Η σχεδιαστική πρόταση για το ελληνικό Pony

Το Pony έκανε την εμφάνισή του το 1974, όταν η ελληνική εταιρεία NAMCO της οικογένειας Κοντογούρη – η οποία μέχρι τότε κατασκεύαζε αυτοκίνητα βαρέος τύπου για τον στρατό και τις ΔΕΚΟ- αποφάσισε να φτιάξει ένα μικρό, ελαφρύ, οικονομικό και εύκολο στις καθημερινές μετακινήσεις όχημα. Η ελληνική εταιρεία με έδρα τη Θεσσαλονίκη έκλεισε συμφωνία με τη γαλλική Citroen, από την οποία και δανείστηκε το πάτωμα και τα μηχανικά μέρη του 2CV, και κάπως έτσι γεννήθηκε το διασημότερο ελληνικό αυτοκίνητο, το μικρό Pony.

Το 1983, η δεύτερη γενιά του Pony ήταν γεγονός, με την κυριότερη αλλαγή εκτός από την εμφάνιση και τη μετονομασία του σε Pony Super, να εντοπίζεται στον νέο κινητήρα που έφερε τη σφραγίδα της Ford. Το 1995, ξεκίνησε η παραγωγή της τρίτης και τελευταίας γενιάς του, η οποία κράτησε μέχρι το 1997, τότε δηλαδή που η Citroen αποφάσισε να τερματίσει την παραγωγή του θρυλικού 2CV. Μέχρι τότε, η εταιρεία NAMCO κατασκεύασε περισσότερα από 40.000 αυτοκίνητα, τα οποία απορροφήθηκαν στην ελληνική αγορά, ενώ πάνω από 800.000 μοντέλα κυκλοφόρησαν σε διάφορες άλλες χώρες. 

Το εσωτερικό του Pony θα μπορούσε να είναι κάπως… έτσι

Με γνώμονα τις σχεδιαστικές τάσεις της εποχής, ο σχεδιαστής αυτοκινήτων Παναγιώτης Παναγόπουλος έκανε τη δική του ξεχωριστή πρόταση για την τέταρτη γενιά του Pony, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αρχική ιδέα κατασκευής του μοντέλου. Την ανάγκη δημιουργίας, δηλαδή, ενός μικρών διαστάσεων μοντέλου, ευρύχωρου, πρακτικού, οικονομικού, αλλά πάνω από όλα σύγχρονου, που να μπορεί να σταθεί απέναντι στον ανταγωνισμό, με ιδιαίτερα χαμηλή τιμή που δεν θα ξεπερνά τα 8.000 ευρώ.  Έτσι, ο κύριος Παναγόπουλος ακολούθησε λιτές γραμμές για τη σχεδίασή του, η οποία διατηρεί την τετραγωνοποιημένη μορφή της πρώτης του γενιάς, προκειμένου να κρατηθεί το κόστος της κατασκευής του σε χαμηλά επίπεδα. Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, πολλά από τα τμήματα του αμαξώματος είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, όπως τα εμπρός φτερά, το καπό και η οροφή, η οποία είναι πλαστική ή υφασμάτινη και αφαιρείται.

Τις εντυπώσεις στο εμπρός μέρος κλέβουν τα φωτιστικά σώματα τεχνολογίας LED, αλλά και οι μεγάλες διαστάσεις του προφυλακτήρα που παραπέμπει σε SUV. Περισσότερο απλό σχεδιαστικά είναι το πίσω μέρος, με την τρίτη πόρτα να είναι διαιρούμενη, καθώς το άνω τμήμα της ανοίγει μαζί με το τζάμι (στην έκδοση με τη σκληρή πλαστική οροφή), ενώ το υπόλοιπο ανοίγει προς τα κάτω, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες φόρτωσης. Άλλωστε, το Pony ήταν ανέκαθεν ένα αυτοκίνητο-«εργαλείο», με πολλές διαφορετικές εκδόσεις αμαξώματος, μία από τις οποίες ήταν και η pick-up, η οποία δεν θα μπορούσε να λείπει από τη σύγχρονη μορφή του. Ομοίως απλές είναι και οι πλαϊνές του γραμμές, από τις οποίες ξεχωρίζουμε τα προστατευτικά φρύδια των τροχών και τις εξωτερικές βάσεις των θυρών, οι οποίες μάλιστα αφαιρούνται και στη θέση τους προστίθενται μεταλλικές προστατευτικές μπάρες. Στην έκδοση με την υφασμάτινη οροφή ξεχωρίζουν τα σημεία που κουμπώνει η κουκούλα με το αμάξωμα, ενώ με την αφαίρεσή της μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως, αφού τα δύο ανεξάρτητα πίσω καθίσματα θα μπορούν να αφαιρεθούν μετατρέποντάς το σε pick-up ή να τοποθετηθούν αντικριστά, δημιουργώντας ένα «καλοκαιρινό» κινητό μπαλκόνι!

Το εσωτερικό είναι τόσο λιτό όσο και σύγχρονο. Με στόχο την πρακτικότητα, υπάρχουν διάσπαρτες θήκες μικροαντικειμένων ακόμα και κάτω από το τιμόνι. Η στενή σχεδίαση της κεντρικής κονσόλας με το κάθετα τοποθετημένο ηχοσύστημα συμβάλλει στην εξοικονόμηση χώρου, ενώ το ταμπλό και ο πίνακας οργάνων προέρχεται από τη Citroen. Κάτω από το καπό, τέλος, είναι τοποθετημένος ο 1.000ρης βενζινοκινητήρας των 68 ίππων του γκρουπ PSA, ενώ στην τετρακίνητη έκδοσή του θα χρησιμοποιεί τον 1.4 των 95 ίππων ή τον πετρελαιοκινητήρα των 1.4 λίτρων που αποδίδει 70 ίππους.

Πηγή: peritroxon.gr

Πατήστε παρακάτω για να δείτε εικόνες από το Pony όπως το ονειρεύεται ο Παναγιώτης Παναγόπουλος