Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια…
Δεκαοχτώ χρόνια πολέμου συμπληρώνονται αυτές τις μέρες από την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν· ήταν 7 Οκτωβρίου του 2001 όταν οι ΗΠΑ έριχναν τις πρώτες βόμβες σε αφγανικό έδαφος, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου από την Αλ Κάιντα.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, οι Ταλιμπάν εκδιώχθηκαν από την εξουσία και η σύγκρουση που ακολούθησε έχει γίνει πλέον η πιο μακρά στην αμερικανική Ιστορία.
Τα παιδιά ουδέποτε θα πάψουν να είναι τα μεγαλύτερα θύματα του Πολέμου και αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην πολύπαθη ασιατική χώρα. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχει κοστίσει την εκπαίδευση στον 13χρονο λούστρο Χαμιντουλάχ, η φτώχια ανάγκασε τον 11χρονο Σαμπίρ να φύγει από το σπίτι του και να πουλά αποξηραμένα φρούτα στους δρόμους της Καμπούλ, ο 9χρονος Νιγιαματουλάχ είναι άστεγος, ζει σε ένα πάρκο και κάνει δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει.
Σε τούτη τη γωνιά της Γης, εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες αυτή είναι η μοίρα της νέας γενιάς. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν κλείνει 18 χρόνια που σημαίνει ότι οι έφηβοι και τα παιδιά δεν έχουν δει, δεν έχουν ζήσει μία ειρηνική ημέρα.
«Η Ειρήνη είναι σαν όνειρο για εμάς στο Αφγανιστάν», λέει ο 17χρονος μαθητής Λυκείου, Μοχάμαντ Μόμπιν, εκφράζοντας με απολύτως εύγλωττο και τραγικό τρόπο την πίκρα για το γεγονός ότι στην πατρίδα του το Αυτονόητο φαντάζει σαν Ουτοπία.
Τα παιδιά είναι τα μεγαλύτερα θύματα του Πολέμου
Και βεβαίως, ο Πόλεμος δεν σταματά να είναι γεννήτορας βίας σε όλα τα επίπεδα· η βία έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, πλήττοντας με δυσανάλογο τρόπο τα παιδιά.
«Από τότε που γεννηθήκαμε δεν είδαμε ποτέ ειρήνη στη χώρα μας, μόνο μάχες και συγκρούσεις», δηλώνει ο Σάγιεντ Ιμπραχίμ, ένας 18χρονος φοιτητής Ιατρικής από την Καμπούλ.
Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα και αφορά στα έτη 2015-2018, οι ερευνητές που ασχολήθηκαν με την τύχη των παιδιών κατέγραψαν 14.000 περιστατικά φόνων και επιθέσεων ενάντια στη σωματική τους ακεραιότητα· ένας αριθμός που σημειώνει κατακόρυφη άνοδο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
«Σκεφτείτε να γιορτάζετε τα 18 σας χρόνια και να μην έχετε γνωρίσει τίποτα άλλο από τον Πόλεμο και τις συγκρούσεις σε όλη την παιδική σας ηλικία», επισημαίνει ο Όνο βαν Μάνεν, αρμόδιος -για το Αφγανιστάν- της ΜΚΟ «Save the Children».
«Η ζωή εδώ σημαίνει να συνυπάρχεις καθημερινά με τον φόβο των εκρήξεων, με την απουσία σχολείου διότι είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς και με την αγωνία αν οι γονείς ή οι συγγενείς σου θα γυρίσουν σπίτι», προσέθεσε.
Η ανακοίνωση της συγκεκριμένης ΜΚΟ για τα 18 χρόνια από την έναρξη του πολέμου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εκτιμάται ότι περίπου 20 εκατομμύρια παιδιά ξυπνούν καθημερινά με τον φόβο των πυροβολισμών ή των βομβών, της αγωνίας μήπως σκοτωθούν ή ακρωτηριαστούν στον δρόμο, στα σχολεία ή στα σπίτια τους».
Η «Save the Children» τονίζει ότι 12.500 παιδιά έχουν σκοτωθεί ή ακρωτηριαστεί από το 2015 ως το 2018, 3,7 εκατομμύρια – εκ των οποίων, το 60% κορίτσια- δεν πηγαίνουν σχολείο και 3,8 εκατομμύρια παιδιά χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια.
Σημειωτέον, ότι η «Unicef» κατέγραψε τριπλασιασμό των επιθέσεων εναντίον σχολείων πέρυσι σε σύγκριση με το 2017. Στο τέλος του 2018, περισσότερα από χίλια σχολεία στο Αφγανιστάν είχαν κλείσει εξαιτίας των συγκρούσεων.
Απουσία ειρήνης, απουσία εργασίας
«Δεν πηγαίνω σχολείο διότι δεν έχουμε χρήματα· αυτά που κερδίζω, τα χρησιμοποιώ για να στηρίζω την οικογένειά μου», δήλωσε ο 11χρονος Σαμπίρ, που έφυγε από την επαρχιακή γενέτειρά του για να πουλά φιστίκια και αποξηραμένα φρούτα στην Καμπούλ.
«Πρέπει να πηγαίνουμε σχολείο, για να αποκτήσουμε Παιδεία. Μπορούμε να τερματίσουμε τον πόλεμο με την Παιδεία», έστειλε το πικρό μήνυμά του.
Και ναι μεν η αμερικανική επέμβαση έφερε από το 2001 σημαντικές βελτιώσεις στη ζωή πολλών νεαρών Αφγανών (κυρίως των κοριτσιών, που υπό το καθεστώς των Ταλιμπάν στερούνταν την Εκπαίδευση), όμως η οικονομία της χώρας παραμένει τόσο ασθενική, που οι φτωχές οικογένειες προτιμούν να στέλνουν τα παιδιά τους στον δρόμο για να προσπαθήσουν να κερδίσουν μερικά χρήματα, παρά στο σχολείο.
Σύμφωνα με το Ταμείο του ΟΗΕ για τον Πληθυσμό, περίπου το 42% του πληθυσμού του Αφγανιστάν (συνολικά περίπου 35 εκατομμύρια άνθρωποι) είναι κάτω των 14 ετών. Οι δουλειές είναι σπάνιες και πολλοί νέοι έχουν μόνο δύο δραματικές επιλογές· ή προσπαθούν να μεταναστεύσουν, ή εντάσσονται στους Ταλιμπάν και σε άλλες ομάδες ανταρτών, με αντάλλαγμα τα χρήματα.
Ο μνημειώδης στίχος «Υπερασπίσου το Παιδί… Γιατί αν γλυτώσει το Παιδί, υπάρχει Ελπίδα.» δεν έχει φτάσει ακόμα στο Αφγανιστάν.
