Καλά θα κάνουμε να μην έχουμε παράπονα από τους Ελληνες διεθνείς, για την ασήμαντη απόδοσή τους κόντρα στους Ιταλούς. Και δεν πρέπει να θυμώνουμε γιατί πολύ απλά
1.- Η Ιταλία ήταν δύο κλάσεις ανώτερη από την τίμια πλην πτωχή δική μας ομάδα.
2.- Όπως έχει επισημάνει και όχι μόνο μία φορά η στήλη, παίκτες σπουδαίους δεν διαθέτουμε, ούτε καν προπονητή. Χθες φάνηκε καθαρά ότι ο Αγγελος δεν ήταν ο προπονητής που μπορούσε να «παράγει» ιδέες από τον πάγκο.
Ουσιαστικά, το πρώτο μέρος αποδείχτηκε «Βατερλό» για τον Αναστασιάδη, ο οποίος έβαλε στο τερέν έναν «αχταρμά», σε σχήμα 4-4-3 (όπως αποφάνθηκε αβασάνιστα ο περιγράφων) το οποίο όμως διέθετε τέσσερα σέντερ μπακ, πέντε χαφ –κατά τα άλλα επιθετικογενείς στις ομάδες τους- και έναν ΜΟΝΑΔΙΚΟ κυνηγό (Φορτούνης) ο οποίος δεν είναι σέντερ φορ!!!
Ηταν λογικό ένα δεκάλεπτο φορτσάρισμα των Ιταλών να τους φέρει σε θέσεις βολής 5-6 φορές και να τους δώσει τρία ωραία γκολ, με τα οποία έφεραν σε πέρας την…εκδρομή τους στην Αθήνα. «Λογιστικά» αν δούμε τον αγώνα, βρίσκουμε τον άτυχο και εντελώς αβοήθητο τερματοφύλακα Μπάρκα να έχει σώσει σίγουρα γκολ επτά φορές, και τους φιλοξενούμενους να έχουν επιχειρήσει 770 πάσες έναντι 265 των δικών μας.
Γενικά, νομίζω πως αυτός ο αγώνας ήρθε στην κατάλληλη στιγμή, προκειμένου οι Ελληνες να κοιταχτούν στον καθρέφτη, ο οποίος δεν ήταν διόλου παραμορφωτικός. Και που έδειξε ότι καλύτερα να μην περιμένουμε πρωτιά στον όμιλο, αλλά γενναία προσπάθεια μήπως και αγγίξουμε την δεύτερη –προνομιούχο- θέση. Την οποία θα διεκδικήσει με μεγάλες πιθανότητες η ανανεωμένη και σοβαρή ομάδα της Φινλανδίας. Την Τρίτη, πάλι, με αντίπαλο την Αρμενία του Μιχταριάν κλπ.
ΥΓ: Τσεκάροντας τα χθεσινά αποτελέσματα σε όλους τους ομίλους, με πήρε το παράπονο. Ξέρετε γιατί; Διότι την ώρα που οι Ιταλοί μας νικούσαν χωρίς να θέλουν να μας συντρίψουν, σε κάποιο περιφερειακό γήπεδο της Τουρκίας, οι γείτονες έκαναν περίπατο με αντίπαλο την πρωταθλήτρια Κόσμου Γαλλία. Αυτοί –διάβολε- γιατί να τα καταφέρνουν απέναντι σε ανώτερους αντιπάλους;
