευστοποιήσουν στη δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλές τιμές (firesales) τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια».

Διαβάστε επίσης:

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης