Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται 7 του Νοέμβρη από τη φριχτή αποκάλυψη ενός δράματος που ντρόπιασε το 1978 την Ελλάδα της μεταπολίτευσης και την εξευτέλισε στα μάτια όλου του πολιτισμένου Κόσμου. Για όσους δεν διαθέτουν’βαθειά μνήμη’, να θυμίσω τα γεγονότα. Στο χωριό Κωσταλέξι, έξω από τη Λαμία, η Ελένη Καρυώτη, μια γυναίκα 47 χρόνων βγαίνει από ένα υγρό και σκοτεινό υπόγειο μετά από 29 χρόνια! Στο φριχτό λαγούμι την είχαν κλείσει οι δικοί της, επειδή –παιδούλα 19 χρόνων – είχε αποκαλύψει ότι ήταν ερωτευμένη με ένα παλικάρι.
Με συνοπτικές διαδικασίες, ο έρωτας θεωρήθηκε μέγιστο παράπτωμα και ντροπή για την οικογένεια και αποφασίστηκε ότι δεν πρέπει να ξαναδεί ‘το φως της μέρας’ έως ότου σβήσουν εντελώς τα όνειρά της και μεταμεληθεί…Η Ελένη, μη μπορώντας να αντιμετωπίσει το θυμό του αφέντη πατέρα και των αδελφών της, αποδέχεται την ήττα της και τρυπώνει αναγκαστικά στο απέραντο σκοτάδι. Εκεί απαγορεύονταν τα όνειρα. Εκεί, η οικογένεια – έτσι πίστευε- θα έσβηνε τη ‘ρετσινιά’. Μόνο που αυτό το ‘σβήσιμο’ άργησε πολύ, κράτησε ένα τρίτο του 20ού αιώνα κι’ όταν τα γεγονότα αποκαλύφτηκαν, το ανάθεμα και η ντροπή λέκιασαν για τα καλά τους τιμωρούς της άτυχης κοπέλας.
Η είδηση είχε συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Σπουδαίοι ρεπόρτερ και αναλυτές, έγραψαν εξαιρετικά άρθρα με λεπτομερείς περιγραφές χωριανών, οι οποίοι ‘γνώριζαν αλλά δεν μιλούσαν’! . Εντούτοις, ουδείς διέθετε την πένα ενός Τρούμαν κάποτε ώστε να διεισδύσει στο βάθος της ψυχής της Ελένης και να στείλει διαχρονικά μηνύματα σε μια Ελλάδα, που πάντοτε έδειχνε μπερδεμένη και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει ζητήματα Τιμής και Ατιμίας.
