Κάτω από εκβιαστικές πιέσεις βγαίνει ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, και λέει: «Δεν θα γίνουμε κυβέρνηση υπό ομηρία. Θα συγκρουστούμε για να υπερασπιστούμε τα δίκαια της χώρας». Αλλά το ερώτημα είναι πώς θα γίνει μια τέτοια σύγκρουση και κατά πόσον ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, θα συμβάλει ώστε η όποια σύγκρουση, όποτε γίνει, να αποβεί προς όφελος της πατρίδας. Διότι, σε τελευταία ανάλυση, εκβιαστικός συμψηφισμός με άλλα ζητήματα, π.χ. εθνικά, θα ήταν παρακινδυνευμένο να γίνει. Ο Παπανδρέου, προς το παρόν κατάφερε να τους το εξηγήσει. Αν όμως κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν την Ελλάδα χρεοκοπημένη, δημιουργώντας αρνητικό κλίμα στην αγορά, τότε, εμπρός, βουλιάξτε μας να δούμε τι θα καταλάβετε!
Η εθνική κόκκινη γραμμή στο πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων, «ένα όνομα για όλες τις χρήσεις με γεωγραφικό προσδιορισμό», σήμερα, μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, βρίσκει απολύτως σύμφωνο και τον Αντώνη Σαμαρά, ώστε να βάλει πλάτη στο βαθμό που του αναλογεί; Ο Γιώργος Καρατζαφέρης ίσως απογοητευθεί, αλλά κατά βάθος θα χαίρεται επειδή η δική του σκληροπυρηνική πελατεία δεν θα αυτομολήσει προς Ν.Δ. μεριά. Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (10-11 Δεκεμβρίου) η σουηδική προεδρία φαίνεται ότι θα αποφύγει «σύγκρουση» ανάμεσα στους Ευρωπαίους για χάρη των Σκοπίων και θα δοθεί χρόνος να σημειωθεί πρόοδος στις απευθείας συνομιλίες για την ονομασία! Μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός θα συγκαλέσει Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και εκεί, όλοι, αναλαμβάνουν ευθύνες πλην ΚΚΕ, που μάλλον δεν ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους διάλογο.
Οπωσδήποτε εμείς Ευρωπαίοι είμαστε, αλλά, δεν ξέρω γιατί, ακόμα και σήμερα όταν λέμε «Ευρωπαίοι», ακούγεται σαν να εννοούμε κάποιους άλλους, που ζούνε στις χώρες της Ευρώπης ή του “εξωτερικού”, κι όχι εμάς! Αλλά μετά το διορθώνουμε, και λέμε ότι, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, σήμερα, όλοι, οι πολίτες των 27 κρατών, είμαστε Ευρωπαίοι. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι χώρα του… εξωτερικού, αλλά είναι χώρα ευρωπαϊκή! Όλοι, εκτός από αυτούς που ήρθαν απ’ αλλού και δεν λένε να ξεκουμπιστούνε και να πάνε πίσω στις πατρίδες τους, από κει που ήρθαν, παρά, όλως διόλου παράνομα, πνίγονται στη θάλασσα κι όταν δεν πνίγονται, λαθραία, τρώνε βιτριόλι στη μούρη, τρώνε ξύλο και μετά κάθονται καλά και μας τρώνε το ψωμί και τις δουλειές. Αμ’ τι νομίζατε; Γιατί μας τρώει η ανεργία; Επειδή ήρθαν αυτοί οι ξένοι και μας πήρανε τις δουλειές! Τώρα γιατί τα λέω αυτά; Ε, να, γιατί τώρα που έχουμε αξιωματική αντιπολίτευση, με νέο αρχηγό, δεξιό- δεξιό, που έριξε δέκα στο κεφάλι των εσωκομματικών του αντιπάλων, άρα είναι αρκετά ισχυρός στην αντιπολίτευση όσο ισχυρός είναι και ο πρωθυπουργός στην κυβέρνηση, αυτές οι διάχυτες στην κοινωνία αντιλήψεις, τις οποίες διασπείρει τόσο άνετα ένα ακροδεξιό απόκομμα της Ν.Δ., στο όνομα του ελληνικού λαού και της ορθοδοξίας, θέλω στο εξής να δω κατά πόσο θα απομονωθούν ή θα ενισχυθούν από όσους δεν θα ντρέπονται να λένε ότι είναι δεξιοί, απεναντίας, θα το καμαρώνουν. Η ευρωπαϊκή αριστερά (π.χ. Θαπατέρο, Παπανδρέου) μπορεί να αισθάνεται τόσο ασφαλής έναντι της ευρωπαϊκής δεξιάς (π.χ. Μέρκελ, Μπερλουσκόνι) όσο ασφαλής αισθάνεται… ένας μιναρές στην Ελβετία.
Όλοι Ευρωπαίοι είμαστε, κι ας βλέπουμε με καχυποψία όσους εμφανίζονται πιο ευρωπαϊστές απ’ όσο το αντέχουμε, κάθε φορά που ανακύπτει ένα ζήτημα που μας αγγίζει περισσότερο από άλλα. Παραδείγματος χάριν, ενώ οι μετανάστες στην Ευρώπη δεν περνούν ζωή χαρισάμενη, όπως δεν την περνούν και τόσο φίνα ούτε οι κανονικοί Ευρωπαίοι (αν δεν είναι golden boys), παρατηρείς κάποιους Ευρωπαίους, από εκείνους που δεν μας πολυμοιάζουνε, να έχουν πολύ μεγάλη πρεμούρα να βάλουν στην Ε.Ε. όλους ή σχεδόν όλους τους λαούς, που ζουν στα λεγόμενα Δυτικά Βαλκάνια, όπως την Αλβανία, τη Βόρεια Μακεδονία, την Άνω Μακεδονία, ή όπως είναι πιο γνωστή την Φύρομ – Σκόπια και άλλες. Έρχεται ο Γιώργος Παπανδρέου και σου λέει: «Έτος ορόσημο για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. να είναι το 2014»! Δηλαδή, άσε πρώτα να στρώσουν τα οικονομικά των κρατών -μελών, να βγούμε από την κρίση, και μετά καλούμε και άλλους να δειπνήσουμε όλοι μαζί σαν μια μεγάλη οικογένεια. Διότι, όπως και να το κάνουμε, όσο και να το θέλουμε να γίνει ευρωπαϊκή ήπειρος μια και αδιαίρετη (ουδείς ευρωπαϊστής το αρνείται αυτό), δεν καλείς κάποιον προτού να είσαι σίγουρος ότι το αντέχεις οικονομικά. Πώς το λένε, δεν φωνάζεις κόσμο στο σπίτι σου αν δεν μπορείς να κεράσεις ένα φαγητό της προκοπής. Κι ούτε κάποιος πάει πρώτη φορά σε ένα σπίτι χωρίς να κρατάει κάτι στο χέρι, όπως π.χ. τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, μη σου πω και της Λισαβόνας μαζί.
Ο νέος Επίτροπος για τις οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις στην Ε.Ε., Όλι Ρεν, κατάγεται από μια χώρα, τη Φινλανδία, με μηδενική διαφθορά. Και τα οικονομικά χάλια της Ελλάδος, που αρνείται να δώσει πράσινο φως στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια, οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό όχι τόσο στη διεθνή οικονομική κρίση, αλλά, κυρίως, στη διαφθορά, την αναξιοπιστία και την ανικανότητα των κυβερνήσεών της να ελέγξουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, έτσι ώστε το 2010 να βρίσκεται, αν όχι εντός, πάντως, κοντά στο 3% και 60% του ΑΕΠ αντιστοίχως. Θα πείτε, καλά, οι άλλοι Ευρωπαίοι δηλαδή έχουν πετύχει τους στόχους της Λισαβόνας; Όχι, αλλά οι άλλοι Ευρωπαίοι δεν έχουνε στα πόδια τους τα αιώνια δικά μας αγκάθια ήτοι Σκόπια, Τουρκία. Όταν, εσύ, ως Ελλάδα, επιδιώκεις ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια αλλά πρέπει και να δίνεις, λόγω Αιγαίου, σχεδόν 5% του ΑΕΠ σου για εξοπλιστικές και αμυντικές δαπάνες, VETO δεν σε παίρνει να βάζεις όταν περιμένεις από τους Ευρωπαίους να δεχτούν τον Προϋπολογισμό σου και να σου δώσουν χρόνο έως το 2013, και χωρίς να σου πουν, ναι, αλλά θέλω επιπλέον περικοπές δαπανών! Κι αν οι περικοπές δεν είναι στις αμυντικές δαπάνες, κι αν δεν είναι το πάγωμα μισθών και συντάξεων, τότε, μήπως να είναι στην Παιδεία και την Υγεία; Μήπως, προς το παρόν, αυτό το 1 δις για την παιδεία να το άφηνες κατά μέρος; Λες να το μας το πουν; Και φυσικά και δεν θα σου το πουν, ευθέως και δημοσίως, «όχι» δεν θα πείτε στην έναρξη διαπραγματεύσεων με τη «Μακεδονία», αλλά θα πουν, όπως ο Αμερικανός πρέσβης, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, ήδη συνέστησε, να κοπεί η μονιμότητα των υπαλλήλων του Δημοσίου, να γίνει η εργασία πιο ευλύγιστη, προκειμένου κάποιος διεθνής οίκος αμερικανικών συμφερόντων να δεχτεί να χρηματοδοτήσει το χρέος των περίπου 300 δις ευρώ αφού πρώτα, εξυπακούεται, η Commission σου επιτρέψει να δανειστείς από τις διεθνείς, αμερικανικές, κινεζικές αγορές. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα! Με την άγρια φύση σε έξαλλη κατάσταση, ίσως μια κυβέρνηση σαν αυτή, που είναι τόσο φιλική με το περιβάλλον, ίσως, προσωρινά, οι συνθήκες ημερέψουν.
Α, και μη ξεγελαστείτε και δεχτείτε τίποτα δημοψηφίσματα, τύπου «ναι ή όχι» στη μονιμότητα των εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα, αν δεν διασφαλιστεί προηγουμένως ότι ουδείς στη χώρα αυτή θα κρύβει έστω και ένα ευρώ φόρο και ουδείς θα τολμά να εισφοροδιαφύγει…
