Με θράσος χιλίων πιθήκων χτύπησε ο υφυπουργός Εσωτερικών, Αθ. Νάκος, επειδή εθίγη… αδίκως, υποβάλλοντας αγωγή και όχι μήνυση εναντίον της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας. Αφού πρώτα έβαλε λυτούς και δεμένους να σταματήσει το ρεπορτάζ, κατέφυγε στη γνώριμη μέθοδο υποβολής μίας ακόμα εξοντωτικής αγωγής. Η απάντησή μας σε όσους μεσολάβησαν εκ μέρους του υφυπουργού – έτσι για την ιστορία- ήταν μία και μοναδική. Το ρεπορτάζ είναι αυτό, οποιαδήποτε ερμηνεία, εξήγηση ή απάντηση του υφυπουργού θα φιλοξενηθεί στον ίδιο χώρο, σε ίδιο μέγεθος. Αυτός είναι και ο κανόνας στη δημοσιογραφία, γιατί οτιδήποτε άλλο υπάγεται αυτομάτως στη σφαίρα της συναλλαγής και της αθλιότητας.
Προφανώς, ο κ. Νάκος συνηθισμένος σε άλλου είδους πρακτικές, μετά το θόρυβο για τις αταξίες υπουργών της κυβέρνησης, έσπευσε να δημιουργήσει εντυπώσεις με τον ευκολότερο αλλά και χυδαιότερο πολιτικά τρόπο, αυτόν της υποβολής αγωγής εναντίον του δημοσιογράφου.
Είναι διαπιστωμένο ότι οι πολιτικοί, όταν στριμώχνονται, καταφεύγουν σε αγωγές και απειλές αυτού του είδους. Είναι επίσης διαπιστωμένο ότι αυτές οι έστω και μεμονωμένες συμπεριφορές αποτελούν μπούμερανγκ για τα κυβερνητικά σχήματα.
Η ελευθερία του τύπου πλήττεται τα τελευταία χρόνια βάρβαρα από το λεγόμενο τυποκτόνο νόμο που έχει ως αποτέλεσμα τη φίμωση του τύπου μέσω εξοντωτικών προστίμων.
Μέσα στο γενικότερο ορυμαγδό είναι μία λεπτομέρεια δυστυχώς που διαλάθει της προσοχής των πολιτών, όχι όμως και των πολιτικών, οι οποίοι έντεχνα εξυπηρετούνται δια της σιωπής, της λογοκρισίας και της απειλής καταδικαστικών αποφάσεων. Η πολιτική σκοπιμότητα και η προπαγάνδα εξυπηρετήθηκαν πολλές φορές παντοιοτρόπως, ουδέποτε όμως κατόρθωσαν να επιβάλουν τη δική τους εικονική πραγματικότητα.
Όσο για τους αρχιτέκτονες τέτοιων πρακτικών είναι γνωστό ότι ακολούθησαν την πεπατημένη. Οδηγήθηκαν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση, στη δημόσια διαπόμπευση και τον αφανισμό.
Η συνέχεια επί της οθόνης, τις δικαστικές αίθουσες και φυσικά τη δύσκολη ώρα της κάλπης, εάν δεν υπάρξει σοβαρή παρέμβαση να σταματήσει η χυδαιότητα…
