Πρακτικές, που γεννούν σοβαρά ερωτήματα και αναμφισβήτητα έχουν δημιουργήσει «φέσια» στην αγορά, εφάρμοζε ο μεταφορικός όμιλος Imperio. Όπως προκύπτει από δικαστική απόφαση που αποκαλύπτει το zougla.gr, η εταιρεία που έχει «χτυπήσει» την πόρτα του άρθρου 99, φαίνεται να λειτουργούσε αθέμιτα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, η Imperio αφότου συμφωνούσε με τον πελάτη για την παροχή μεταφορικού έργου, στη συνέχεια ανέθετε σε τρίτες μεταφορικές εταιρείες το συγκεκριμένο έργο. Προχωρούσε δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, σε outsourcing.
Παράλληλα, οι ιδιοκτήτες του εμπορεύματος συμβάλλονταν με την Imperio, η οποία εκχωρούσε τις απαιτήσεις από τους πελάτες στην τράπεζα, εκχωρώντας τα τιμολόγια που είχε εκδώσει. Με τον τρόπο αυτό, η μεταφορική προεισέπραττε το ποσό του τιμολογίου από την τράπεζα, με την τελευταία να είχε ως «εγγύηση» το τιμολόγιο. Η μεταφορική για να είναι «κατοχυρωμένη» κοινοποιούσε στον πελάτη της, δηλαδή τον ιδιοκτήτη του εμπορεύματος ότι έχει εκχωρήσει το τιμολόγιο στην τράπεζα. Την ίδια στιγμή, ο πελάτης, όπως είχε συμφωνήσεί με την Imperio, πλήρωνε το ποσό του τιμολογίου που είχε εκχωρηθεί στην τράπεζα.
Στο τέλος όμως, το εμπόρευμα την αποστολή του οποίου είχε αναλάβει η «τρίτη» εταιρεία κατέληγε να
μην φθάνει ποτέ στον προορισμό του. Και αυτό επειδή η Imperio άφηνε απλήρωτο τον μεταφορέα στον οποίο είχε αναθέσει το μεταφορικό έργο των πελατών της. Έτσι, η «ξένη» μεταφορική εταιρεία προχωρούσε σε κατασχέσεις των προϊόντων, τα οποία οι ιδιοκτήτες του αναζητούσαν…
Όπως δηλαδή, εξηγούν πηγές στο zougla.gr η Imperio λειτουργούσε ως «μεσίτης» μεταφορών: Προεισέπραττε την αξία του μεταφορικού έργου, εκχωρώντας τα τιμολόγια στις τράπεζες, δεν εκτελούσε το μεταφορικό έργο και άφηνε απλήρωτους τους μεταφορείς-υπεργολάβους.
Ένα από τα «θύματα» της εταιρείας υπήρξε μεγάλη ελληνική εταιρεία, της οποίας το εμπόρευμα δεν μεταφέρθηκε ποτέ.
«Η Imperio αναλάμβανε την υποχρέωση να εκτελεί είτε η ίδια είτε άλλος διαδοχικός μεταφορέας, οδικές διεθνείς μεταφορές εισαγωγών και εξαγωγών για λογαριασμό της ενάγουσας (σ.σ.: δηλαδή του πελάτη της imperio) προς τους προορισμούς που θα συμφωνούσαν κάθε φορά. Ως προς το συμφωνηθέν κόμιστρο θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Imperio είχε εκχωρήσει όλες τις απαιτήσεις της από την σχέση της με την ενάγουσα σε τραπεζικό ίδρυμα.
Για το λόγο αυτό, η ενάγουσα κατέβαλε στην τράπεζα το συμφωνηθέν κόμιστρο για κάθε μεταφορά και εκδόθηκαν τιμολόγια στα οποία αναγράφεται ο παραπάνω τρόπος πληρωμής αλλά και οι συμφωνηθείσες ημερομηνίες άφιξης των εμπορευμάτων από το εξωτερικό. Λίγες ημέρες πριν από την παραλαβή των εμπορευμάτων, η Imperio ενημέρωσε την ενάγουσα ότι δεν θα εκτελούσε η ίδια την μεταφορά, αλλά θα την ανέθετε σε μεταφορική με έδρα τη Σλοβενία» αναφέρεται στη δικαστική απόφαση.
Όπως επισημαίνεται, τις επόμενες ημέρες, αφού είχαν παρέλθει οι συμφωνηθείσες ημερομηνίες άφιξης, ο πελάτης της Imperio ενημερώθηκε ότι η παραγγελία δεν είχε φθάσει στον προορισμό του εξωτερικόυ και προσπάθησε, χωρίς αποτέλεσμα, να επικοινωνήσει με την Imperio. Ύστερα από πολλές οχλήσεις, η ελληνική εταιρεία-πελάτης της Imperio ενημερώθηκε ότι το εμπόρευμά της είχε παραμείνει στην αποθήκη της σλοβένικης εταιρείας στην οποία η μεταφορική είχε αναθέσει το έργο. Η σλοβένικη είχε κρατήσει τα εμπορεύματα ως ενέχυρο, επειδή είχε μείνει απλήρωτη από την Imperio για μεταφορές που είχε ήδη εκτελέσει για λογαριασμό της.
Έτσι, οι πελάτες της Imperio κατέληγαν στη δικαιοσύνη προκειμένου να διεκδικήσουν το δίκιο τους, αν και η «ζημιά» είχε ήδη γίνει, το εμπόρευμα δηλαδή, δεν είχε παραδοθεί στον τελικό προορισμό…
