Το κλειδί για την έξοδο από την κρίση
«To κλειδί για την έξοδο από την ελληνική κρίση το έχει η ίδια η Ελλάδα», δήλωσε την Παρασκευή ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Όλι Ρεν.
Το «κλειδί» αυτό κατά τον ίδιο είναι η συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής που συμφωνήθηκε πρόσφατα. Την πόρτα βέβαια της εξόδου από την κρίση οι Έλληνες δεν την έχουν δει ακόμα ούτε με το κιάλι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει στοχοθεσία με προκείμενο την εφαρμογή του κλειδιού.
Από την άλλη υπάρχει υπόδειξη και επιβολή του τρόπου εξόδου από φορείς οι οποίοι λίγες μόνο ημέρες πριν παραδέχτηκαν ότι το μέσο επίτευξης των στόχων ήταν λανθασμένο. Παρ’ όλα αυτά, η συνταγή πρέπει να συνεχιστεί και όπου συνταγή… ο μπούσουλας ενός σκληρού δημοσιονομικού ελέγχου.
Κι αν δεν πετύχει ούτε τώρα;;;
Θα το δηλώσουν πάλι ψύχραιμα και το ελληνικό πρόγραμμα θα συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο.
Η αβεβαιότητα αλά ευρωπαϊκά
Την υψηλή ανεργία και τη βαθύτερη από το αναμενόμενο ύφεση της ελληνικής οικονομίας, (η πρόβλεψη ήταν για 4,2% ενώ τελικώς ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 4,4%) ο Όλι Ρεν την απέδωσε στην «πολιτική αβεβαιότητας που επικρατούσε στη χώρα, καθώς και στα μειονεκτήματα εφαρμογής του προγράμματος αναφορικά με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Συνεπώς και αντιδράσαμε και αργήσαμε.
Αλλά ακόμη και αν ο πολίτης ήταν εντελώς τυπικός στους στόχους που του τέθηκαν και δεν αντιδρούσε -έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί το πολιτικό κόστος- θα εξακολουθούσε να υπάρχει η αμφιβολία του κατά πόσο το «καράβι θα βγει από τη φορτούνα». Αποτέλεσμα… η πίεση των διεθνών αγορών ήταν αναπόφευκτη, κάτι που φαίνεται πως διαφεύγει από τους Ευρωπαίους εταίρους. Οι δράσεις δημιουργούν αντιδράσεις και ο σωστός χειρισμός των αντιδράσεων οδηγεί στη σύνθεση.
Η αβεβαιότητα στην Ελλάδα
Το φόβο και την αβεβαιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Τρόικα την αντιλαμβάνονται ως εκροή κεφαλαίων, όμως ο Έλληνας τη βιώνει στην καθημερινότητά του. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η επαπειλούμενη πτώχευση, η ελλιπής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια επαπειλούμενη κατάρρευση του κοινωνικού ιστού συνιστούν το φόβο για τον Έλληνα. Αν σε αυτά προστεθούν και ο συνεχής εκφοβισμός της εξόδου από το κοινό νόμισμα, που χρησιμοποιήθηκε πολλάκις, γίνεται αντιληπτός πως ο «εγχώριος» φόβος απέχει αρκετά από τον ευρωπαϊκό και μάλλον είναι πιο επώδυνος.
Με φόντο την ανάπτυξη
«Η μείωση της ανάπτυξης στην Ε.Ε. είχε αρνητικές επιπτώσεις στις ελληνικές εξαγωγές».
Πολύς λόγος και για την ανάπτυξη. Κατά τον Ρεν η ελληνική οικονομία επηρεάστηκε από τη μείωση της ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τον Στουρνάρα η ανάπτυξη είναι η μόνη έξοδος από το οικονομικό βάραθρο. Ίσως η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που πιστεύει πως θα καταφέρει την ανάπτυξη μέσω περικοπών.
Ακόμη και αν αυτή τη στιγμή μοιραζόταν χρήμα -έβρεχε δηλαδή το οικονομικό μάννα εξ ουρανού μέσα στην έρημο της ύφεσης-, η ανάπτυξη δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αν δεν αυξάνονταν οι μισθοί και οι συντάξεις. Έχουν γνώση οι φύλακες γι αυτό και για όλα τα άλλα, όμως εξακολουθούν να υπακούουν στωικά την Ευρώπη.
Συνεπώς δίνεται ψήφος στην ύφεση για να έρθει η ανάπτυξη. Πρωτοτυπία στην πρωτοτυπία, αρκεί να μείνει στο τέλος και κάποιος όρθιος προκειμένου να την αναγνωρίσει.
Επιμέλεια: Σοφία Χρονοπούλου
