Παρέμβαση για τη συζήτηση που έχει ανοίξει για τα μη κρατικά πανεπιστήμια έκανε η πρώην καθηγήτρια και συγγραφέας, Λένα Διβάνη λέγοντας χαρακτηριστικά «κανένα Χάρβαρντ δεν θα έρθει στην Ελλάδα». Όσα είπε η Λένα Διβάνη είναι η ωμή αλήθεια καθώς τόνισε πως «κανένας δεν μιλάει» και πως αυτό που πρόκειται να γίνει είναι «ένας μπερντές α λα ελληνικά, που θα γράφει Κέιμπριτζ απ’ έξω».
«Αυτή τη στιγμή που γίνεται αυτή η συζήτηση για τα ιδιωτικά και τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι τρομερό ότι δε βγαίνουνε ρε παιδί μου έξω να πούνε ανοιχτά ότι υποβαθμίζεται κάθε χρόνο η δημόσια εκπαίδευση. Πώς να το κάνουμε δηλαδή. Δε μπορείς να μου προμοτάρεις την ιδιωτική, που στην ουσία ξέρεις πώς θα γίνει τώρα, α λα ελληνικά ένας μπερντές, που θα γράφει Κέιμπριτζ απ’ έξω. Δεν πρόκειται να γίνει κάτι σοβαρό. Πρόκειται να γίνει κάτι κερδοσκοπικό, φτηνό. Αυτό θα γίνει. Σημειώστε τα λόγια μου» ανέφερε η κ. Διβάνη, ενώ τόνισε «κανένα Χάρβαρντ δεν θα έρθει, όπως και δεν πήγε πουθενά αλλού το Χάρβαρντ. Και θα έρθει σε εμάς;»
«Θα γίνει αυτό που έγινε και στην Κύπρο»
«Κανένα πανεπιστήμιο δεν θα έρθει. Θα γίνει αυτό που έγινε και στην Κύπρο. Κι εγώ πήγα στην Κύπρο και στεναχωρήθηκα διότι μου λέγαν νεαροί συνάδελφοι που αναγκαστικά επειδή δεν βρίσκουν δουλειά, είναι υποστελεχωμένο το δημόσιο πανεπιστήμιο, η θέση μου είναι ακόμη άδεια για να καταλάβετε, δεν προσλαμβάνεται κανείς, τα λεφτά μειώνονται συνεχώς, πέφτει το επίπεδο, τα κτήρια γκρεμίζονται και θα γίνει ένα πράγμα, σαν, ας μην το ονομάσω, όπου πηγαίνω εκεί για ένα συνέδριο και μου λένε οι συνάδελφοι που δουλεύουν εκεί ότι έρχεται ο ιδιοκτήτης και τους λέει έλα, πέρασέ τον έχει δώσει τόσα λεφτά, κρίμα είναι, έλα πέρασέ τον. Αυτά είναι της ντροπής πράγματα. Αυτά θα έρθουν» είπε η κ. Διβάνη.
Η Λένα Διβάνη έχει προσωπική εμπειρία από τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση και από τη θέση της αναπληρώτριας καθηγήτριας στη Νομική Σχολή Αθηνών, όπου δίδασκε Ιστορία της Εξωτερικής Πολιτικής έως το 2022, όταν παραιτήθηκε η κ. Διβάνη εξαιτίας της κατάστασης στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα για την οποία είχε γράψει πως «δεν μπορεί να κάνει τίποτα και ντρέπεται».
Στην ερώτηση, γιατί άφησε το πανεπιστήμιο απάντησε «γιατί… με άφησε αυτό».
«Όπως λένε για τις συζύγους ότι δεν αφήνει κανένας κανέναν αν δεν τον αφήσει πρώτα ο άλλος. Δηλαδή ένιωθα ότι δεν ανήκα ψυχικά εκεί πέρα μέσα. Αυτό που γίνεται δηλαδή στις σχολές στο ελληνικό πανεπιστήμιο, το να μην παίρνει κανένας την ευθύνη για το μερίδιο που του αναλογεί. Εγώ ένιωθα πάντα ότι ως καθηγήτρια είχα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό που γίνεται εκεί. Δεν πηγαίνω, διδάσκω και φεύγω. Αν λοιπόν εμείς οι καθηγητές και καθηγήτριες δεν επιτρέπαμε να γίνει αυτό που γίνεται, τα σκοτεινά deals με τις παρατάξεις, το ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις παρατάξεις να μπαίνουν μέσα, να σταματάνε το μάθημά μας. Έζησα μερικά πράγματα, τα οποία, η περηφάνια μου, γιατί πραγματικά νιώθω ότι έκανα τη δουλειά μου όσο πιο φιλότιμα και καλά μπορούσα, μολονότι είχα ένα μάθημα Β επιλογής, Ιστορία μέσα στη Νομική, Ιστορία Εξωτερικής Πολιτικής το είχα βάλει στοίχημα ζωής να αγαπήσουν τα παιδιά την Ιστορία, μολονότι είναι αδιάφοροι και νομικάριοι και πιστεύω ότι το έκανα, γιατί συναντάω στρατιές παλιών φοιτητών μου και μου το λένε. (…) Και την πήρα την απόφαση γι’ αυτούς. Δηλαδή να δούνε αυτά τα παιδιά, γιατί ένιωθα ότι πρέπει να είμαστε και παραδείγματα, ότι δεν συμφωνώ με αυτό που γίνεται εκεί πέρα. Δεν είναι δυνατόν να έρχονται δύο υποψηφιότητες, ο ένας να είναι πάτος και ο άλλος να είναι γιος, εγγονός καθηγητή και να ψηφίζεται αυτός. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει καθηγητής να λέει σε χαμηλότερη βαθμίδα «γιατί ψήφισες αυτόν;» «γιατί είναι καλύτερος» και να απαντάει αυτός «εμένα δε με φοβήθηκες;» ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Όπως ξέρετε, το χρήμα είναι το θέμα, εκεί που σκυλοτρώγονται είναι τα λεφτά από πίσω και η εξουσία. Και οι δύο σχολές που έχουν τα λεφτά και την εξουσία είναι η Ιατρική και η Νομική και λίγο η ΑΣΟΕ και λίγο το Πολυτεχνείο. Λοιπόν, εκεί γίνεται ο καβγάς. Όλες οι άλλες σχολές είναι ήρεμες. Δεν υπάρχουν λεφτά. (…) Λοιπόν, αυτές οι σχολές με τα λεφτά, σφάζονται παλικάρια στην ποδιά τους. Εκεί λοιπόν ο καθένας αυτό που σκέφτεται είναι ο τίτλος κι εγώ θα τον εξαργυρώσω έξω. Δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εδώ. Εγώ θέλω να περάσω λίγο λάθρα βιώσας από τη σχολή. Δηλαδή να μη με βάλουν στόχο οι φοιτητές, να μη με βάλουν στόχο οι παρατάξεις, να μη με πει κανένας αντιδραστικό, να μη με πει κανένας προοδευτικό, γενικά να περάσω λίγο ντούκου εδώ, περνάω, κάνω μάθημα, φεύγω, ας γκρεμιστεί η σχολή, δε με νοιάζει. Ας αντιγράφουν όλοι, κανένα πρόβλημα. Ας πλαστογραφούνται πράγματα, κανένα θέμα» προσέθεσε η κ. Διβάνη.
Οι πρυτάνεις, υποστήριξε, ήταν το πιο «προβληματικό κομμάτι διότι χρειαζόταν deal με τις κομματικές παρατάξεις». «Θα πω ένα παράδειγμα που εμένα με έχει αφήσει άφωνη. Είναι δυνατόν, να σε κάνουνε αφίσα με την ταμπέλα είμαι γάιδαρος, να σε τοιχοκολλούν και συ να μην κάνεις ούτε μια μήνυση κατά αγνώστων, άμα δεν είναι γνωστοί; Που είναι γνωστοί. Εγώ αυτό ρωτάω μόνο» τόνισε.
