Γιώργος Αρκουλής
Νικήτρια, λοιπόν, στο πρώτο σοβαρό νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης αναδείχτηκε η υπουργός Παιδείας κλπ. κυρία Κεραμέως. Πανεπιστημιακό άσυλο τέλος, με τις ψήφους της ΝΔ, της κομπανίας του Βελόπουλου και το «παρών» (τι άχαρος ρόλος!) της Φώφης και των δικών της. Βεβαίως, προέκυψαν κάποια συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλο0νίκη, αλλά ποιος τα λογάριασε; Να επανέλθω όμως στην κυρία Κεραμέως, διότι με έχει εντυπωσιάσει το θάρρος της και η μεθοδολογία της, ενώ δεν έχει κλείσει καν τα σαράντα της χρόνια. Τέτοιο τσαγανό; Προφανώς έχει δυνατές «πλάτες» (πέρα από σπουδές στο Χάρβαρντ…) αυτή η νεαρή πολιτικός, που αν δεν με απατά η μνήμη δεν βγήκε από τον «κομματικό σωλήνα» της ΝΔ.
Εδώ και μήνες, η κυρία Κεραμέως εμφανίστηκε ξαφνικά (και από το πουθενά) τόσο στο μέίλ μου, όσο και στον λογαριασμό που διατηρώ στο «τουϊττερ», όπου ακολουθώ αυστηρά ειδησεογραφικά σάϊτ, μερικούς καλούς (δηλαδή μη διαπλεκόμενους) συναδέλφους δημοσιογράφους και κάποιους φίλους από την πολιτική, εντελώς ξεχωριστούς (Μαυρωτάς για παράδειγμα). Διάβαζα καθημερινά τα σχόλια, τα άρθρα, τις απόψεις της κυρίας Κεραμέως και αναρωτιόμουν «τώρα τι θέλει αυτή η κυρία και πως με ανακάλυψε αφού είμαστε παντελώς άγνωστοι μεταξύ μας, ενώ ούτε καν συναντιέται η ηλικία μας».
Η απορία μου λύθηκε σύντομα, όταν η κυρία Κεραμέως ήταν καλεσμένη στο τελευταίο συνέδριο της περίφημης «Λέσχης Μπίντελμπεργκ», που ως γνωστό αποτελείται από δυνάμεις της πολιτικής και του χρήματος παγκοσμίως. Ακολούθησε η υπουργοποίησή της και με το «καλημέρα» η αποφασιστικότητά της να αφαιρέσει τα λουκέτα και τις «αμπάρες» από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Άραγε τι άλλο μας περιμένει;
