Χωρίς αμφιβολία, μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή ενός άνδρα είναι το να γίνει πατέρας.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου, όσο κι αν ο ίδιος το επιθυμεί, το ζευγάρι αντιμετωπίζει δυσκολίες στη σύλληψη, με συνέπεια έναν φαύλο κύκλο αγωνίας και απογοητεύσεων. Βέβαια, λόγω ελλιπούς ενημέρωσης και κοινωνικών ταμπού, μέχρι πρόσφατα η αποτυχία της γονιμοποίησης χρεωνόταν αυτόματα στη γυναίκα, ενώ για τον άνδρα η δυναμική της «επιτυχίας» -του να καταστήσει δηλαδή έγκυο τη σύντροφό του- ήταν σχεδόν αυτονόητη. Όμως, τα πράγματα μόνον έτσι δεν είναι.
Στις μέρες μας, ο ανδρικός παράγοντας ευθύνεται για το 50% των προβλημάτων στα υπογόνιμα ζευγάρια, αφορώντας περίπου το 15% του γενικού πληθυσμού,
Με άλλα λόγια, είναι πλέον σαφές πως οι άνδρες έχουν το ίδιο μερίδιο συμμετοχής στην επιτυχία ή αποτυχία απόκτησης παιδιού με τις γυναίκες.
Έτσι, λοιπόν, όταν ένα ζευγάρι έπειτα από προσπάθεια -τουλάχιστον ενός έτους και με τακτική συχνότητα στις σεξουαλικές επαφές- δεν μπορεί να τεκνοποιήσει, θα πρέπει να ξεκινήσει η διερεύνηση του τι ευθύνεται για αυτήν τη δυσκολία.
Η πρώτη και βασική προϋπόθεση για τον έλεγχο και τη διερεύνηση των προβλημάτων που δημιουργούν την αδυναμία γονιμότητας είναι η εξέταση του σπέρματος (σπερμοδιάγραμμα). Έτσι, θα είναι εφικτό να εντοπιστεί εάν υπάρχει ή όχι κάποιο πρόβλημα στη φυσιολογική παραγωγή των σπερματοζωαρίων.
Εφόσον υφίσταται θέμα, η αντιμετώπιση -συχνά αναστρέψιμων βλαβών στο σπέρμα- αποκτά εξαιρετικά μεγάλη σημασία, τόσο για να δώσει στο ζευγάρι την ευκαιρία μιας φυσιολογικής γονιμοποίησης όσο και για να ετοιμάσει το σπέρμα για την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Διότι η πλήρης και ιατρικά τεκμηριωμένη διαγνωστική προσέγγιση του υπογόνιμου άνδρα είναι δυνατό να οδηγήσει σε πλήρη ή μερική αναστροφή του προβλήματος με την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής. Έτσι, άνδρες που παρουσιάζουν ολιγοασθενοσπερμία, τερατοσπερμία, αλλά κυρίως αζωοσπερμία μπορούν να βοηθηθούν και έτσι να έχουν σημαντικές πιθανότητες στο να αποκτήσουν το δικό τους παιδί.
Μάλιστα, πρόσφατες μελέτες έχουν καταδείξει ότι η χορήγηση ορμονικών σκευασμάτων, όπως της β-χοριακής γοναδοτροπίνης, της FSH κ.λπ., συμβάλλει στην εμφάνιση ζώντων σπερματοζωαρίων και σε αζωοσπερμικούς άνδρες.
Οι πιο συχνοί ενοχοποιητικοί παράγοντες
– Ο σύγχρονος τρόπος ζωής συμβάλλει στην ανδρική υπογονιμότητα. Για παράδειγμα, η αυξανόμενη έκθεση στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές).
– Τα νοσήματα φθοράς (πτώση των ανδρικών ορμονών, διαταραχές του μεταβολισμού, αγγειοπάθειες, σακχαρώδης διαβήτης).
– Το ότι οι άνδρες αποφασίζουν σήμερα να αποκτήσουν παιδί σε ολοένα και μεγαλύτερη ηλικία.
– Κρυψορχία, κιρσοκήλη κ.ά., δηλαδή προβλήματα που προέρχονται από τη μορφολογία των όρχεων.
– Προστατίτιδα, επιδιδυμίτιδα, ορχίτιδα, που συχνά δημιουργούνται από φλεγμονές των όρχεων και των παραγεννητικών αδένων.
– Ενδοκρινολογικά ζητήματα, τα οποία στους άνδρες κυρίως αφορούν στη λειτουργία ενδοκρινών αδένων, όπως της υπόφυσης, του υποθαλάμου, των όρχεων και σε μικρότερο βαθμό διαταραχές του θυρεοειδούς και των επινεφριδίων.
