Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα που εδώ και αιώνες έχουν μπει τελεσίδικα στη θέση τους από την ευρωπαϊκή σκέψη. Πολιτική, πολιτιστική, πνευματική, κοινωνική σκέψη. Ουδείς νομιμοποιείται να καθίσει στη σκαμνί τον άλλονα για ό,τι λέει. Για ό,τι υποστηρίζει. Για ό,τι πιστεύει.
Ασφαλώς και ο καθείς έχει το δικαίωμα να κατηγορεί, να σχολιάζει, να ειρωνεύεται τον όποιον για ό,τι έχει καρφωθεί στο κεφάλι του. Κανένας κερατάς, όμως, θα μου απαγορεύσει να αισθάνομαι φασίστας, αρχιφασισταράς, ναζιστής, κομουνιστής, καπιταλιστής, βουδιστής, χριστιανός, θαυμαστής του Χίτλερ, του Λένιν, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Ολυμπιακού, της Μέρυλιν Μονρώ, του Στραγγαλιστή της Βοστώνης, της Χρυσής Αυγής, του ΚΚΕ. Γούστο μου και καπέλο μου.
Ο Χίτλερ, άτομο ευφυές στην παράνοιά του και χαρισματικό, απίστευτα συνεπής για πολιτικό στις εξαγγελίες και τα πιστεύω του, είναι ό,τι πιο καταραμένο πάτησε στη γη τα τελευταία 300 χρόνια. Η ανθρωπότητα, και ιδιαίτερα η Γερμανία που περισσότερο αυτή ζημιώθηκε, οφείλουν να ουρούν στον τάφο του.
Όμως. Καμμία κοινωνία δεν έχει το μέτωπο καθαρό όταν ρίχνει στο μπουντρούμι εκείνους που δηλώνουν ακόμα οπαδοί του Χίτλερ.
Αξιόπιστη πολιτικά είναι η κοινωνία που λοιώνει το κρανίο εκείνων που παρανομούν με τις πράξεις τους, όχι με λόγια, με σαλιαρίσματα, με όποια χοντρομαλακία κουνήθηκε το μυαλό τους.
ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ γιατί κρύβουν την ιδεολογία τους, αναρωτιέται και απαντά ο apodytiriakias.gr
