Ο μακαρίτης Ευάγγελος Αβέρωφ, μέντορας του σημερινού αρχηγού της ΝΔ, το είχε λανσάρει στην πολιτική. Θεωρούσε πάγια τακτική ο «λύκος» να τρώει το «πρόβατο», αν αυτό βγει από το μαντρί. Αν δεν με απατά η μνήμη, αυτή τη θρασύτατη λογική είχε υιοθετήσει ο επίσης μακαρίτης Χαρίλαος, στηρίζοντας την άποψη που θέλει «τα άκρα να συναντώνται»!
Τον δεξιότατο πολιτικό από το Μέτσοβο τον θυμήθηκα τώρα που το «πρόβατο» δείχνει ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίσει στα ίσα τον «λύκο» και -γιατί όχι- να του καταφέρει γερό χτύπημα. Ποιο είναι το πρόβατο που βρέθηκε έξω από το μαντρί; Ο Γιάννης Δημαράς. Ποιος είναι ο «λύκος»; Δυστυχώς και τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, καθένα για δικούς του λόγους…
Είναι εδώ και αρκετές ημέρες φανερή η προσπάθεια του Παπανδρέου να βοηθήσει τον Γιάννη Σγουρό και η επιμονή του Σαμαρά να «σπρώξει» όσο μπορεί την επιλογή του που ακούει στο ονοματεπώνυμο Βασίλης Κικίλιας. Οι δύο αρχηγοί -λύκοι, σε ρόλο κηδεμόνα, δείχνουν αποφασισμένοι να περπατήσουν σε γειτονιές της Αθήνας, λαχαναγορές, καταστήματα κ.λπ., προκειμένου να φωτογραφηθούν με την επιλογή τους.
Και για τη δημοσιότητα; Κανένα πρόβλημα. Ολοσέλιδα είναι τα ρεπορτάζ σε όλες τις εφημερίδες (πλην των αριστερών). Ο Δημαράς δεν διαθέτει μηχανισμό στήριξης, τα μεγάλα ΜΜΕ του γυρίζουν την πλάτη, μόνο τα γκάλοπ τού δείχνουν συμπάθεια (αν δεν κινούνται στα όρια της προβοκάτσιας- γνωστά αυτά τα πράγματα πριν από εκλογική μάχη).
Αλλά, αν τα ΜΜΕ περιορίζονταν στα ρεπορτάζ από τις δραστηριότητες Σγουρού – Κικίλια (και κηδεμόνων τους) θα μπορούσε να θεωρηθεί πως κάνουν απλώς τη δουλειά τους, έστω μονομερώς. Όμως, το να ερμηνεύονται τα γκάλοπ με τρόπο που ενδεχομένως φέρει τους ψηφοφόρους (των μεγάλων κομμάτων) προ των ευθυνών τους είναι ένα ζήτημα χωρίς ίχνος ηθικής. Γράφει, λόγου χάρη, η μεγάλη εφημερίδα: αν ο Δημαράς περάσει στον δεύτερο γύρο και νικήσει τον Σγουρό, τότε ο Παπανδρέου θα έχει χάσει μια πολύ μεγάλη μάχη, οπότε θα σκεφθεί εκλογές!
Κι ακόμη: αν ο Κικίλιας δεν τα καταφέρει, τότε ο Σαμαράς θα αμφισβητηθεί σοβαρά και οι ισορροπίες θα αλλάξουν σε βάρος του. Κανείς δεν αποφασίζει να ερμηνεύσει τα γκάλοπ που θέλουν τον Δημαρά «βραχεία κεφαλή» να μπαίνει στον δεύτερο γύρο, όπου θα έχει ελπίδες επικράτησης (μόνο ο Λαζόπουλος το έχει πει ενώπιον μεγάλου κοινού). Και να ερμηνεύσουν διεξοδικά (και όχι στα ψιλά), το «ρεύμα Δημαρά», ως ψήφο αποδοκιμασίας των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας (που ευθύνονται για όσα τραβάει σήμερα ο Ελληνας).
Ιδού, λοιπόν, η απορία: μια μάχη για την αυτοδιοίκηση, τα δύο μεγάλα κόμματα (και ο Τύπος), κατάφεραν να τη φέρουν στα μέτρα τους, ενώ είναι αστείο να κομματικοποιείς τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη. Και εν πάση περιπτώσει, ωραίο και τολμηρό είναι αυτό που αποφάσισε να κάνει ο Δημαράς. Χωρίς «πάτρονες», χωρίς χρήματα, χωρίς φίλους στα ΜΜΕ, χωρίς χορηγούς – επιχειρηματίες, χωρίς – διάβολε- μηχανισμό…
Τελικά, αυτό που κάνει ο Δημαράς είναι μαγκιά, η οποία στηρίζεται σε πιστεύω και όχι σε αρχηγικά «δεκανίκια»…
