Tου Κώστα Μπετινάκη
Mε ενεργό ηφαίστειο σε στιγμές πολλαπλών εκρήξεων μπορεί κάποιος να παρομοιάσει την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ο Αραβικός κόσμος έχει εμπλακεί σε έναν ατέρμονα εμφύλιο θρησκευτικό πόλεμο.
Πίσω από όλα αυτά κρύβεται το μακρύ χέρι της Ουάσιγκτον. Κι όμως τα αμερικανικά Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης, περιγράφουν όσα έχουν συμβεί στο Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, τη Σομαλία και την Υεμένη, ωσάν ο αμερικανικός παράγοντας να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από την τηλεόραση…
Μια χαώδης κατάσταση που ξεκινά από τον πενταετή εμφύλιο στη Συρία, την εμπλοκή των τζιχαντιστών τους Ισλαμικού Χαλιφάτου σε Συρία και Ιράκ, την ανάμειξη των Κούρδων του Ιράκ, την πλήρη κρατική διάλυση της Λιβύης και τώρα τις εξελίξεις στην Υεμένη. Όπου Ιράν και Σαουδική Αραβία, ενδιαφέρονται να επιδείξουν ισχύ περιφερειακής δύναμης. Προβάλλοντας τις θρησκευτικές τους έριδες.
Η όλη κατάσταση στην περιοχή έχει κάνει τον άρτι επαναβεβαιωθέντα ως πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπινιαμίν Νετανιάου να τρίβει τα χέρια του, επειδή το Παλαιστινιακό έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Με την Σαουδική Αραβία να ενθαρρύνεται από τις ΗΠΑ και να συμμαχεί με τα εμιράτα του Κόλπου (πλην Ομάν) την Αίγυπτο, την Ιορδανία και την Τουρκία. Από την άλλη, οι ΗΠΑ να δείχνουν ελαστική αντίδραση, με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Παρεμβάλλεται η συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν
Το Ιράν και η διεθνής κοινότητα κατέληξαν σε μια ιστορική συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, όπως ανακοίνωσαν το βράδυ της Πέμπτης η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας αλλά και ο πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ροχανί Ο οποίος είπε ότι έχουν βρεθεί οι λύσεις για τις «παραμέτρους-κλειδιά» του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης, σημειώνοντας ότι η σύνταξη του κειμένου της τελικής συμφωνίας θα ξεκινήσει άμεσα και θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί «μέχρι την 30ή Ιουνίου».
Το καινοφανές στην ιστορία, είναι η «άτυπη» συνεργασία της Σαουδικής Αραβίας με το Ισραήλ, με στόχο πάντα το Σιιτικό Ιράν. Η Σαουδική Αραβία όμως, άλλοτε άμεσα κι άλλοτε έμμεσα συνεργάζεται με την αλ-Κάιντα και το Ισλαμικό Χαλιφάτο, εξίσου Σουνίτες.
Σαουδική Αραβία και Ισραήλ θεωρούν ως μεγαλύτερο εχθρό τους την περιοχή το Ιράν και έτσι «ο εχθρός του εχθρού μου γίνεται φίλος μου». Το ίδιο συμβαίνει με τους Σιίτες Χούθι στην Υεμένη και την κυβέρνηση Άσαντ στη Συρία, που μπορεί να μην αποτελείται από Σιίτες, αλλά είναι σύμμαχος της Τεχεράνης.
Ουδένα από τα αποκαλούμενα Μέσα του Συρμού, που ελέγχουν την παγκόσμια ενημέρωση μετέδωσε το ρόλο της αμερικανικής αεροπορικής βάσης Al -Anad στην Υεμένη, απ΄όπου απογειώνονταν τα τηλεκατευθυνόμενα μαχητικά αεροσκάφη «drone», υπεύθυνα για το θάνατο περισσότερων από 1.000 ανθρώπων από το 2009 ως τις μέρες μας. Κι όλα τούτα κάτω από την προμετωπίδα του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας. Οι Αμερικάνοι εγκατέλειψαν την αεροπορική αυτή βάση λίγο πριν καταφθάσουν οι επαναστατημένοι Χούθι «Ansar Allah».
Ακολούθησαν οι αεροπορικές επιδρομές της Σαουδικής Αραβίας εναντίον της Υεμένης, με πολλά θύματα αμάχων και η απειλή να γίνει απόβαση σε συνεργασία με την Αίγυπτο. Και τα δύο αυτά κράτη ανήκουν στην αμερικανική πελατεία και δεν θα τολμούσαν να αναλάβουν δράση δίχως το ΟΚ της Ουάσιγκτον.
Αλήθεια είναι πως η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Υεμένη είναι περίπλοκη, όχι μόνο λόγω της ξένης επέμβασης σε μια καθαρά εσωτερική της υπόθεση, αλλά και λόγω της εσωτερικής φαγωμάρας των αντιπάλων ισλαμικών ομάδων.
Το μουσουλμανικό σχίσμα
Το σχίσμα ανάμεσα στους Σιίτες και τους Σουνίτες, μας πάει πίσω στην ιστορία του Ισλάμ στα 632 μΧ και στην διαμάχη για την διαδοχή του προφήτη Μωάμεθ. Η διαμάχη είχε οδηγήσεις τη μάχη της Καρμπάλα, όπου ο Hussein ibn Ali είχε συλληφθεί και αποκεφαλίστηκε. Το γεγονός προκάλεσε την έχθρα του Σιιτικού Ισλάμ εναντίον του Σουνιτικού Ισλάμ. Σήμερα και στις δύο τάσεις υπάρχουν μετριοπαθή και εξτρεμιστικά στοιχεία.
Η Σαουδική Αραβία προωθεί τους εξαιρετικά φονταμενταλιστές Wahhabism. Αυτοί εμπνέουν και τους τζιχαντιστές της αλ-Κάιντα και του Ισλαμικού Χαλιφάτου με κύριο εχθρό τη Δύση (όταν δεν μάχονται ο ένας εναντίον του άλλου).
Πίσω από τους αποκεφαλισμούς των δυτικών από το Χαλιφάτο, ή διαφορετικών μειονοτικών μουσουλμανικών τάσεων στη Συρία και το Ιράκ, βρίσκονται πλέι-μπόισ πρίγκιπες του οίκου Σαούντ που εμπνέονται από «ουλεμάδες» (φανατικούς θρησκευτικούς ηγέτες) και χρηματοδοτούν τις εξτρεμιστικές τεχνικές των Wahhabi.
Πίσω από αυτό το απίστευτο κουβάρι με τις εγκληματικές διαστάσεις, κρύβονται υπερφίαλοι Αμερικανοί πολιτικοί ηγέτες αλλά και ορισμένοι νεοφιλελεύθεροι διανοούμενοι που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τις διαστάσεις που είναι δυνατόν να πάρει η άνομη κατάσταση που προώθησαν για χάρη πετρελαϊκών συμφερόντων πολυεθνικών αλλά και της πολιτικής του Ισραήλ.
Όπως είπε ο Harold Pinter, στο λόγο του αποδεχόμενος το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 2005:
«Φέραμε τα βασανιστήρια, τις βόμβες θραυσμάτων, το ξεπλυμένο ουράνιο, αμέτρητες πράξεις τυχαίων φόνων, τη μιζέρια, την υποβάθμιση και το θάνατο στους ανθρώπους του Ιράκ και το αποκαλέσαμε “φέραμε την ελευθερία και τη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”. Πόσους ανθρώπους θα πρέπει να σκοτώσεις πριν κατορθώσεις να χαρακτηρισθείς “κατά συρροήν δολοφόνος και εγκληματίας πολέμου;” Εκατό χιλιάδες; Αρκετοί είναι σκέφτομαι. Αυτό καθιστά δίκαιο να παραπεμφθούν οι Μπους και Μπλέρ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης»
