Το είχε πει δημοσίως – πριν από τρία χρόνια θαρρώ- ο Νίκος Αλέφαντος. Καλεσμένος σε εκπομπή του Γιάννη Καρατζαφέρη ο αείμνηστος μάγκας και λαϊκός τύπος του ποδοσφαίρου μας σχολίασε με τον πάντα γραφικό του τρόπο, την έγκριση για υιοθεσία παιδιών από ομοφυλοφίλους:
«Τι είναι αυτά, ρε; Ρε; Τι ιστορία άνοιξαν; Θα τρίβει ο ένας την πλάτη του άλλου στο μπάνιο , θα μπαίνει το παιδάκι μέσα θα τους βλέπει τσιτσίδι και αν ρωτήσει ο μικρός, ποιος είναι ο μπαμπάς μου και ποια η μαμά μου , τι θα του πούνε».
Πολλοί τον κατηγόρησαν τότε για ομοφοβικό. Η ατάκα του, ωστόσο είχε γίνει viral σε όλα τα media.
Τα γράφω αυτά ,βάζοντας τους ατάκτως ερριμένους λίθους της σκέψης μου και κέραμους της εμπειρίας μου, σε μια σειρά. Διότι μέχρι χθες πίστευα πως ο αξιότιμος κύριος Κασσελάκης –τον οποίο συμπαθώ επικοινωνιακά- ουσιαστικά έκανε τον ΛΑΓΟ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Να εξηγήσω:
Η δήλωσή του για τα προσωπικά σεξουαλικά του γούστα ήταν σαφώς ανατρεπτική. Κάποιοι το θεώρησαν μαγκιά. Άλλοι, σφάλμα. Προσωπικά, με την ρακένδυτη άποψή μου, εικάζω πως ήταν λάθος.
Του αποδίδω το άλλοθι, πως θα έβγαινε ένας ροζ μιντιακός καφές…. espresso (ας πούμε) να το αναδείκνυε το θεματάκι, οπότε εκείνος το πρόλαβε.
Από την άλλη δεν είναι δα και τόσο φυσιολογικό να μας λέει τι κάνει στα απολύτως προσωπικά του δεδομένα. Τι πράττει και στην κρεβατοκάμαρά του. Στο κάτω κάτω (κι ας αρχίσω να δέχομαι λιθοβολισμούς) αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική ο Θεός –αυτόν που πιστεύει ο καθένας μας- θα είχε πλάσει τον Αδάμ με τον Μήτσο τον νταλικέρη ή, την Εύα με την Ιφιγένεια (συγγνώμη φίλη μου καλή, αλλά μου αρέσει το Εν Ταύροις).
Γιατί τώρα θεώρησα ΛΑΓΟ του Μητσοτάκη τον Κασσελάκη; Αμέσως. Διότι ΟΟΟΟΛΑ τα media αλληθώρισαν. Σε κρίσιμες για την χώρα μας στιγμές. Σε τραγωδίες κι οδύνες. Κουβέντα για τα αντιπλημμυρικά, λέξη για τις πυρκαγιές, βουβαμάρα για τους νεκρούς, σιωπή για τις ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες. Άπαντες –και θεωρώ σκοπίμως- ασχολήθηκαν με τα σεξουαλικά γούστα και τις προτιμήσεις του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Νισάφι.
Κι έφτασε να πανηγυρίζει η Νέα Δημοκρατία, η οποία σάρωσε στον πρώτο γύρο των εκλογών. Λες και δεν καήκαμε! Δεν πνιγήκαμε! Δεν πεθάναμε! Δεν βούλιαξε η οικονομία στον βάλτο των ποταμών!
Η θεία δίκη, ωστόσο, υπάρχει. Την πιστεύω. Και ήρθε στις δεύτερες εκλογικές δημοτικές και περιφερειακές αναμετρήσεις. Παρά την αποχή των ψηφοφόρων, η οποία διατρανώνει την απαξία της πολιτικής, ο κόσμος ΤΙΜΩΡΗΣΕ.
Τιμώρησε τα ΤΖΑΚΙΑ των Αθηνών. Τιμώρησε τις πλημμύρες στην Θεσσαλία. Τιμώρησε την ΜΗ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ του ονόματος Μακεδονία, στην Θεσσαλονίκη. Τιμώρησε την έλλειψη συγκοινωνιών-ακτοπλοϊκών τον Χειμώνα στα νησιά μας. Τιμώρησε τους υπερφίαλους, τους ψεύτες, τους …δήθεν.
Είναι μια καλή αρχή. Όντως ΕΙΝΑΙ!
Ο Χάντλους Χαξλεϊ (Άγγλος συγγραφέας) είχε γράψει ευρηματικά: «Κάποτε, η τέλεια δικτατορία, θα έχει την εμφάνιση της Δημοκρατίας. Μια φυλακή δίχως τοίχους, στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν .Ένα σύστημα δουλείας , όπου χάρη στην κατανάλωση και την διασκέδαση , οι δούλοι θα αγαπήσουν την ….δουλεία τους».
Αυτό βιώναμε. Και υπό αυτούς τους όρους, αν και διαφωνώ με τα επί προσωπικού, Κασσελάκη έκανες καλή δουλίτσα. Στο αναγνωρίζω. Νομίζω όσοι πραγματικά ασχολούνται με την πολιτική και τη ζωή μας, σιγοβλέπουν μια σοβαρή αντιπολίτευση. Respect!
