Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Ξεκινάμε τη βδομάδα με αρχαίο κινεζικό απόφθεγμα:
«Αν θέλεις να κατακτήσεις την Κορυφή,
απόκλεισε τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας…»!
Και ναι, όπως πέρυσι, έτσι και εφέτος συνέβη το ίδιο•
το 2017 ήταν η Φενέρμπαχτσε,
το 2018 είναι η Ρεάλ Μαδρίτης που κατέκτησε το τρόπαιο τής «Euroleague».
Η Ρεάλ, λοιπόν…
Η ομάδα που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό παικτών,
από αυτούς που ανήκουν στην κατηγορία
«Αν βρεθώ στη μέρα μου σε σκοτώνω».
Η ομάδα που λατρεύει την Επίθεση επειδή το δικαιούται•
είναι εξόχως σημαντικό να δικαιούσαι αυτό που λατρεύεις.
Η Ρεάλ είχε Λάσο και έπνιξε τη Φενέρ τού Ομπράντοβιτς,
ο οποίος για ακόμη μία φορά έστειλε μήνυμα στη Δέσποινα Μοιραράκη
ότι πρέπει να εντάξει στο σουρεαλιστικό χρωματολόγιό της
από τον προπονητή που η φάτσα του είναι κάτι ανάμεσα σε ταβερνιάρη
και Μάρλον Μπράντο στην ταινία «Νονός»,
εκτός από τα ήδη φτασμένα «αστέρια» της,
η Ρεάλ είχε και το «ανατέλλον αστέρι» τού Παγκοσμίου Μπάσκετ,
τον 19χρονο Λούκα Ντόνσιτς.
Την ώρα που άλλοι συνομήλικοί του
προσπαθούν να συναντηθούν με την Επιτυχία
νικώντας τον κολλητό τους στο «Play Station»,
ο Ντόνσιτς ετοιμάζεται για το «Ν.Β.Α.»
έχοντας κατακτήσει τα βραβεία τού «M.V.P.»
για τη «regular season» τής «Euroleague» και για το «Final-4»
(ενώ, να μην ξεχνάμε,
ότι πριν από την έναρξη τής εφετινής διοργάνωσης
είχε κατακτήσει με τη Σλοβενία το «Eurobasket»).
Βεβαίως, να επισημάνουμε και μία «ερυθρόλευκη» σημειολογία,
καθώς το βραβείο τού «Πολυτιμότερου Παίκτη τού “Final-4”»
κατέκτησε αθλητής που φοράει το Νο7
και το έπαθλο τού παρεδόθη από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς
που έχει γράψει ιστορία με τον Ολυμπιακό.
και το Μεγάλο Στοίχημα για τον Ντόνσιτς είναι,
αν θα έχει και την ανάλογη εξέλιξη
ώστε να επιβεβαιωθούν όσοι τον παραλληλίζουν
άλλοτε με τον Τόνι Κούκοτς και άλλοτε με τον Ντράζεν Πέτροβιτς.
Όπως και να ’χει,
είτε ο Λούκα επαληθεύσει τας Γραφάς,
είτε ο πήχυς του αποδειχθεί λιγότερο υψηλός από το προσδοκώμενο,
είναι συγκλονιστικό το γεγονός
ότι όλη αυτή η συζήτηση γίνεται για ένα 19χρονο παιδί.
*** Με βάση την εξέλιξη τής εφετινής «Euroleague»
και με δεδομένο ότι η Ρεάλ κατέφερε
να αποκλείσει μετά κόπων και βασάνων τον Π.Α.Ο.
για να φτάσει στο τρόπαιο,
αναμφίβολα μπορούμε να πούμε «Κρίμα για τον Παναθηναϊκό».
Eπίσης, προκύπτει ένα φλέγον ερώτημα..:
Τι έφταιξε
και για ακόμη μία χρονιά δεν προκρίθηκαν οι «πράσινοι» στην τελική φάση;
Να ήταν, άραγε, το μεγάλο «5άρι» που έλειπε από την πεντάδα;
Να ήταν οι ψυχροπολεμικές σχέσεις
τού Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Μπερτομέου
και οι συνεχείς μπουνιές στο μαχαίρι;
Να ήταν η αισχρή διαιτησία στο πρώτο από τα δύο ματς τής Μαδρίτης;
Ήταν όλα αυτά μαζί και κανένα απ’ αυτά.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει στην Ευρώπη τη βαριά φανέλα που είχε.
Παραμένει πάντοτε ένας εξαιρετικά υπολογίσιμος αντίπαλος,
αλλά μέχρι εκεί.
Επίσης, παρ’ ότι έχουμε να κάνουμε με επιθετική ομάδα,
ο ηγέτης της -εν αντιθέσει με τον Γιουλ ή τον Ντόνσιτς τής Ρεάλ-
είναι αμυντικογενής•
ο Καλάθης ευνοεί το παιχνίδι τού Παναθηναϊκού,
αλλά αδικείται από το παιχνίδι τού Παναθηναϊκού.
Μία ομάδα χτίζεται, ή πάνω σε έναν Καλάθη, ή πάνω σε έναν Τζέιμς.
Σε επίπεδο νοοτροπίας, μιλάω.
Ή αποφασίζεις ως σύλλογος, ότι επενδύεις σε μυαλωμένους παίκτες,
ή λες «Παίρνω όποιον τρελό κυκλοφορεί και γιούργια…».
Ο Π.Α.Ο. μπερδεύει με το παιχνίδι του και μπερδεύεται κι ο ίδιος.
Ως εκ τούτων,
το κεντρικό στοιχείο που λείπει από την ομάδα είναι η Πίστη.
Απουσιάζει η Προσήλωση.
Ο Παναθηναϊκός είναι «Ομάδα Στιγμής».
Πόσες πιθανότητες έχεις να συναντήσεις τη στιγμή σου;
*** Πάμε και στις δύο τεράστιες αποχωρήσεις για το Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο.
Προχθές ήταν ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν
να κλείνει την ιστορία μιας ολόκληρης ζωής•
17 χρόνια στη Γιουβέντους.
Χθες ήταν ο Άντρες Ινιέστα
να κλείνει την ιστορία μιας ολόκληρης ζωής•
16 χρόνια στην Μπαρτσελόνα
(22 γίνονται,
αν συνυπολογίσουμε και τα 6 χρόνια του στην Ακαδημία τής «Μπάρτσα»,
την περίφημη «Μασία»)!
από τα μεγάλα «αντίο» τού Μπουφόν και τού Ινιέστα
είναι πάρα πολλά•
τα δάκρυά τους, τα «ευχαριστώ» προς τον κόσμο,
τα «standing ovations», τα δάκρυα τού κόσμου!
«Τα Δακρυσμένα Γήπεδα»!
Υπέροχη ταινία θα γινόταν αυτή που θα είχε τέτοιον τίτλο•
ή, υπέροχο ντοκιμαντέρ!
Άνθρωποι που με τη φυγή τους οδηγούν ολόκληρους λαούς στην Ανατριχίλα•
πώς να μην κλάψεις όταν έχεις ενώσει τα όνειρά σου,
τις χαρές σου και τις λύπες σου,
με τη φανέλα που φορούσαν;
Άλλο να σε συνδέουν με τη φανέλα
και άλλο να συνδέονται με τη φανέλα σου!
Επέλεξα να ενώσω σε μία φωτογραφία τον Μπουφόν και τον Ινιέστα,
με τις αποχαιρετιστήριες στιγμές όπου κοινός τόπος είναι η Αποθέωση.
Η αποθέωση-απογείωση από τούς συμπαίκτες,
οι οποίοι εκπροσωπούν τη διάθεση όλου τού κόσμου των δύο ομάδων.
Όπως έλεγε ο αρχαίος σοφός Σόλωνας..: «Ευτυχία είναι ένα καλό τέλος.».
Αυτό ακριβώς επέτυχαν οι δύο εμβληματικοί ποδοσφαιριστές•
είναι βέβαιο ότι νιώθουν ευτυχείς…
Πρωταθλητής είσαι όταν μετατρέπεις τη «φανέλα» σε «φανέλα σου»!
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Ο Επενδυτής των Πέντε Ηπείρων, των Επτά Θαλασσών
και τού Παραπαίοντος Λιμανιού
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα• ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
