Βρίζει το παιδί σας, λέει κακόηχες λέξεις και «άσχημες» εκφράσεις;
Μήπως θέλει με αυτό τον τρόπο, την προσοχή σας να τραβήξει;
Μήπως προσπαθεί την ανεξαρτησία του να αποδείξει;
Μάνα της μάθησης στα παιδιά είναι η μίμηση. Αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή ακούστηκαν βρισιές, το παιδί, χωρίς να ξέρει τι σημαίνουν, απλά επανέλαβε τις λέξεις που είχε ακούσει. Μετά, διαιστάνθηκε την συναισθηματική φόρτιση που προκλήθηκε από τις λέξεις που είπε και απλά τις χρησιμοποιεί όταν θέλει.
Η αντίδρασή σας τη στιγμή που ακούτε μία άσχημη λέξη από το παιδί σας είναι πολύ σημαντική. Μην θυμώσετε έντονα ή μαλώσετε δυνατά το παιδί ή απαγορέψετε κρυφογελώντας του τύπου «Μην σε ξανακούσω να το λες, πονηρούλη». Το γέλιο σας θα θεωρηθεί επιβράβευση και θα ενθαρρύνει το παιδί να ξαναμιλήσει με αυτό τον τρόπο.
Για αρχή δοκιμάστε να αγνοήσετε παντελώς αυτό που ακούσατε. Η αντίδρασή σας αυτή μπορεί να το παραξενέψει και τελικά το παιδί να χάσει το ενδιαφέρον του γι’ αυτή τη λέξη.
Προσέξτε πολύ τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε μπροστά στο παιδί σας. Όποτε αισθάνεστε εκνευρισμένοι και θέλετε να ξεσπάσετε σε βρισιές, καλύτερα να πάτε σ’ ένα δωμάτιο του σπιτιού όπου θα είστε μόνοι σας.
Το «παίξιμο ρόλων» με γονείς-παιδιά με άσχημες συνέπειες όταν γίνεται χρήση των άσχημων εκφράσεων, τότε το παιδί ίσως συζητήσει, καταλάβει και ακυρώσει τη χρήση τέτοιων λέξεων, στην ομιλία του.
Επίσης, αποθαρρύνετε τους γύρω σας (π.χ. τους θείους του παιδιού) από το να επιβραβεύουν το παιδί σας όταν πει κάτι άσχημο με φράσεις του τύπου «Μπράβο παιδί μου», «Πες τα» κλπ.
Προσπαθήστε να εξηγήσετε στο παιδί σας ότι αυτές οι λέξεις είναι προσβλητικές και οι άνθρωποι γύρω του που τις ακούνε μπορεί να αισθάνονται άβολα και άσχημα. Μην του προκαλέσετε ενοχές, απλά διδάξτε του ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες. Για παράδειγμα, αν το παιδί σας ξεκινήσει να βρίζει σε ένα χώρο όπου βρίσκονται κι άλλα παιδιά, πάρτε το από το χέρι και απομακρύνετέ το ήρεμα από εκεί, εξηγώντας ότι τα υπόλοιπα παιδάκια προτιμάνε να παίζουν ήσυχα χωρίς να ακούνε άσχημες λέξεις. Πείτε για παράδειγμα «Λυπάμαι που πρέπει να φύγουμε, αλλά εδώ δεν επιτρέπεται να μιλάμε με αυτό τον τρόπο». Μην το κάνετε να φανεί ως τιμωρία, αλλά ως φυσική συνέπεια της πράξης του.
Τέλος, δοκιμάστε να δώσετε στο παιδί σας εναλλακτικές επιλογές! Εξηγήστε ότι καταλαβαίνετε πως όταν βρίζει, μάλλον αισθάνεται θυμωμένο για να χρησιμοποιεί τέτοια λέξη. Έτσι, μπορείτε να προτείνετε να πει «είσαι χαζός», αντί «άντε βρε μ…».
Η επιβράβευση, όποτε εκείνος που χρησιμοποιεί ήπιες εκφράσεις, είναι εξίσου αποτελεσματική.
Κυρίες και Κύριοι, τα παιδιά σας χρειάζονται διδασκαλία για να μιλάνε σωστά. Αξίζει να προσπαθήσετε. Σας υπενθυμίζω την έκφραση: «το παιδί είναι ο καθρέφτης της οικογένειας». Ακόμη, και ως προς τον τρόπο που μιλάει!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΛΑΓΟΥΜΙΔΗ
Σύμβουλος παιδιού Παν/μίου Λονδίνου
Εξειδικευμένη στη Δυσλεξία
mlag15@otenet.gr
