Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Η σημερινή ημέρα είναι μία «Ιστορική Ημέρα»·
ιστορική για την Ελληνική Δικαιοσύνη, ιστορική για την Ελληνική Δημοκρατία.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος τής Παγκόσμιας Περίστασης.
Η απόφαση-καταπέλτης για το ναζιστικό μόρφωμα,
η ετυμηγορία που οδηγεί τα ναζίδια και τα φασίδια πίσω στη σπηλιά τους,
είναι ρητή και κατηγορηματική·
αυτός ο πολιτικός και κοινωνικός απόπατος
ήταν -είναι και θα είναι- «Εγκληματική Οργάνωση».
Επιτέλους,
η πιστοποίηση «Εγκληματική Οργάνωση»
έρχεται να λυτρώσει -έστω εν μέρει- την Ελληνική Κοινωνία·
η Ελληνική Δικαιοσύνη και το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα γίναν’ ΕΝΑ.
Μετά από πολύν καιρό, γίναν’ ΕΝΑ.
*** Ετούτες οι στιγμές απαιτούν Ταπεινότητα.
Συνάμα, ετούτες οι στιγμές απαιτούν -περισσότερο από κάθε άλλοτε- Μνήμη.
Οι Μνημειώδεις Στιγμές απαιτούν Μνήμη.
Ως εκ τούτων,
με όσο πιο ταπεινό τρόπο δύναμαι
-και παρακάμπτοντας τη συνήθη οξύτητα
με την οποία αντιμετωπίζω θέματα που ασελγούν στον Κοινό Κώδικα Αξιών-
θα αναφερθώ στα συμπαρομαρτούντα τής ιστορικής καταδικαστικής απόφασης.
…
Οφείλουμε, λοιπόν,
να αναφερθούμε και να μνημονεύσουμε αυτούς που επλήγωσαν
-είτε προκαταβολικώς, είτε εκ των υστέρων-
τον δολοφονημένο Παύλο Φύσσα
και ξέπλυναν -θέλω να πιστεύω, άθελά τους-
τον ναζιστή μαχαιροβγάλτη Ρουπακιά και σύσσωμη την «Εγκληματική Οργάνωση».
Ο δημοσιογράφος τού «Σκάϊ» και νυν βουλευτής τής «Νέας Δημοκρατίας»,
Μπάμπης Παπαδημητρίου,
έκανε λόγο στις 11 Σεπτεμβρίου 2013
για τη χρησιμότητα τής ύπαρξης τού ναζιστικού μορφώματος στη Βουλή,
εφ’ όσον τα μέλη της επεδείκνυαν μεγαλύτερη σοβαρότητα
(μία μικρή «11η Σεπτεμβρίου» τής Ελληνικής Δημοσιογραφίας).
Αυτή η τοποθέτηση ήταν το «Βατερλό τής Προφητείας»,
καθώς, μόλις μία εβδομάδα μετά, στις 18 Σεπτεμβρίου,
ο Παύλος Φύσσας δολοφονούταν από το μίασμα Ρουπακιά.
Όμως, η «Συστημική Δημοσιογραφία» δεν ορρωδούσε προ ουδενός συμβάντος·
μία φυλλάδα
-που ελέω ευνόητης δεοντολογικής λεπτότητας, δεν θα την αναφέρω ονομαστικώς-
εκρέμασε στα μανταλάκια τον ψυχορραγούντα Παύλο Φύσσα
με την περιβόητη φωτογραφία που προεκάλεσε πανελλήνιο αποτροπιασμό,
ενώ και στην εκπομπή τού «Σκάϊ», την «Πρώτη Γραμμή»,
η είδηση τής δολοφονίας συνοδεύθηκε από τη φριχτή αιτιολόγηση
ότι το μοιραίο συμβάν είχε γίνει -άκουσον, άκουσον- «για το ποδόσφαιρο».
Η συνέχεια ήταν δραματικά σημειολογική·
ναι μεν η δολοφονία είχε αμιγώς πολιτικό κίνητρο,
αλλά συνεδέθη πράγματι και με το Ποδόσφαιρο.
Ο Παύλος Φύσσας ήταν φίλαθλος τού Ολυμπιακού,
αλλά, οποία τραγική ειρωνεία,
μόνο η «θύρα 7» δεν έχει σηκώσει -έως και σήμερα- πανό στη μνήμη του.
Τι κι αν ανήρτησαν πανό οι Παναθηναϊκοί, οι Αεκτζήδες, οι Παοκτζήδες
(και πάρα πολλές ομάδες ακόμη),
τι κι αν τα «οπαδικά» παραγκωνίστηκαν μπροστά στον Άνθρωπο και στη Δημοκρατία;
Η «θύρα 7» που εκπροσωπεί έναν σύλλογο με λαϊκές και δημοκρατικές καταβολές,
ουδέποτε έπραξε το αυτονόητο·
και πώς θα γινόταν διαφορετικά,
όταν εδώ και χρόνια μία ναζιστική δράκα καπηλεύεται το «ερυθρόλευκο» κίνημα,
χρησιμοποιώντας τα ίδια όπλα
με την πιστοποιημένη -βάσει τής σημερινής απόφασης- «Εγκληματική Οργάνωση».
Βία, απειλές, συκοφαντίες, στοχοποιήσεις·
και όλα αυτά,
υπό τον μανδύα τής ψευδεπίγραφης νομιμοποίησης
που συμπυκνώνεται στον άκρως ύπουλο όρο «No Politica».
Όμως,
σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη διέλυσε στα εξ ων συνετέθη αυτό το κίβδηλο επιχείρημα.
Το «No Politica» δεν γίνεται πια να δικαιολογεί τις ενέργειες ενός μορφώματος
που ανεκηρύχθη πλέον και με τη βούλα «Εγκληματική Οργάνωση»·
όπερ μεθερμηνευόμενον,
τώρα καθίσταται επιτακτική η ανεύρεση νέου υποκριτικού αφηγήματος.
*** Τι μένει απ’ όλα αυτά;
Μένει ο Παύλος Φύσσας,
που -παρ’ ότι νεκρός- είναι ζωντανός μέσα από τη μητέρα του και τον πατέρα του,
μέσα από τούς φίλους του, μέσα από τούς ευαίσθητους πολίτες,
μέσα από τη Μνήμη, τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία.
Κι απ’ την άλλη,
μένουν και κάποιοι τυπικώς ζωντανοί, αλλά εγκεφαλικώς και ψυχικώς νεκροί,
που θεωρούν και θα συνεχίσουν να θεωρούν
ότι ο Ναζισμός ΔΕΝ είναι «Εγκληματική Οργάνωση»
και ότι η δολοφονία τού Φύσσα από το μίασμα Ρουπακιά
ήταν απλώς μία κάπως σκληρότερη «ήπια βία».
ΤΡΑΓΙΚΟ.
Ο Αθλητάμπουρας
