Σοφία Θωμοπούλου, συγγραφέας
Είναι ξεφτίλες, πουλημένοι οι δικαστές σε αυτή τη χώρα, το ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια. Θα ήταν έκπληξη να αντιμετώπιζαν διαφορετικά την περίπτωση της Γεωργίας.
Δείτε όμως κάτι σοβαρό εδώ:
Από τη μια μεριά η μόδα του me too ενθαρρύνεται σε υπερβολικό βαθμό, με κίνδυνο να μπορεί και άδικα σε κάποια περίπτωση να κατηγορηθεί κάποιος, από εμπάθεια η ό,τι άλλο (θεωρητικά μιλώντας) και στην περίπτωση του me too να μην φαίνεται -εξαιτίας του φανατισμού που έχει καταλάβει την ψυχολογία της κοινωνίας και εξαιτίας της προκατάληψης που υπάρχει (την οποία θεωρώ προσωπικά…ύποπτη)- ότι υπάρχουν περιθώρια να αποδείξει ο «ένοχος» την αθωότητα του, αλλά από την άλλη -περίπτωση Γεωργίας- όταν τολμάει ένα κορίτσι να τα βάλει με έναν εκατομμυριούχο που διαθέτει χρήμα, γνωριμίες, διασυνδέσεις παντού, ακόμα κι αν αυτή έχει οφθαλμοφανείς και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις για το έγκλημα του (όπως συμβαίνει εδώ) να πέφτουν όλοι σύσσωμοι να τον καλύψουν, πολιτικοί, δικαστές, δημοσιογράφοι, διάφοροι παρατρεχάμενοι.
Που…μπορεί να σημαίνει ότι οι λοιποί (Λιγνάδης, Φιλιππίδης, προπονητές, κ.α) είναι αυτοί που ρίχτηκαν με μανία στα λιοντάρια, ως άχρηστοι στο Σύστημα, και αναλώσιμοι μιας και το εξέθεσαν, ακριβώς τη χρονική στιγμή που έπρεπε να διασωθούν κάποιοι άλλοι (Λεβέντηδες, και λοιπά σκουπίδια).
Στόχος, κατά την άποψη μου, είναι να μας δείξουν με υπερβολική έμφαση ότι δήθεν υπερασπίζονται με χίλια τις γυναίκες η τους ανήλικους γενικά, αν θέλετε, ενώ στην πραγματικότητα η θέση της γυναίκας στο Ελλαδιστάν σήμερα είναι αυτή της Γεωργίας, αν διανοηθεί να αναμετρηθεί με δικό τους άνθρωπο (δικό τους από άποψη συγγένειας ήθους, σάπιο και βρώμικο, όπως είναι και οι ίδιοι, πολιτικοί, δικαστές, δημοσιογράφοι-ευτυχώς όχι όλοι, διαπιστώνουμε με ανακούφιση!)
