ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ
ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ-ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΟΣ
ΑΜΙΣΘΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Α. ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΕΙΟΥ ΓΕΝ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ, Ν. ΙΩΝΙΑΣ
Τηλ. 210 2775487, 210 2776612 (εσ. 637),
FAX :210 6898025, 210 2775487
e-mail: impious@otenet.gr
«Όχι, η Ακρόπολη δεν είναι στη Μύκονο.
Το κακό είναι ότι είναι περικυκλωμένη από τη «Μύκονο»».
(Μάνος Αντώναρος)
Ακρόπολη και «Μύκονος». Το δίπολο του πολιτισμού και του ξεπεσμού της Ελλάδας της μετανεοτερικής εποχής.
Η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα της, σύμβολο του Ελληνικού διαχρονικού και παγκόσμιου πολιτισμού.
Η «Μύκονος», μνημείο του νέο-ελληνικού Ζαχοπουλικού ξεπεσμού (Ζαχόπουλος, Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Πολιτισμού, με επικεφαλής, για ένα διάστημα, τον Πρωθυπουργό και κάποιον Λιάπη ή Μισέλ, όπως τον αποκαλούν κάποιοι δημοσιογράφοι).
Ας κάνουμε, λοιπόν, μιαν ανίερη υπόθεση, κύριε Αντώναρε: Εκεί, στις 2.30 ακριβώς, σβήνουν τα φώτα της Ακρόπολης, και όταν ξανανάβουν, η Ακρόπολη έχει εξαφανισθεί! Ο Παρθενώνας έχει χαθεί!
Η Αλίκη γέλασε.
«Δεν μπορεί να πιστεύει κανείς αδύνατα πράγματα».
«Κι όμως δεν είναι παρά ένα όνειρο, μέσα στο όνειρό σου», είπε ο Τουιντλντάμ, «και όταν ξυπνήσεις θα χαθεί, σαν τη φλόγα του κεριού που σβήνει». (Ανευλαβώς, τροποποιημένος, ο διάλογος της Αλίκης και του Τουιντλντάμ, στο έργο του Λιούις Κάρρολ, Μέσα στον Καθρέφτη).
Αν, λοιπόν, είχε χαθεί ο Παρθενώνας:
Το σύμβολο του εξανθρωπισμένου ανθρώπου (δεν έχουν, ακόμη, εξανθρωπισθεί όλοι οι άνθρωποι. Παράδειγμα, ο απερχόμενος Πλανητάρχης).
Το σύμβολο της δημιουργικής φλόγας του Προμηθέα.
Η ψυχή και το πνεύμα του πολιτισμένου ανθρώπου, που μέλημά του είναι το ευ ζην της πολιτείας του και των πολιτών της.
Τότε, τι θα έμενε να θυμίζει τους Έλληνες, στους απανταχού της γης τουρίστες;
Η φημισμένη «Μύκονος»!
Η «Μύκονος» των νεοελλήνων του «ό,τι φάμε, ό,τι ποιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας».
Ο τραμπούκος κώλος της «Μυκόνου», που δολοφονεί το νεαρό τουρίστα, εξασκημένος σε ποικίλες καταστάσεις, ανατάσεις, κατασπάσεις, διασπάσεις, στάσεις. Πάντοτε ανοιχτός στους προστάτες του.
Δεν τα βάζω με τη Μύκονο, αγαπητέ μου φίλε, από τη Μύκονο, όπως παραπονιέσαι στο υστερόγραφο του e-mail σου. Συμβολικά και λόγω των τελευταίων γεγονότων συμπυκνώνω στο όνομά της όλη την έκπτωση των αξιών, τη σαπίλα, την αδιαφορία για τους άλλους της νεοελληνικής, νεοφιλελευθερης «πολιτείας» και των «πολιτών», αρχόντων και αρχομένων. Γι αυτό και στο κείμενο, όπου αναφέρομαι στη «Μύκονο», που περιγράφω, βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά. Παραθέτω το e-mail σου, όπως μου το έστειλες:
ΠΕΣ ΤΑ ΓΙΑΤΡΕ ΠΕΣ ΤΑ ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΗ ΧΩΡΑ ΠΙΑ. ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ ΤΑ ΠΕΟΙ… ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΟΙ ΚΟΛΑΚΕΣ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΠΙΛΙΟΥ ΓΟΥΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΩΝ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΛΟ… ΑΜ ΔΕ… ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΛΙΤΗ; ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ; ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ; ΞΕΡΕΙΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΓΟΥΔΙ… ΛΕΩ… ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΙ ΣΚΟΥΛΙΚΑΝΤΕΡΕΣ ΑΥΤΕΣ. Η ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ… ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΤΟΥΣ… ΓΙΑΤΡΕ ΕΙΜΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ… ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ.
Υ.Γ ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΥΚΟΝΟ… ΕΝΑ ΝΗΣΑΚΙ ΟΜΟΡΦΟ. ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΜΕ ΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΑΝ ΕΡΘΕΙΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΣΧΕΔΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΓΙΑ ΠΑΝ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ… ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΖΩΗ. ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΕΡΟΒΡΑΧΟ ΤΟΥΣ… ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΣΠΡΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΟΥΣ. ΜΕ ΑΓΑΠΗ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ.
Όχι, δεν τα βάζω με το όμορφο άσπρο νησάκι σας, κύριε Γιώργο Κωνσταντινόπουλε, και τους φιλόξενους κατοίκους του. Νησιώτης παινεύομαι πως είμαι και εγώ. Σαντορινιός από μάνα και Ναξιώτης από πατέρα…
Μ’ αυτούς τους ξενομπάτες, τα βάζω· Μ’ αυτούς, που έδωσαν αντιπαροχή την Ελλάδα για μια γκαρσονιέρα στις Βρυξέλλες (δέστε τον προφητικό Κυρ).
Τα βάζω μ’ αυτούς που βρωμίζουν τις θάλασσες του νησιού σας, των νησιών μας, με την πολυτελή τους βρώμα, ζέχνοντας κενότητα, επίδειξη, αλαζονεία και σκορπίζοντας ύποπτο άφθονο χρήμα. Χρήμα, που μ’ αυτό εξαγόρασαν τη γη του νησιού, μαζί και την ψυχή των κατοίκων του. Όπως έκαναν και σε άλλα όμορφα νησιά μας.
Μ’ αυτούς, που ξελόγιασαν τους ψαράδες των νησιών και τους έκαναν να παρατήσουν τα δίχτυα και να γίνουνε γκαρσόνια της Ευρώπης· γιαλατζί εραστές και ζιγκολό (ο Έλληνας αγαπάει· ποτέ δεν είναι σκέτος εραστής, πόρνη αρσενική) στο απέραντο (τουριστικό) ξενοδοχείο, που κατάντησαν την Ελλάδα, για να παραφράσω τον Σεφέρη, οι πονηροί πολιτευτές και οι συνεργοί τους. Όλων των μεταπολιτευτικών χρωμάτων.
Αν, λοιπόν, χανόταν ο Παρθενώνας, αυτή η «Μύκονος», θα έμενε το μοναδικό σύμβολο του νεοελληνικού πολιτισμού και του νεοέλληνα νεαντερταλ.
Του δειλού τραμπούκου που δολοφονεί τον τουρίστα και τον τουρισμό, βασιζόμενος στις πλάτες των αφεντικών των σκυλάδικων κι’ αυτών που τους στηρίζουν.
Η καταστροφή του πολιτισμού, δηλαδή, ο αφανισμός των βασικών ανθρωπίνων αρχών: Της Αγάπης (η αγάπη δεν αποταμιεύεται, μόνο σκορπιέται και ξοδεύεται). Της δικαιοσύνης (ουδαμού δει αδικείν), της Δημοκρατίας (Δήμος την πόλιν κρατύνει), έχει οδηγήσει:
Στην κυριαρχία των αρχών του πρωτογονισμού. Σεξ αντί έρωτας. Λυκοφιλία αντί αγάπη και αφοσίωση στον φίλο. Αντιμετώπιση του άλλου ως αντιπάλου, ανταγωνιστή και όχι συνοδοιπόρου συμπολίτη, συναγωνιστή, προς το κοινό καλό της πόλης.
Στον απολίτιστο νέο-νεαντερτάλ, με τις άναρθρες κραυγές της νεοφιλελευθερης μαζοδημοκρατίας και το δόγμα του «φά’ τους πριν σε φάνε. ΗΠΑστι: get them before they get you»
Στον μαζάνθρωπο, ο οποίος αυτοεπιβεβαιώνεται μόνο μέσα στην υστερία της μαζικής κατανάλωσης, όπου, τεχνηέντως, τον έχουν παγιδεύσει, οι λίγοι με την πολλή δύναμη, τα πολλά λεφτά και τα υποτελή τους ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εξανδραποδισμού).
Αν λοιπόν, χανόταν ο Παρθενώνας και μαζί του όλο το όνειρο και το θαύμα του παγκόσμιου πολιτισμού, που σφετερίζονται οι νεοέλληνες της θρασύτητας και ξεπεσμού, μοναδική σημαδούρα του μεταμοντέρνου νέο-ελληνικού «πολιτισμού» θα ήταν αυτή η «Μύκονος»:
Η νεοελληνική κακομοιριά της αρπαχτής, της λειεγκέφαλης γκλαμουριάς. Ο τουρισμός του «μουσάκα». Της τιμημένης χωριάτικης, που 12 € πουλιέται στη «Μύκονο». (Οι τιμές από τα «Νέα», 02.8.2008. Δεν έχω πάει, ούτε μισή φορά, στη Μύκονο, κύριε Αντώναρε.).
Ο ξέκωλος τουρισμός, με το αλκοόλ, το χασίσι ή το ναρκωτικό, κύριο ή μοναδικό καύσιμο κεφιού, για τους καταθλιπτικούς τουρίστες της παγωμένης Σκανδιναβίας.
Αν χανόταν ο Παρθενώνας, σύμφωνα με το υποθετικό μας σενάριο, θα είχε μείνει αυτή η «Μύκονος», ωραία και πολύφερνη, να συμβολίζει αυτήν τη νεοελληνική πολιτεία:
Που σάπισε πριν καν ωριμάσει.
Που οι «πολίτες» της, χυλός, όχι λαός πια, μέσα στη νεοφιλελεύθερη μαζική δημοκρατία, έχουν χάσει την ανθρωπιά τους. Έχουν θεοποιήσει το χρήμα και την ακόρεστη κατανάλωση.
Που οι πολιτικοί της, θεωρούν ως πόθεν έσχες την αναιδή και προκλητική καταγραφή των πολυαρίθμων διαμερισμάτων τους, των εκατομμυρίων ευρώ μετοχών τους, (κάποιος και χιλιάδες λίρες), των εξαψηφίων και άνω τραπεζικών καταθέσεών τους. Οι σεμνοί και ταπεινοί. Οι σοσιαλιστές των κρυφών ηδονών της μπουρζουαζίας.
Αν χανόταν ο Παρθενώνας, θα είχε μείνει αυτή η «Μύκονος» να συμβολίζει:
Τη διαλυμένη, νεκρή από την ηδονοθηρία και την απληστία, ψυχή των νεοελλήνων μαζανθρώπων.
Τους γκλαμουράτους, μουράτους, μοδάτους, χερχελέδες, φλούφληδες, του απέραντου κενού της ματαιοδοξίας τους, που τη συνδαυλίζουν τα σφουγγοκώλια τους, προσπαθώντας να τους μιμηθούν. Έτσι κατάντησαν, οι νεοέλληνες, «απόγονοι» των Γραικών.
Οι Γραικοί ήταν, αρχαιότεροι των Ελλήνων, κάτοικοι της Ελλάδας, όπως μαρτυρεί ο Αριστοτέλης στα Μεθοδολογικά του και το ξέρει καλά και το βροντοφωνάζει ο Έλληνας-Γραικός Αθανάσιος Διάκος: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω».
Αν έσβηνε ο Παρθενώνας, θα έμεναν οι πετρωμένοι άνθρωποι της νέο-ελληνικής απαιδευσίας, αφασικοί, αποξενωμένοι από τη χαρά της μάθησης, κολοβωμένοι από την αγοραία παιδεία, που σκοπίμως τους παρέχει η μαζοδημοκρατική πολιτεία σήμερα, να υμνούν το νεοελληνικό πολιτισμό. Και να επιδεικνύουν, ως πολιτισμική και πολιτιστική παράδοση τη Βλακογκλαμουρία τους.
ΒΛΑΚΕΣ, όλοι τους, και ΟΧΙ ΒΛΑΧΟΙ, κύριε Αντώναρε.
Επιτρέψτε μου τη διευκρίνιση. Οι Βλάχοι είναι Έλληνες στην καταγωγή και τη συνείδηση, δίγλωσσοι (μαζί με τα Ελληνικά μιλούν και μια λατινογενή διάλεκτο: τα Βλάχικα ή Αρωμουνικά. Τι όμορφη λέξη! Δε συμφωνείτε;) ποιμένες και κτηνοτρόφοι (οι πληροφορίες από τον Μπαμπινιώτη).
Ουδεμίαν σχέσιν έχουν με τους νέο-νεαντερταλ, κομψευόμενους καταπατητές των νησιών μας.
Θα έμεναν τα πρότυπα που προβάλουν τα ΜΜΕ (υπενθυμίζω Μέσα Μαζικού Εξανδραποδισμού):
Ο Κινησίας (Αριστοφανικός ήρως).
Ο αφασικός σχολιαστής με το λεξιλόγιο των πεντακοσίων, το πολύ, λέξεων.
Ο ακιζόμενος τιποτολόγος.
Τα άδοντα αιδοία. (Προσέξτε που είναι το μικρόφωνο στην φωτογραφία).
για να διαλαλούν στα πέρατα του κόσμου πως, εδώ, σήμερα στη νεοελληνική, νεοφιλελεύθερη Ελλάδα της μαζικής Δημοκρατίας, δεν υπάρχει παρά
«… η στάχτη ενός λαού, που είταν αιώνια φλόγα», όπως (κ)λέει ο Βάρναλης.
Μάνος Αντώναρος
Όμως η Ακρόπολή θα φωτίζει, κι ας μη φωταγωγείται, όσους παρέμειναν και παραμένουν «Ωραίοι σαν Έλληνες», του Εγγονόπουλου, φίλε, κύριε Αντώναρε.
Και είναι πολλοί. Απλώς, είναι πραγματικά σεμνοί και ταπεινοί!
