Ένα κτήριο με πρόσοψη καλυμμένη από φύκια, που χρησιμοποιούνται για εξοικονόμηση ενέργειας. Η καινοτόμος κατασκευαστική πρόταση παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής ΙΒΑ στο Αμβούργο.

Η πρόσοψη του υβριδικού κτηρίου, που θα μπορούσε να λειτουργήσει για να στεγάσει κατοικίες ή γραφεία, αποτελείται από 129 γυάλινα τμήματα, τα οποία είναι γεμάτα με νερό και λειτουργούν ως ενυδρείο. Μέσα σε αυτά τοποθετούνται τα πράσινα φύκια και το χρώμα του νερού μετατρέπεται σε βαθύ πράσινο. Ο Μάρτιν Κέρνερ, ο αρχιτέκτονας του πρωτότυπου αυτού κτηρίου από την κατασκευαστική εταιρεία SSC του Αμβούργου, είναι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα της δουλειάς του.

Τα φύκια τοποθετούνται στην πρόσοψη του κτηρίου όταν είναι ακόμη πολύ μικρά. Για να αναπτυχθούν χρειάζονται διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό προέρχεται από εκπομπές αερίων που διοχετεύονται στον χώρο όπου αναπτύσσονται τα φύκια από το λεγόμενο «κέντρο ενέργειας», ένα δωμάτιο στο ισόγειο του πενταώροφου κτηρίου.

Παράλληλα, για να γίνει η φωτοσύνθεση χρειάζονται και φυσικό φως, σε μικρές – βέβαια – ποσότητες.

Αποθήκευση ενέργειας

Τα τμήματα που καλύπτονται από συστάδες φυκιών στην πρόσοψη του κτηρίου θα χρησιμεύουν όχι μόνο ως ενεργειακοί «αντιδραστήρες», αλλά και ως ηλιακές μονάδες. Ο ήλιος θερμαίνει το νερό και μέσω ενός μετατροπέα η ενέργεια χρησιμοποιείται για τη θέρμανση του κτηρίου. Στα επόμενα σχέδια του Κέρνερ και των συνεργατών του είναι να ενσωματώσουν μικροσκοπικά ηλιακά κύτταρα στη γυάλινη πρόσοψη του κτηρίου. Με τον τρόπο αυτό, το υβριδικό «πράσινο» θα παράγει βιομάζα, θερμότητα και την ίδια στιγμή ενέργεια απολύτως φιλική προς το περιβάλλον.

Η ιδέα αυτή αναπτύσσεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο και θα αργήσουμε να δούμε στην αγορά αντίστοιχες κατοικίες ή χώρους προορισμένους για επαγγελματικούς σκοπούς. Οι αρχιτέκτονες, όμως, που εργάζονται στο πρόγραμμα αυτό είναι αισιόδοξοι. «Στόχος μας είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να δούμε πόση θερμότητα και βιομάζα παράγει το κτήριο αυτό και πόση από αυτή τη βιομάζα μπορούμε στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουμε για να αντλήσουμε ενέργεια» τονίζει ο Κέρνερ.

Προς το παρόν, η μεταφορά της ιδέας αυτής στην καθημερινότητα κρίνεται μακρινή αλλά και αρκετά δαπανηρή. «Στην πράξη, ένα τέτοιο σπίτι θα κόστιζε ακόμη πολλά χρήματα» αναφέρει ο Κέρνερ και αναλύει: «Η πειραματική μονάδα στο Αμβούργο διαθέτει αντιδραστήρα 200 τετραγωνικών μέτρων και αυτό είναι το ελάχιστο μέγεθος με το οποίο θα έπρεπε να ξεκινήσει κάποιος. Μεγαλύτερα κτήρια θα χρειάζονταν και μεγαλύτερες προσόψεις. Σε παρόμοια περίπτωση το κόστος θα ήταν ακόμη πιο υψηλό».

Πηγή: Deutsche Welle

Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης