Σπυριδωνία Κρανιώτη
«Ονειρεύομαι η μουσική που φτιάχνω να μπορέσει να φτάσει σε αυτούς που την έχουν ανάγκη κατά κάποιο τρόπο. Σε αυτιά που πραγματικά ζητούν να την ακούσουν και δεν το γνωρίζουν» αναφέρει μεταξύ άλλων στη Ζούγκλα ο Μίμης Νικολόπουλος, με αφορμή την επερχόμενη συναυλία του την Παρασκευή 17 Μαΐου στον Σταυρό του Νότου και συμπληρώνει: «Σε προσωπικό επίπεδο θα ήμουν ικανοποιημένος αν θα μπορούσα και εγώ με κάποιο τρόπο να επηρεάσω θετικά τους ακροατές μου με το έργο μου ή αν θα μπορούσα να εμπνεύσω άλλους ίσως νεαρούς μουσικούς να ασχοληθούν με τη μουσική με αφορμή το άκουσμα της δικής μου μουσικής».
Ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης, συνθέτης, κιθαρίστας και μουσικός παραγωγός σε όλες τις ιδιότητές του το βασικό χαρακτηριστικό και η μεγαλύτερη ώθησή του για δημιουργία, είναι η αγάπη του για τη μουσική.
Ο Μίμης Νικολόπουλος αποκαλύπτει τα μελλοντικά του σχέδια καθώς και τι ονειρεύεται για την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Κύριε Νικολόπουλε, μιλήστε μας για την αυριανή εμφάνισή σας στον Σταυρό του Νότου
Λοιπόν, αύριο είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνουμε εγώ και η μπάντα μου στη σκηνή του Σταυρού του Νότου, σε αυτόν τον ιστορικό χώρο. Σκοπός μας είναι να παρουσιάσουμε σχεδόν όλη τη δισκογραφική δουλειά που έχω κάνει από τα δύο άλμπουμ που έχω κυκλοφορήσει, παράλληλα με κάποια τραγούδια από διάφορες γωνιές του κόσμου που αγαπάμε και διασκευάζουμε με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο.
Η ορχήστρα είναι πολυεπίπεδη, φέρνει διάφορες επιρροές όπως φλαμένκο, τζαζ, ροκ, βαλκανική μουσική και αποτελείται από ένα μεγάλο φάσμα οργάνων με πνευστά, βιολιά, κιθάρες και ενίοτε κινείται σε ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον ενώ άλλες φορές μεταβάλλεται και δημιουργεί ένα εκρηκτικό και χορευτικό σκηνικό θα έλεγα.
Πείτε μας λίγα λόγια για την μπάντα σας, γνωρίζουμε ότι ζείτε στη Βέροια, η μπάντα έχει δημιουργηθεί εκεί;
Η μπάντα έχει δημιουργηθεί στη Βέροια, για την ακρίβεια αυτή η μπάντα δημιουργήθηκε σε δύο φάσεις. Στην αρχή όταν ξεκίνησα να φτιάχνω τις πρώτες μουσικές μου, χρειάστηκα κάποιους μουσικούς για να ηχογραφήσουμε στο στούντιο και έτσι έψαξα κάποιους ντόπιους μουσικούς, οι οποίοι ήρθανε, με εξυπηρέτησαν για να γίνει αυτή η ηχογράφηση. Αλλά καθώς το πράγμα μεγάλωνε και προχωρούσε και θέλαμε να μεταφέρουμε αυτή τη μουσική και στη σκηνή για να παίξουμε σε συναυλίες, υπήρξε η ανάγκη να έρθουν έξτρα μουσικοί και έτσι έχω και μουσικούς από την Αθήνα, από τη Θεσσαλονίκη, και κάποιους που έρχονται από το εξωτερικό για συγκεκριμένες εμφανίσεις. Οπότε είναι μία μπάντα που συνεχώς μεταβάλλεται και μεγαλώνει κρατώντας φυσικά έναν βασικό πυρήνα μελών που ήταν από την αρχή μαζί μου.
Είστε συνθέτης, κιθαρίστας και μουσικός παραγωγός και εκτός από όλες αυτές τις ιδιότητες γράφετε επίσης μουσική για θέατρο και κινηματογράφο. Μιλήστε μας και για αυτή την πτυχή της καριέρας σας.
Στην ουσία είναι σαν ένας ξεχωριστός αλλά παράλληλος δρόμος σε αυτό που κάνω και λέω ξεχωριστός διότι είναι πολύ διαφορετική η διαδικασία της δημιουργίας για σκηνή ή για εικόνα, για ένα θεατρικό, για μια ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ, από ότι είναι αυτό των ζωντανών live εμφανίσεων. Έχω ξεκινήσει να δουλεύω από το 2014 πάνω σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις, σε διάφορες μικρού μήκους μέσα σε αυτή τη δεκαετία και τελευταία δημιουργώ αρκετά μουσική για ντοκιμαντέρ. Με πιο πρόσφατο το ντοκιμαντέρ «142 χρόνια» του Στέλιου Κούλογλου που παρουσιάστηκε τώρα στο διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης.
Η αλήθεια είναι πως νιώθω πολύ ωραία να δημιουργώ για εικόνα, διότι πολλές φορές το να φτιάξεις κάτι για το έργο ενός άλλου, να συμπληρώσεις το έργο ενός άλλου, σου δίνει ένα πλαίσιο στο οποίο ίσως ποτέ μόνος σου δεν θα έμπαινες. Είναι κάτι ενδιαφέρον γιατί ανακαλύπτεις τον εαυτό σου σε άλλα πεδία.
Ζείτε στη Βέροια, δεν είστε κάπως μακριά από τις εξελίξεις, από τα πράγματα που γίνονται στην Αθήνα; Πώς και δεν έχετε αποφασίσει να πάτε σε ένα μεγαλύτερο αστικό κέντρο, ας πούμε στη Θεσσαλονίκη, που υπάρχουν πιο πολλές ευκαιρίες δουλειάς.
Πολύ σωστή η ερώτησή σας. Είναι αλήθεια πως οι ευκαιρίες ειδικά στο καλλιτεχνικό κομμάτι είναι περιορισμένες. Βέβαια, είμαστε στην ουσία σαν να ζούμε στη Θεσσαλονίκη. Η επικοινωνία με τη Θεσσαλονίκη είναι πολύ ανοιχτή, η απόσταση είναι μικρή και πολλές φορές ακόμη και οι πρόβες, όλες μας οι ηχογραφήσεις αρχικά γίνονται στη Θεσσαλονίκη.Οπότε αυτό το γεγονός πως η Βέροια λειτουργεί ως προάστιο της Θεσσαλονίκης νομίζω ότι με εξυπηρετεί κατά κάποιο τρόπο.
Θέλετε να μας πείτε και λίγα λόγια για τα μελλοντικά σας σχέδια. Ετοιμάζετε κάποια συναυλία σε αυτή την περίοδο;
Ναι, λοιπόν, πέρα από τη συναυλία της Παρασκευής (17/5) που έχουμε στον Σταυρό του Νότου στην Αθήνα, την επόμενη μέρα παίζουμε στο διεθνές φεστιβάλ Γαία στη Θεσσαλονίκη, παρέα και με άλλους σημαντικούς μουσικούς από την Ελλάδα. Επίσης, συναυλιακά υπάρχει μια μεγάλη λίστα με εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις και νησιά, όπως επίσης και κάποιες εμφανίσεις στη Γερμανία προς το τέλος του καλοκαιριού. Και σε επίπεδο δημιουργίας για ταινίες, μόλις είμαστε στη διαδικασία ολοκλήρωσης της μουσικής για ένα νέο ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ που σκηνοθετεί η Λυδία Κόνστα.
Είναι πολλά αυτά που κάνετε. Είστε σε μια εξαιρετικά δημιουργική περίοδο. Θα θέλατε να μας πείτε τι ονειρεύεται ο Μίμης Νικολόπουλος για την καλλιτεχνική του διαδρομή;
Κοιτάξτε, για την καλλιτεχνική μου διαδρομή αυτό που θα σας πω είναι απλό. Στην ουσία, ονειρεύομαι η μουσική που φτιάχνω να μπορέσει να φτάσει σε αυτούς που την έχουν ανάγκη κατά κάποιο τρόπο. Σε αυτιά που πραγματικά ζητούν να την ακούσουν και δεν το γνωρίζουν. Σε προσωπικό επίπεδο θα ήμουν ικανοποιημένος αν θα μπορούσα και εγώ με κάποιο τρόπο να επηρεάσω θετικά τους ακροατές μου από το έργο μου ή αν θα μπορούσα να εμπνεύσω άλλους ίσως νεαρούς μουσικούς να ασχοληθούν με τη μουσική με αφορμή το άκουσμα της μουσικής μου.
Φαίνεται από τα λεγόμενά σας ότι η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή σας.
Ναι, είναι γεγονός. Είναι καθοριστική η μουσική στη ζωή μου. Και παρά το γεγονός πως δεν μπορώ να πω πως μεγάλωσα σε κάποια μουσική οικογένεια ή ήμουν σε κάποιο μουσικό σχολείο ή σε ένα ιδιαίτερα μουσικό περιβάλλον για κάποιο λόγο η ευαισθησία μου στο να αναλύω και να καταλαβαίνω τι συμβαίνει με οδήγησε στο να μπω στον δρόμο αυτό.
