Κάποτε τα ράλλυ έμοιαζαν με αγώνες αντοχής, ενώ σήμερα παραπέμπουν περισσότερο σε αγώνες ταχύτητας. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές οι διαφορές καταγράφονται σε δευτερόλεπτα ή και σε δέκατα του δευτερολέπτου. Οι οδηγοί αναπτύσσουν δεξιότητες που τους επιτρέπουν να αντιλαμβάνονται τις διακυμάνσεις της πρόσφυσης, αναζητώντας το ταχύτερο πέρασμα χωρίς πολλές μετατοπίσεις γύρω από τον διαμήκη άξονα. Αυτή είναι μια σχολή που ίδρυσε ο εννέα φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Sébastien Loeb, με εκατοντάδες αποφοίτους παγκοσμίως. Ο ίδιος, μάλιστα, τονίζει με έκπληξη ότι οι εποχές έχουν αλλάξει: «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπρεπε να βλέπω τόσο πολύ βίντεο για να παραμείνω ανταγωνιστικός».
Στη σημερινή εποχή, οι οδηγοί αναζητούν λεπτομέρειες που θα κάνουν τη διαφορά, παρακολουθώντας βίντεο. Οι εικόνες προέρχονται από τις αναγνωρίσεις που κάνουν οι διοργανωτές, οι ίδιοι ή άλλα μέλη της ομάδας, αλλά και από τα περάσματα των προπορευόμενων πληρωμάτων στην ειδική διαδρομή. Παρακολουθούν πώς περνούν οι ανταγωνιστές τους, τα πατήματά τους, πόσο γλίστρησαν ή σε τι κατάσταση βρίσκεται ο δρόμος, αν έχει αλλάξει κάτι λόγω βροχής ή των περασμάτων των υπόλοιπων πληρωμάτων. Βλέπουν πού υπάρχει λάσπη, χιόνι, πάγος ή σαθρό έδαφος. Οι οδηγοί βλέπουν συνεχώς βίντεο πριν μπουν στην ειδική, ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι.
Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσουν να χρησιμοποιούν εκτενώς προσομοιωτές, όπως οι συναθλητές τους στους αγώνες πίστας. Ήδη υπάρχουν κάποιοι προσομοιωτές, αλλά τεχνικά είναι δύσκολο να αποτυπωθεί το έδαφος με ακρίβεια. Μιλώντας σχετικά, ο πρώτος Έλληνας οδηγός στο ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις 2024, Παναγιώτης Ρουστέμης, τόνισε: «Το οριακό πέρασμα αρχικά ορίζεται από τη φαντασία που έχεις στις αναγνωρίσεις, γράφοντας τις σημειώσεις σου. Στόχος είναι να εφαρμόσεις τα γραπτά στην πράξη για να πετύχεις τον καλύτερο χρόνο. Όταν έρχεται η στιγμή να το κάνεις, αισθάνεσαι ένα σφίξιμο στο στομάχι, αλλά μόλις τα καταφέρεις, η αίσθηση είναι φανταστική!»
Αντίστοιχα, ο κάτοχος του τίτλου του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Ράλλυ 2024, Γιώργος Αμούτζας, σημείωσε: «Η γνώση είναι το κλειδί για το οριακό πέρασμα. Πρέπει να ξέρεις πολύ καλά, απ’ έξω κι ανακατωτά, κάθε σημείο της διαδρομής. Προσπαθούσα να κάνω τη δουλειά με δοκιμές χωρίς βίντεο πριν από τη συμμετοχή μου στο Ακρόπολις. Η πρώτη φορά που δούλεψα με βίντεο ήταν φέτος — προφανώς δίνει άλλη διάσταση. Χρειάζεται, όμως, προσοχή, γιατί όταν είσαι 100% σίγουρος για το τι ακολουθεί, μπορεί να πιέσεις υπέρμετρα και να χάσεις χρόνο γλιστρώντας».
Βλέποντας από έξω τα περάσματα των κορυφαίων οδηγών σε μια γρήγορη καμπή, και ταυτόχρονα τις διαφορές στους χρόνους, μπορεί να προβληματιστείς αν πρόκειται για ροή εικόνας ή επανάληψη (replay). Συνθέτοντας όμως όλες τις στροφές της ειδικής διαδρομής και παρατηρώντας τις επιμέρους διαφορές, καταλαβαίνεις πως το παιχνίδι παίζεται στα δέκατα του δευτερολέπτου. Φέτος, η Άνω Παύλιανη κρίθηκε στα 0,6 δευτερόλεπτα στο πρώτο πέρασμα και στα 2 δευτερόλεπτα στο δεύτερο, όπως και η Δάφνη. Ο Ταρζάν στο δεύτερο πέρασμα στα 0,7 δευτερόλεπτα, το Ρεγκίνι στα 0,2 δευτερόλεπτα, οι Άγιοι Θεόδωροι στα 0,5 δευτερόλεπτα, ενώ η Wolf Power Stage στο Ελευθεροχώρι κρίθηκε στο 1 δευτερόλεπτο.
