Του Κώστα Μπετινάκη
Στις 24 Αυγούστου, οι Ουκρανοί γιορτάζουν την 25η επέτειο της ανεξαρτητοποίησής τους από την ΕΣΣΔ. Η πρόσφατη νέα κρίση στις σχέσεις με τη Ρωσία και οι αλληλοκατηγορίες που εξαπέλυσαν Κίεβο και Μόσχα, για τους μεν Ρώσους αποτελεί προσπάθεια της κυβέρνησης του Κιέβου να στρέψουν την προσοχή στα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν αλλά και την εξέγερση των ρωσώφωνων (Ρώσων) αυτονομιστών στην ΝΑ περιοχή της χώρας.
Οι Ουκρανοί από την άλλη, καταγγέλλουν ότι η Ρωσία θέλει να αμαυρώσει την γιορτή που ετοιμάζουν για τις 24 Αυγούστου. Και οι ΗΠΑ; Χρησιμοποιούν τη γνωστή μέθοδο του «λαγού». Με δημοσίευμα στο περιοδικό Foreign Policy που απηχεί τις απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, υποστηρίζουν: «Η κατοχή της περιοχής του Ντονμπάς είναι ένα εμπόδιο άνευ λόγου. Ήρθε η ώρα το Κίεβο να κάνει και χωρίς αυτήν».
Ο τίτλος του άρθρου: «Ας το να φύγει».
Ας ξεχάσουμε την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Ας πάμε πίσω εκατό χρόνια. Τότε, το Κίεβο αποτελούσε μια από τις αγαπημένες πόλεις αναψυχής για τους Ρώσους.
Σήμερα, οι εγκάθετοι από τη Δύση προέρχονται όλοι από τη Δυτική Ουκρανία, είναι φανατικοί μαχητές του νεοναζιστικού «Δεξιού Τομέα», όλοι τους απόγονοι του Στέπαν Μπαντέρα, του Ουκρανού Κουίσλινγκ που συνεργάσθηκε με τους Χιτλερικούς.
Για να επικρατήσει η καφέ επανάσταση στην Ουκρανία, χρειάσθηκε να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει τη χώρα ο εκλεγμένος πρόεδρός της Βίκτορ Γιανούκοβιτς, να ξυλοφορτωθούν και να «παυθούν» όσοι βουλευτές είχαν εκλεγεί με το κόμμα του σχεδόν να λυντσαριστούν οι κομμουνιστές βουλευτές και να διορισθούν οι «εκλεκτοί» που θα κυβερνήσουν την Ουκρανία. Έτσι επικράτησε η αντίστοιχη «χρωματιστή επανάσταση» για την Ουκρανία, που ήταν ένα ξεκάθαρο πραξικόπημα που στήριξαν ξεδιάντροπα οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να απωθήσουν την Ρωσία ακόμη ανατολικότερα και να ολοκληρωθεί η περικύκλωσή της.
Η ρωσική απάντηση ήταν να προσαρτηθεί η χερσόνησος της Κριμαίας, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων της ήταν Ρώσοι «για να προστατευθούν από τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές που ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρόεδρο Γιανούκοβιτς».
Ακόμη και σήμερα για τους Ρώσους η διακυβέρνηση στο Κίεβο είναι παράνομη και αναφέρονται σ΄αυτήν, ως «εκείνοι που κατέλαβαν την εξουσία».
Σύμφωνα με το ΒΒC, η Ρωσία σχεδιάζει να θέσει υπό τον έλεγχό της έναν διάδρομο μέσω της Μαριούπολης στα πρότυπα της προσάρτησης της Κριμαίας. Μια γέφυρα μήκους 19 χιλιομέτρων από τη Νότια Ρωσία στην Κριμαία κατά μήκους των στενών Κερτς, ήδη κατασκευάζεται, ώστε να σταματήσει η Κριμαία να βασίζεται στον ανεφοδιασμό της από την Ουκρανία.
Παρ΄όλο που τα δυτικά Μέσα έχουν σταματήσει την καθημερινή μετάδοση ειδήσεων, αυτό δεν σημαίνει ότι οι μάχες έχουν σταματήσει. Καθημερινά σημειώνονται αψιμαχίες και χάνονται ζωές.Αλλά το αγκάθι στη ΝΑ Ουκρανία παραμένει. Παρ΄όλο που τα δυτικά Μέσα έχουν σταματήσει την καθημερινή μετάδοση ειδήσεων, αυτό δεν σημαίνει ότι οι μάχες έχουν σταματήσει. Καθημερινά σημειώνονται αψιμαχίες και χάνονται ζωές.
Η ένταση των τελευταίων ημερών έκανε κάποιους αναλυτές να μην αποκλείουν και την πολεμική σύγκρουση. Οι παραβιάσεις των συμφωνιών του Μινσκ και η συνέχιση της ντε φάκτο κατοχής της ανατολικής επαρχίας Ντονμπας από τους Ρώσους αυτονομιστές, που χρονολογείται από τις αρχές του 2014, έχει οδηγήσει την κατάσταση σε πλήρες αδιέξοδο.
Όπως παραδέχεται το δημοσίευμα του FP «το Κίεβο δεν έχει τη δύναμη να τα βάλει με τη Ρωσία αλλά δεν μπορεί να αποδεχθεί και τους όρους του Πούτιν στην περιοχή. Ασχέτως αν ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει δείξει πρόθεση να εισβάλει».
Και το δημοσίευμα του αμερικάνικου περιοδικού συνεχίζει: «Τι θα πρέπει να κάνει το Κίεβο; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, επειδή δεν είναι εύκολο για τους Ουκρανούς να αποδεχθούν κι άλλο διαμελισμό της χώρας τους. Οι Ουκρανοί θα πρέπει να αναρωτηθούν εάν είναι έτοιμοι να εξαντλήσουν κάθε πηγή ενέργειά τους στις εξεγερμένες περιοχές. Σε έναν ιδανικό κόσμο, δεν θα χρειαζόταν να σκεφθούν τι επιλογή έχουν. Αλλά στον πραγματικό κόσμο εν μέσω της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουν και την απειλή των Ρώσων από την άλλη, η Ουκρανία θα πρέπει να εγκαταλείψει το Ντονμπάς ψυχολογικά, οικονομικά και ακόμη πολιτικά.
Και αυτό επειδή υπάρχουν τα βασικά ζητήματα:
# Πρώτον: Η Ουκρανία δεν μπορεί να τα βάλει με τη Ρωσία στρατιωτικά. Παρ΄όλο που φαινομενικά το παιχνίδι δείχνει να βρίσκεται σε ισοπαλία. Αλλά αν προχωρήσει το Κίεβο σε ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον των αυτονομιστών θα βρεθεί αντιμέτωπο με πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τον λαό της Ουκρανίας.
# Δεύτερο: Η κατοχή του Ντονμπάς αποτελεί οικονομικό πρόβλημα για όποιον το ελέγχει. Η οικονομία της περιοχής βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση στα 50% της προπολεμικής παραγωγής, που βασίζεται στην μηνιαία χορηγία από τη Ρωσία 39 δολαρίων.
Και η πρόταση του περιοδικού : «Πάνω απ΄όλα οι Ουκρανοί θα πρέπει να αποδεσμευθούν ψυχολογικά από την ελεγχόμενη από τους Ρώσους περιοχή. Να αδιαφορήσουν όπως κάνουν για τις ουκρανικές κοινότητες που ζουν στην Άπω Ανατολή της Ρωσίας, ή τον Καναδά… (…) To Κίεβο έχει να διαλέξει ανάμεσα στο στρατηγικό του ενδιαφέρον και στην ψυχολογική και ιδεολογική προσκόλληση σε μια περιοχή που έχει ήδη χάσει. Με δεδομένα τα επικίνδυνα στοιχεία, η επιλογή είναι ξεκάθαρη».
