Το εγκώμιο του Νίκο Γκάλη έπλεξε με σημερινές δηλώσεις του ο Ντίνο Ράτζα.
Ο παλαίμαχος Κροάτης σέντερ, που θα δώσει κι αυτός το «παρών» στην εκδήλωση που θα διεξαχθεί στις 7 Μαΐου στο Αλεξάνδρειο, μιλώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ, χαρακτήρισε ευλογία που αντιμετώπισε στην καριέρα του τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
-Ποια είναι τα συναισθήματά σας για το γεγονός ότι θα έρθετε στη Θεσσαλονίκη και θα συναντήσετε τον Νίκο Γκάλη;
«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, αισθάνομαι τεράστιο σεβασμό για τον Γκάλη. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους παίκτες. Θεωρώ ότι ήμουν ευλογημένος που έπαιξα μαζί του, έστω ως αντίπαλος. Όπως εξάλλου και στο Παλέ Ντε Σπορ. Είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα γήπεδα και θυμάμαι την απίστευτη ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν οι οπαδοί του Άρη. Πρόκειται για στιγμές που θα τις θυμάμαι πάντα στη ζωή μου».
-Ποια είναι η πιο δυνατή σας ανάμνηση;
«Είχαμε πολλά και σημαντικά παιχνίδια τότε. Το να παίζεις στη Θεσσαλονίκη ήταν δύσκολο, καθώς ο Άρης είχε «τρελό» κοινό, ένιωθες ότι ήταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ήμουν αντίπαλος τότε με τον Στόικο (Βράνκοβιτς), τον Πίξι (Σούμποτιτς), οι οποίοι, βέβαια, ήταν πολύ καλοί μου φίλοι. Ήταν συγκλονιστικό το να παίζω στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά και στο Σπλιτ ήταν πολύ ωραία όταν ερχόταν ο Άρης. Για να πω την αλήθεια, όλα τα παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων ήταν φανταστικά».
-Θα θέλατε να μπείτε στο γήπεδο και να αντιμετωπίσετε ξανά το Νίκο Γκάλη;
«Φυσικά, αλλά δεν νομίζω ότι γίνεται. Μισώ το να μην μπορώ να κάνω πράγματα που μπορούσα στο παρελθόν. Το μυαλό μου, ξέρετε, είναι μπασκετικό και πλέον σπάνια θα παρακολουθήσω μπάσκετ. Μπορεί να υπάρχει το χρήμα σε κάποιες περιπτώσεις, όμως θέαμα και μπασκετικό ταλέντο δεν υπάρχει μεγάλο πλέον».
-Πώς θα περιγράφατε το Νίκο Γκάλη, ως παίκτη και ως άνθρωπο;
«Ο Γκάλης ήταν από τους σπουδαιότερους Ευρωπαίους παίκτες. Ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος, ήταν μικρόσωμος και όταν πηδούσε έμενε στον αέρα! Δεν ξέραμε πώς το έκανε και ήταν αλήθεια ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς! Σαν άνθρωπο τον γνώρισα μόνο στα παιχνίδια. Δούλευε σκληρά και αυτό το γνωρίζω πολύ καλά. Ήταν δίκαιος και δεν προκαλούσε. Ήταν ευχαρίστηση να παίζει κανείς μαζί του ή αντίπαλός του. Ήταν γενικώς ευχαρίστηση να παίζει κανείς αντίπαλος με τον Άρη τότε. Ήταν από τις καλύτερες ομάδες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Εκείνη η ομάδα νομίζω πως ήταν το καλύτερο μέρος της ιστορίας του Άρη».
Επιμέλεια: Μπάμπης Παπαφιλιππάκης
