Η νευρογενής ή απλώς νευρική ανορεξία είναι μια από τις σύγχρονες μάστιγες της κοινωνίας μας. Είναι γεγονός ότι πολλές νέες κοπέλες και έφηβες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από πολλούς ως απλώς «αδύνατες», υποφέρουν άλλοτε από διαφορετικού βαθμού ανορεξία.
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της νευρογενούς ανορεξίας είναι η σημαντική απώλεια βάρους -πολύ χαμηλό βάρος σε σχέση με το ύψος της γυναίκας. Η διαιτητική στέρηση τροφοδοτείται από τη διαστρεβλωμένη άποψη της νεαρής γυναίκας για την εμφάνισή της. Στην τυπική περίπτωση, η κοπέλα αισθάνεται ότι έχει παραπανίσια κιλά, ενώ ουσιαστικά είναι πιο αδύνατη από τον μέσο όρο!
Στο πλαίσιο της υπερπροσπάθειας για χάσιμο βάρους, πολλές γυναίκες με ανορεξία προκαλούν εμετό ύστερα από την κατανάλωση φαγητού. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, η ανορεξία οδηγεί σε σημαντικές διατροφικές διαταραχές, υποσιτισμό με ανάγκη για εισαγωγή στο νοσοκομείο, με σκοπό την επίτευξη καλής σίτισης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ελλοχεύει ακόμη και ο κίνδυνος του θανάτου από ασιτία. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα διεθνών μοντέλων ή δημοσιοτήτων που κατέληξαν από αυτήν την ύπουλη πάθηση.
Άμεση συνέπεια της απώλειας βάρους είναι η καθυστέρηση ή ακόμη και η εξαφάνιση της μηνιαίας περιόδου. Τις περισσότερες φορές, η αμηνόρροια είναι και το πρώτο προειδοποιητικό σύμπτωμα που οδηγεί τη νεαρή κοπέλα μαζί με τη μητέρα της στον γιατρό. Ο δε γυναικολόγος είναι συνήθως ο πρώτος ειδικός γιατρός που θα εντοπίσει το πρόβλημα της νευρογενούς ανορεξίας.
Η έλλειψη περιόδου μπορεί από μόνη της να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα υγείας, όπως η οστεοπόρωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν η οστεοπόρωση εγκατασταθεί σε τόσο νεαρή ηλικία, είναι σχεδόν αδύνατο να θεραπευτεί πλήρως, ακόμη και μετά την έναρξη ορμονικής υποκατάστασης.
Η σημαντικότερη, όμως, διαπίστωση είναι ότι η νευρογενής ανορεξία είναι ουσιαστικά μια ψυχιατρική πάθηση, αφού σχετίζεται άμεσα με την αλλοιωμένη εικόνα σώματος. Για αυτό τον λόγο, απλές παρεμβάσεις από τον γυναικολόγο ή τον διατροφολόγο δεν είναι αρκετές, παρά μόνο για τις πολύ ήπιες περιπτώσεις.
Βέβαια, η ψυχιατρική ρίζα του προβλήματος αντιμετωπίζεται αρχικά με δυσπιστία από τις περισσότερες κοπέλες και την οικογένειά τους, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η έναρξη της ενδεδειγμένης θεραπείας.
Το κείμενο επιμελήθηκε ο δρ ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ MD(London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου,
