Αναζητώντας την κοινή λογική στο Τουρκολίμανο

Η υπόθεση με τις κατασκευές (ας πούμε πέργκολες) στο Τουρκολίμανο και τα πρωτόκολλα κατεδάφισης τους που έχουν εκδοθεί (ήδη το πρώτο από το 2003!), με προοπτική να εκτελεστεί η σχετική απόφαση την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου είναι αποκαλυπτική του παραλογισμού που χαρακτηρίζει (και) αυτόν τον δημόσιο χώρο.
Τι έχουμε; Ένα «σήμα κατατεθέν» του Πειραιά, μια δυναμική οικονομία στο χώρο της εστίασης και της ψυχαγωγίας με προκλητικές αυθαίρετες και (ορισμένες) αισθητικά απαράδεκτες κατασκευές δίπλα στη θάλασσα.
Τι θέλουμε; Να διατηρηθεί το “brand” Τουρκολίμανο (που οι ελληνάρες έκαναν Μικρολίμανο, το «Μουνυχία» της χούντας ήταν κακόηχο), να διατηρηθεί ή και αναπτυχθεί η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής και να περιορισθεί η αυθαιρεσία, με βελτιωτικές ως προς την αισθητική πλευρά του πράγματος παρεμβάσεις. 
Συμβιβασμός οικονομικών συμφερόντων και δημόσιας παρέμβασης, σχέδιο και αφοσίωση στην εφαρμογή του είναι οι προυποθέσεις για να επιτευχθούν τα παραπάνω. Η ιστορία διδάσκει, φευ, ότι ποτέ κανένας παράγοντας του προβλήματος (καταστηματάρχες και δημοτικές αρχές) δεν λειτούργησε με αυτήν την λογική. Μάλιστα οι περισσότεροι προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο και να στείλουν τον …λογαριασμό στον επόμενο. Τρεις φορές στο παρελθόν εκδόθηκαν πρωτόκολλα κατεδάφισης. Το 2003, το 2006 και το 2010. Συμπτωματικά όλες σε προεκλογική περίοδο. Τι έκανε λοιπόν ο κάθε δήμαρχος; Κέρδιζε χρόνο, πουλούσε «φιλολαική» πολιτική κι άφηνε το πρόβλημα να σέρνεται. Ακόμη κι ο Β. Μιχαλολιάκος, που τώρα εγκαλείται μαζί με τον πρώην γ.γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης από την (υπερβολική) Δικαιοσύνη για τη μη εκτέλεση του πρωτοκόλλου κατεδάφισης που είχε παραλάβει το 2010 ο Φασούλας ως δήμαρχος, αυτό έκανε. Άφησε τον χρόνο να κυλήσει. Οι προκατειλημμένοι απέναντι του τον κατηγορούν ότι παραμύθιασε τους καταστηματάρχες, στην ουσία αγόρασε πολιτικό (και οικονομικό) χρόνο υπέρ τους. Μόνο που όπως η Δικαιοσύνη λειτουργεί με αυστηρούς όρους, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της εφαρμογής του νόμου, άλλο τόσο οι άλλοι παράγοντες της υπόθεσης (δήμος και επιχειρηματίες) λειτουργούν με όρους κουτοπονηριάς, αφήνοντας τον χρόνο να κυλάει. Δικαίως ο σημερινός δήμαρχος Γ. Μώραλης θέλει ένα χρονικό περιθώριο για να παρουσιάσει ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπλασης του Τουρκολίμανου. Αυτό πρέπει να γίνει. Αλλά ποιος θα πιστέψει ότι και πάλι αυτό δεν θα είναι πρόσχημα απλώς για να επιβεβαιωθεί πως στην Ελλάδα «ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού»;
Του Ν.Α. από το portnet