Oι πρωταθλήτριες του σκι στο Σότσι, Matthias Mayer και Justine Dufour-Lapointe πόζαραν για τις παραδοσιακές φωτογραφίες του θριάμβου, δαγκώνοντας τα μετάλλια που μόλις τους είχαν απονεμηθεί.
Αυτή τη συνήθεια φαίνεται όμως ότι την έχουν πολλοί αθλητές και έχει τις ρίζες της στους Aμερικανούς χρυσοθήρες οι οποίοι δάγκωναν ό,τι έβρισκαν, για να διαπιστώσουν αν είναι χρυσός.
Ωστόσο, πόσο εύκολο είναι να διαπιστώσει ένας αθλητής αν το μετάλλιό του είναι πραγματικά χρυσό ή κίβδηλο;
Χρειάζεται, εν πρώτοις, λίγη εξάσκηση. Σε καθαρή μορφή, ο χρυσός και ο άργυρος είναι μέταλλα πολύ μαλακά και αν τα δαγκώσει κάποιος αφήνει ίχνη δοντιού. Σύμφωνα με τη κλίμακα Mohs σκληρότητας των μετάλλων, ο χρυσός είναι στο 2,5 και ο άργυρος στο 2,7.
Η πορσελάνη των δοντιών είναι λίγο υψηλότερα και αυτό σημαίνει ότι το δόντι θα αφήσει ίχνη πάνω στα μετάλλιο.
Το δάγκωμα εξυπηρετεί, υποτίθεται, τη διάγνωση για το αν ένα μετάλλιο είναι καθαρός χρυσός ή ανάμειξη.
Οσο λιγότερο καθαρός είναι ο χρυσός, τόσο σκληρότερο είναι το μετάλλιο.
Σε κάθε περίπτωση, τα ολυμπιακά μετάλλια δεν είναι από καθαρό χρυσό. Περιέχουν απλώς μερικά γραμμάρια χρυσού και το υπόλοιπο γίνεται από ασήμι.
Επιμέλεια: Κατερίνα Νινιού
