«Τι θα απογίνουν άραγε οι χιλιάδες των Ρώσων μισθοφόρων, που βρίσκονται περίπου εδώ και δυο μήνες στη Λευκορωσία, μετά τον θάνατο του Γεβγκένι Πριγκόζιν;», διερωτάται η Le Monde της 25ης Αυγούστου. Ως γνωστόν, μετά την ανταρσία της Wagner στις 23 Ιουνίου, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο σε ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ του Βλαντιμίρ Πούτιν και των ανταρτών του Πριγκόζιν καταλήγει σε μια συμφωνία, σύμφωνα με την οποία περίπου 5.000 άνδρες της Wagner περνούν τα σύνορα και εγκαθίστανται στη Λευκορωσία.
Για να είμαστε ακριβείς οι 5.000 μισθοφόροι της ιδιωτικής πολιτοφυλακής εγκαταστάθηκαν σε στρατιωτική βάση στην περίμετρο της κοινότητας Τσελ, 90 χλμ. από το Μινσκ. Το καθεστώς υπό το οποίο λειτουργούν οι 5.000 αυτοί άνδρες ήταν και παραμένει θολό. Κάποια στιγμή το ίδιο καθεστώς Λουκασένκο επιχειρεί να κωδικοποιήσει θεσμικά τη λειτουργία της Wagner στη Λευκορωσία και ως εκ τούτου, της προσφέρει τον ρόλο του μείζονος εκπαιδευτή και αναμορφωτή των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Τέλη Ιουλίου, η κυβέρνηση του Μινσκ ανακοίνωσε επίσημα την παρουσία μελών της Wagner σε ένα στρατόπεδο το οποίο βρίσκεται μόλις 5 χλμ. από τα σύνορα με την Πολωνία. Μια ανακοίνωση που προκάλεσε κύματα αντιδράσεων στο ΝΑΤΟ.
Τι θα απογίνουν αυτές οι 5.000 μισθοφόρων, όλοι οι υπόλοιποι που πιθανώς βρίσκονται ακόμη σε ρωσικό ή ουκρανικό έδαφος, αλλά και οι δυνάμεις της Wagner που επιχειρούν ακόμη στη Συρία, τη Λιβύη και βεβαίως, στην Υποσαχάρια Αφρική.
Το «σύστημα» Πριγκόζιν αποτελείται από έναν πολύπλοκο ιστό αράχνης με στρατιωτικές βάσεις, οικονομικά συμφέροντα, εκμεταλλεύσεις ορυχείων, αποστολές ασφαλείας σε διάφορα σημεία του πλανήτη και τέλος, εκστρατευτικά σώματα τα οποία επιχειρούν σε μόνιμη βάση στη Συρία και τη Λιβύη όπως προαναφέραμε, στο Μαλί, την Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα, την κεντροαφρικανική δημοκρατία και το Σουδάν.
Ο ρόλος της Wagner σε καθεμία από αυτές τις χώρες είναι διακριτός. Στην κεντροαφρικανική δημοκρατία επί παραδείγματι έχουν αναλάβει την προσωπική φρουρά του προέδρου της χώρας. Στο Μαλί, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα, οι δυνάμεις της Wagner έχουν αντικαταστήσει τις ένοπλες δυνάμεις των Γάλλων, που βρίσκονταν εκεί τα τελευταία χρόνια. Στο Σουδάν, όπως επανειλημμένως έχει αναφερθεί στον διεθνή Τύπο, η Wagner διαχειρίζεται εδώ και πολλά χρόνια ένα μεγάλο μέρος ίσως και το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής χρυσού από τα ορυχεία της χώρας. Όσο και αν ακούγεται περίεργο το Σουδάν είναι η τέταρτη χώρα παραγωγός χρυσού στην Αφρική. Μιλάμε δηλαδή για μια αυτοκρατορία της οποίας η έδρα βρίσκεται σε έναν ουρανοξύστη στην Αγία Πετρούπολη. Το βράδυ της Τετάρτης, μόλις έπεσε ο ήλιος, ένας τεράστιος φωτεινός σταυρός σχηματίστηκε στην πρόσοψη αυτού του ουρανοξύστη, στην παλιά πρωτεύουσα της αγίας Ρωσίας.
Δείτε τη φωτογραφία:
Ταυτόχρονα με τον Πριγκόζιν, σκοτώθηκαν ο υπαρχηγός της Wagner, αλλά επί της ουσίας και ο πραγματικός ιδρυτής της, ο Ντμίτρι Ούτκιν, πρώην αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων του ρωσικού στρατού, ο οποίος όταν ήταν ενεργός στις ρωσικές δυνάμεις άμεσης επέμβασης έφερε το κωδικό όνομα «Wagner». Είναι δηλαδή ο πραγματικός ιδρυτής, αλλά και ο νονός της οργάνωσης.
Στο αεροσκάφος που κατέπεσε στην περιοχή του Τβερ 180 χλμ. από τη Μόσχα επέβαινε και ο Βαλερί Τσεκάλοφ, μέλος του επιτελείου του Πριγκόζιν, άμεσος συνεργάτης του και ιδιοκτήτης της εταιρείας «Europolis», η οποία μέσω θυγατρικής της ελέγχει κοιτάσματα αερίου στη Συρία. Το σύνολο των μελών του επιτελείου του Πριγκόζιν ήταν 37 άτομα. Παραμένουν ενεργά τουλάχιστον 35 από αυτά. Σύμφωνα με κάποιους Ρώσους αναλυτές, που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να αρχίσει κάποιες διαπραγματεύσεις με ορισμένα από αυτά τα μέλη του γενικού επιτελείου της Wagner, προκειμένου να βρεθεί μια εναλλακτική λύση μέσω της οποίας το διεθνές σκέλος της οργάνωσης θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια νέα δομή, υπό τον έλεγχο βεβαίως της Μόσχας.
Θα μπορούσε, επί παραδείγματι, να υπάρξει μια μεταβατική κατάσταση όπου οι δυνάμεις της Wagner, κυρίως στην Αφρική θα μπορούσαν να περάσουν υπό την κάλυψη της ομάδας «Redut» μια αντίστοιχη μισθοφορική ομάδα όπως η Wagner, η οποία όμως ανήκει στη σφαίρα επιρροής του υπουργού Άμυνας της Ρωσίας, Σεργκέι Σοϊγκού, ο οποίος ήταν ο αμείλικτος εχθρός και διώκτης του Πριγκόζιν.
Η Wagner στην Αφρική και στη Συρία είναι απαραίτητη για τους σχεδιασμούς του Κρεμλίνου, γράφουν Ρώσοι αλλά και δυτικοί αναλυτές, ιδίως τώρα που η Ρωσία επιθυμεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα, με επίκεντρο την Υποσαχάρια Αφρική και τον ορυκτό της πλούτο. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρείται πως η Wagner δεν πρόκειται να καταρρεύσει και πως θα εισέλθει σε μια περίοδο ανασύνθεσης με στόχο τη δημιουργία ενός νέου ηγετικού πλαισίου εντός του οποίου θα λειτουργεί.
