Αν ακούγαμε πριν από μερικά χρόνια, όχι πολύ πίσω είναι αλήθεια, τον προπονητή του Ολυμπιακού να λέει, πάμε για άλλες δύο νίκες στα δύο τελευταία παιχνίδια με Σάλκε και Άρσεναλ, το λιγότερο κάποιος θα καλούσε στο τηλέφωνο τους ..ανθρώπους με τα άσπρα να τον μαζέψουν!
Η αλήθεια όμως είναι, ότι πράγματι ο Ολυμπιακός πια, μπορεί να κοιτάζει στα μάτια τον όποιο αντίπαλο. Ακόμη κι αν είναι η Μπαρτσελόνα.
Ναι, δεν ήταν ποδόσφαιρό αυτό που έπαιξε και χθες. Ναι, από την εξέδρα και την τηλεόραση συμφωνούσαμε όλοι, πως έτσι που κλείστηκε πίσω, ήταν θέμα χρόνου να ισοφαριστεί από την Μονπελιέ.
Όμως, αυτή η ομάδα και στην Ευρώπη πια, έχει καταφέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Κι αυτό δεν είναι βέβαια αποτέλεσμα του Ζαρντίμ, αλλά μιας προσπάθειας ετών, που ολοκλήρωσε πέρυσι ο Βαλβέρδε και άφησε είναι αλήθεια παρακαταθήκη.
Αυτό είναι το πραγματικό κέρδος της ομάδας. Το ότι όταν θέλει να νικήσει, θα νικήσει και θα παίξει με αυτόν τον τρόπο που πρέπει για να το πετύχει. Σε συνδυασμό μάλιστα με αυτήν την έδρα που δίνει «φτερά», τοποθετούν τον Ολυμπιακό άξια, ανάμεσα στη ν ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ελίτ.
Οι ατυχίες που συνοδεύουν τη φετινή χρονιά δε, με τους τραυματισμούς πρωτοκλασάτων παικτών, δίνει την ευκαιρία να αναδειχτούν ελληνικά ταλέντα και να δώσουν υποσχέσεις για το μέλλον.
Όλα δείχνουν ότι αυτό που χρόνια τώρα «παρακαλούν’ οι φίλαθλοι της ομάδας, την ευρωπαϊκή υπέρβαση, ήρθε η ώρα να την απολαύσουν.
Μακάρι, γιατί το ποδόσφαιρο είναι μια διέξοδος ικανή να μας κάνει να ξεχαστούμε από την σκληρή πραγματικότητα.
