Μια πλαστική χειρουργός από την Πενσυλβάνια ανέπτυξε μια τεχνική χειρουργικής αποκατάστασης του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων που μπορεί ενισχύσει τη σεξουαλική λειτουργία των γυναικών καθώς και να βοηθήσει στην επούλωση των ψυχοσυναισθηματικών τραυμάτων που σχετίζονται με τον ακρωτηριασμό.
Πρόκειται για την Ivona Percec, MD, PhD, η οποία αναφέρει τη χρήση της τεχνικής της σε τρεις ασθενείς στο Aesthetic Surgery Journal. Παράλληλα, επισημαίνει την ανάγκη της ενημέρωσης και της επαγρύπνησης αναφορικά με τον σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που βάλλονται από την απάνθρωπη αυτή πρακτική, εξαιτίας της οποίας υποφέρουν πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο.
Τονίζει ότι οι πλαστικοί χειρουργοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη αυτών των γυναικών και πρέπει να είναι έτοιμοι, ώστε να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Η χειρουργική τεχνική που προτείνει είναι εύκολη, αποτελεσματική και μπορεί να βοηθήσει τα θύματα του ακρωτηριασμού να αποκαταστήσουν τη φυσική και ψυχοσυναισθηματική τους ευεξία.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) χαρακτηρίζει τον ακρωτηριασμό των εξωτερικών γεννητικών οργάνων ως μια πρακτική που σκόπιμα αλλοιώνει ή τραυματίζει τα γεννητικά όργανα χωρίς να υπάρχει ιατρικός λόγος ή όφελος για την υγεία. Περίπου 200 εκατομμύρια γυναικών έχουν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό κάποια στιγμή ανάμεσα στην πρώτη εβδομάδα ζωής και την εφηβεία τους και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις από τους ιδίους τους κηδεμόνες τους, καθώς αποτελεί μέρος της κουλτούρας σε χώρες της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας με σκοπό να ενθαρρύνει τη σεξουαλική αφοσίωση των γυναικών στον σύζυγό τους. Η πρακτική έχει διεθνώς αναγνωριστεί ότι παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ παράλληλα μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες, όπως είναι ο πόνος, η διαταραχή μετατραυματικού στρες, η δημιουργία κυστών, οι υποτροπιάζουσες λοιμώξεις ακόμα και ο θάνατος.
Οι τρεις ασθενείς που αναφέρονται στη δημοσίευση της Percec είχαν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό δευτέρου βαθμού που περιλαμβάνει ολική ή μερική αφαίρεση της κλειτορίδας και των μικρών χειλέων, με ή χωρίς την αφαίρεση των μεγάλων. Ο ΠΟΥ αναφέρει 4 βαθμούς ακρωτηριασμού. Παράλληλα, και οι τρεις γυναίκες ήταν 30-33 ετών και είχαν πρόσφατα μεταναστεύσει στις ΗΠΑ από τη Σιέρα Λεόνε. Ήταν παντρεμένες, αλλά δεν είχαν πει στους συζύγους τους ότι είχαν υποβληθεί σε ακρωτηριασμό όταν ήταν παιδιά, διότι ντρέπονταν για αυτό ιδιαίτερα από τη στιγμή που μετακόμισαν στις ΗΠΑ και μετά. Όλες τους μπορούσαν να έχουν σεξουαλική επαφή χωρίς όμως να νιώθουν ευχαρίστηση. Συνήθως η επαφή ήταν επώδυνη, ενώ καμία δεν άφηνε τον σεξουαλικό σύντροφο να δει την περιοχή του κόλπου. Οι γυναίκες απευθύνθηκαν στη Percec αναζητώντας έναν τρόπο να νιώσουν και να φαίνονται πιο φυσιολογικές. Η ίδια, αφού διερεύνησε τη βιβλιογραφία, είδε ότι υπήρχαν πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με τις υπάρχουσες πρακτικές και για αυτό αποφάσισε να συνδυάσει άλλες τεχνικές αποκατάστασης που γνώριζε με σκοπό τη διόρθωση τόσο της εμφάνισης των έξω γεννητικών οργάνων όσο και της λειτουργίας τους.
Συγκεκριμένα, η Percec διαχώρισε τα μεγάλα χείλη του αιδοίου που ήταν ενωμένα με ουλώδη ιστό και με ράμματα φρόντισε ώστε να μην ενωθούν ξανά. Το τμήμα της κλειτορίδας που είχε απομείνει, το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες θα καλυπτόταν από βλεννογόνο, αφέθηκε ανοιχτό, εκτεθειμένο έτσι ώστε να αναπαράγει το βλεννογόνο του. Η πρακτική αυτή αυξάνει την πιθανότητα η περιοχή να ανακτήσει την αίσθησή της. Εξίσου σημαντική είναι και η αγωγή που δόθηκε στις γυναίκες μετά το χειρουργείο και περιλάμβανε λήψη αντιβιοτικού και εφαρμογής μιας κρέμας για τον πόνο σε καθημερινή βάση. Οι τρεις γυναίκες δήλωσαν ότι θα σύστηναν τη χειρουργική αυτή διαδικασία και σε άλλες γυναίκες που είχαν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων.
Καθώς ένας μεγάλος αριθμός κρατών αγωνίζεται για την εξάλειψη του εθίμου αυτού που παραβιάζει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, οι πλαστικοί χειρουργοί μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια στη φυσική και ψυχοσυναισθηματική αποκατάσταση των θυμάτων.
