Μια αποκαλυπτική ταινία-ντοκουμέντο για την ελευθερία του τύπου και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, με την υπογραφή του Θωμά Σίδερη.
«Ιλμίκ» στα τουρκικά σημαίνει θηλιά. Είναι η θηλιά που βάζει μία ορατή ή αόρατη εξουσία, ένα βαθύ κράτος, μία κυβέρνηση ή ένας Πρόεδρος (μίας κατ’ όνομα μόνον Δημοκρατίας) στην ελευθερία του τύπου, δηλαδή στην ελευθερία της έκφρασης.
Κεντρικοί «ήρωες» του «Ιλμίκ» είναι ο Αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ, που δολοφονήθηκε το 2007 στη συνοικία Σισλί της Κωνσταντινούπολης και η Γκιουλέρ Ζερέ, μέλος ενός ακροαριστερού κόμματος, που η τότε κυβέρνηση Ερντογάν την καταδίκασε σε αργό θάνατο, κλείνοντάς την σε ένα κελί τύπου F και μη παρέχοντας σε αυτήν τη στοιχειώδη ιατρική βοήθεια, ενώ είχε ήδη διαγνωστεί με καρκίνο. Είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Η τουρκική «δημοκρατία» δεν μπορεί να ανεχθεί πολίτες με διαφορετική εθνική, πολιτική ή σεξουαλική ταυτότητα.
Τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2016, λίγες ημέρες πριν εκδηλωθεί ένα από τα πιο παράξενα πραξικοπήματα στα παγκόσμια χρονικά, το οποίο μάλιστα μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι και ήταν φανερό ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν κυνηγούσε με μανία το φάντασμα ενός αυτοεξόριστου ιμάμη, του Φετουλλάχ Γκιουλέν, στα γρανάζια της κρατικής μηχανής.
Σε εκείνη την πρώτη φάση των γυρισμάτων μίλησαν 19 δημοσιογράφοι. Αμέσως μετά το πραξικόπημα, 12 δημοσιογράφοι οδηγήθηκαν στις τουρκικές φυλακές και οι υπόλοιποι κατάφεραν να διαφύγουν στο εξωτερικό όπου ζουν μέχρι σήμερα. Για κάποιους από αυτούς υπάρχουν νέα, είναι τουλάχιστον ζωντανοί, για κάποιους άλλους όμως όχι. Τα ίχνη τους χάθηκαν.
Τα γυρίσματα συνεχίστηκαν και σε άλλες χώρες: τη Σουηδία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ελλάδα. Ένα κύριο ερώτημα, που είχε τεθεί εξαρχής, συνέχιζε να παραμένει διαρκώς στην επιφάνεια, με διάφορα, φυσικά, υποερωτήματα. Γιατί η Τουρκία παραβιάζει διαχρονικά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι δομικό χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος; Είναι ατελής δημοκρατία; Και τι ρόλο παίζει η θρησκεία στη διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης;
Η «Θηλιά» είναι ένα ντοκιμαντέρ για την Τουρκία πριν και μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, πριν και μετά το σκάνδαλο κυβερνητικής διαφθοράς του 2013, πριν και μετά την υπόθεση «Εργκένεκον». Τα μόνα που έμειναν σταθερά όλα αυτά τα χρόνια είναι τα κολαστήρια τύπου F και η ατιμωρησία των πραγματικών δολοφόνων του Χραντ Ντινκ και της Γκιουλέρ Ζερέ.
Το ντοκιμαντέρ έχει υποτιτλιστεί σε τρεις γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά. Τους επόμρνους μήνες θα «ταξιδέψει» σε διεθνή φεστιβάλ σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων είναι η Δανία, Ελβετία και Αγγλία.
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Θωμάς Σίδερης
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Οσμάν Γενίς
Ήχος: Χακάν Γιλμάζ
Μουσική: Θανάσης Αλατάς
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Νικολέτα Σίδερη
Μοντάζ: Βαγγέλης Πυρπύλης
Βοηθός μοντέρ: Αλέξανδρος Σικαλιάς
Οργάνωση παραγωγής: Τάσος Κατσάρης
Γραμματεία: Αντιγόνη Κατσαδήμα
Εκτέλεση παραγωγής: Black Light
με την υποστήριξη της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου
