Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Κυριακή. Βραδάκι.
Όσοι επιμένουμε να ασχολούμαστε με το υποπροϊόν που λέγεται «Ελληνικό Ποδόσφαιρο»,
αισθανόμαστε αφόρητη πλήξη
βλέποντας τούς ποδοσφαιριστές τής Α.Ε.Κ. και τού Ολυμπιακού
να κακοποιούν βάναυσα το άθλημα.
Παρακολουθώντας ένα από τα χειρότερα ντέρμπι όλων των εποχών,
έχουν ματώσει τα μάτια μας και χασμουριόμαστε θανάσιμα.
Και ξάφνου, εκεί, λίγα λεπτά μετά τη λήξη τού ματς,
οι μεταφορικές διατυπώσεις
δίνουν με απόλυτα βίαιο τρόπο τη θέση τους στην Κυριολεξία·
το θανάσιμο χασμουρητό μας και τα «ματωμένα» μάτια μας
δίνουν τη θέση τους σε έναν θάνατο που μάς ματώνει την καρδιά.
Η τραγική και απίστευτη είδηση μεταδίδεται αστραπιαία στην Υφήλιο:
«Σκοτώθηκε ο Κόμπι Μπράϊαντ».
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΟΚ.
Όπου κι αν ήταν ο καθένας μας,
ό,τι κι αν έκανε τη στιγμή που μαθεύτηκε το θλιβερό μαντάτο,
θα θυμάται αυτήν τη στιγμή για πάντα.
Ένας από τούς σημαντικότερους αθλητές όλων των εποχών,
ένας καλόψυχος και ευγενικός άνθρωπος,
ένα «Πρότυπο» για εκατομμύρια ανθρώπους, ο Τεράστιος Κόμπε,
έχει χάσει τη ζωή του στη συντριβή τού ελικοπτέρου του
(όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια,
δυστυχώς την ίδια μοίρα είχε και η μία κορούλα του, η Τζιάνα).
Συγκλονιστικά γεγονότα όπως αυτό,
έχουν ακαριαίες συνέπειες στον Ψυχισμό τού Κόσμου·
η Συνείδηση τής Θνητότητας,
η συνειδητοποίηση ότι η ζωή είναι μικρή,
η ευγνωμοσύνη που είμαστ’ ακόμα ζωντανοί (έστω και χωρίς χειροκρότημα),
είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις που μάς πλημμυρίζουν.
Κι η Ταπεινότητα. Κυρίως αυτή.
*** Ξάφνου, αγαπάμε ξανά τη ρουτίνα μας.
Ξάφνου μάς αγαπάμε ξανά, μάς αγαπάμε περισσότερο.
Οι μεγαλοϊδεατισμοί μας υποχωρούν,
τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τα ανόητα άγχη μας
κουρνιάζουν ντροπιασμένα σε μία άκρη·
τα κοιτάζουμε και μάς κοιτάζουν με ενοχή,
και με μία αβυσσαλέα ανακούφιση που δεν ήμασταν εμείς στη θέση τού Κόμπε
(αναφερόμαστε ονομαστικώς στον Κόμπε
επειδή ήταν -και είναι, και θα είναι- Παγκόσμιο Πρότυπο,
αλλά εννοείται ότι τιμούμε τη μνήμη
και των άλλων οκτώ ανθρώπων που σκοτώθηκαν·
μεταξύ των οποίων και η 13χρονη κορούλα του).
Τι κι αν μέχρι τα 42 του χρόνια
έζησε όσα δεν θα ζήσουμε οι περισσότεροι από εμάς…
Ποιος από εμάς θα δεχόταν να ζούσε τη γεμάτη ζωή τού Κόμπε
με «αντάλλαγμα» να είχε και το τέλος τού Κόμπε;
Ουδείς.
Αντιθέτως, όλοι θα απαντήσουμε..:
«Ρε, δεν πά’ να γαμηθούν οι δόξες και τα φράγκα,
και οι βίλες και τα ιδιωτικά αεροπλάνα κι ελικόπτερα…
Μόνο την υγειά μας να ’χουμε
και να καταφέρουμε να γεράσουμε με όμορφο τρόπο.»!
…
Ο αρχαίος ημών πρόγονος και εις εκ’ των «Επτά Σοφών», ο Σόλων ο Αθηναίος,
έχει δώσει τον πιο εύστοχο ορισμό στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας
για την πολυπόθητη και φαινομενικώς δυσεύρετη έννοια «Ευτυχία»:
«Ευτυχία είναι ένας καλός θάνατος.»!
Αν αναρωτηθούμε, λοιπόν, γύρω από τον όρο «καλός θάνατος»,
θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο «Καλύτερος “Καλός Θάνατος”»,
ο «Κάλλιστος Θάνατος» είναι να φεύγεις από τη ζωή «Πλήρης Ημερών».
Αυτό είναι το ζητούμενο, φιλαράκια μου.
Ναι, και ο Πλούτος, και η Δόξα, και η Εξουσία, και η Πολυτέλεια,
έχουν όλα την καύλα τους,
αλλά η πρόωρη φυγή από τη ζωή είναι το πιο τραγικό μηδένισμα τού κοντέρ.
Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει «Μετά Θάνατον Ζωή»
και ούτε μπορούμε να το διαπιστώσουμε
(είναι βαθιά ειρωνικό αλλά και εξόχως ρεαλιστικό:
Αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή, θα το μάθουμε μετά θάνατον…).
Είναι, βεβαίως, δικαιολογημένο να το ελπίζουμε,
αρκεί να μη μονοπωλεί αυτή η ελπίδα τη σκέψη μας·
ας αφιερώνουμε πού και πού χρόνο για να θαυμάζουμε το «Θαύμα τής Ζωής»
και για να εκτιμούμε το γεγονός
ότι η Συμπαντικότητα ελειτούργησε με τέτοιαν τεράστια εύνοια προς εμάς,
ώστε να είμαστε κομμάτια τού θαύματος που λέγεται «Ζωή».
*** Αυτά ανέσυρε από μέσα μας ο θάνατος τού αγαπημένου Κόμπε
Και ξάφνου,
για όλους εμάς που είχαμε μόλις πριν παρακολουθήσει
το αφόρητα ανιαρό ντέρμπι Α.Ε.Κ.-Ολυμπιακός,
αυτό το ματς απέκτησε άλλη διάσταση μέσα μας.
Το χθεσινό θλιβερό μαντάτο
μάς βοηθάει να επανατοποθετηθούμε απέναντι στη ρουτίνα μας,
να την εκτιμήσουμε, να την αγαπήσουμε, να την ερωτευθούμε.
…
Κόμπε, χθες έσπασες τη ρουτίνα μας για να μάς ενώσεις με τη ρουτίνα μας.
Θα σε θυμόμαστε για όσο ζούμε
και αν υπάρχει ζωή μετά θάνατον θα τα ξαναπούμε.
Αντίο. Κουράγιο στην οικογένειά σου…
Ο Αθλητάμπουρας
