Ο Κωνσταντίνος Κοσμάς είναι πολύ γνωστός στους κύκλους της ελληνικής κοινότητας του Βερολίνου. Ο 50χρονος νεοελληνιστής εργαζόταν επί δώδεκα χρόνια στο τοπικό παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, ενώ από το 2013 είναι ο συντονιστής του Κέντρου Νέου Ελληνισμού που λειτουργεί στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο. Πέρα όμως από το να «μαθαίνει» στους Γερμανούς ελληνικά γράμματα, ο κ. Κοσμάς τα τελευταία χρόνια έχει «μπλέξει», όπως λέει ο ίδιος, με την πολιτική. Κίνητρό του; Η συνειδητοποίηση ότι «τα προβλήματα δεν λύνονται με συζητήσεις από τον καναπέ».
Στις κρατιδιακές εκλογές του Βερολίνου, οι οποίες διεξάγονται την ίδια ημέρα με τις ομοσπονδιακές, στις 26 Σεπτεμβρίου, ο Κώστας Κοσμάς θα είναι υποψήφιος με τους Πράσινους για το τοπικό Κοινοβούλιο, από την περιοχή Λάνκβιτς του δυτικού Βερολίνου. «Και αν δεν εκλεγώ, ας αυξήσει τουλάχιστον ο αγώνας μου τα ποσοστά του κόμματος», λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ με ενθουσιασμό. Ακόμη και την «πόρτα – πόρτα» γνωριμία με τους συμπολίτες που του φαινόταν αρχικά «βουνό», τη βρίσκει τώρα συναρπαστική. Γιατί όμως τώρα και γιατί με τους Πράσινους; «Ήμουν πάντα Πράσινος. Το έναυσμα ωστόσο προκειμένου να ασχοληθώ ενεργά δόθηκε το 2016 από έναν φίλο που ξαφνικά βρέθηκε στην (ακροδεξιά) Pegida λόγω του προσφυγικού και κατόπιν από την άνοδο του Τραμπ. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να κάνεις πολιτική συζητώντας με φίλους», λέει χαρακτηριστικά.
Για τον ίδιο, οι Πράσινοι αποτελούν εναλλακτική πολιτική δύναμη, ένα φιλελεύθερο κόμμα, μακριά από τη δογματική Αριστερά. «Οι βασικές αξίες τους, για οικολογία, κοινωνική δικαιοσύνη, φεμινισμό, Ευρώπη της αλληλεγγύης, με εκφράζουν απόλυτα», περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ σε ένα διάλειμμα από την προεκλογική του καμπάνια. Στις κρατιδιακές εκλογές έχουν δικαίωμα ψήφου όλοι οι πολίτες ΕΕ, οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι, ακόμη και αν δεν διαθέτουν γερμανική υπηκοότητα. Η δεξαμενή λοιπόν των ψηφοφόρων είναι μεγάλη, ανομοιογενής και ετερόκλητη. Η μάχη όμως, διευκρινίζει, δεν γίνεται μόνο προκειμένου οι Πράσινοι να κερδίσουν αυτή τη φορά το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) στο Βερολίνο (που τώρα κυβερνάται από συνασπισμό SPD, Πρασίνων και Αριστεράς), αλλά να συμμετέχουν στην επόμενη ομοσπονδιακή κυβέρνηση και μάλιστα χωρίς το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) προκειμένου «να προλάβουμε πράγματα». Η απολιγνιτοποίηση, αναφέρει, που σχεδιάζεται για το 2038, είναι μία από τις κεντρικές «πράσινες» θέσεις. Ακόμη και το 2030 είναι αργά, εξηγεί ο κ. Κοσμάς. «Θεωρούμε ότι μόνο εμείς μπορούμε να προωθήσουμε τέτοιες πολιτικές και είναι ευθύνη μας να το προσπαθήσουμε», εξηγεί. Και βέβαια, καλύτερα με το SPD παρά με το CDU, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα και η ηγεσία των Πρασίνων.
Και το Βερολίνο; Τι προβλήματα μπορεί να έχει η πρωτεύουσα της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης; Το βασικότερο, όπως τα ιεραρχεί ο Κώστας Κοσμάς, όσο και αν φαίνεται παράξενο σε όσους δεν ζουν εδώ, είναι η στέγη. Είναι σήμερα εξαιρετικά δύσκολο να εξασφαλίσει κανείς σήμερα κατοικία στο Βερολίνο και ακόμη πιο δύσκολο να μην αναγκαστεί να πληρώσει εξωφρενικό ποσό για ενοίκιο. Οι Πράσινοι λοιπόν θα επιδιώξουν το «φρένο ενοικίου» που δεν πέρασε σε κρατιδιακό επίπεδο να προωθηθεί από την επόμενη κυβέρνηση σε ομοσπονδιακό. Ως δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα της γερμανικής μεγαλούπολης, ο ελληνογερμανός «πράσινος» κατονομάζει την εκπαίδευση, με τις σημαντικές ελλείψεις σε δασκάλους, παιδικούς σταθμούς και υποδομές, οι οποίες καθιστούν πολλές περιοχές του Βερολίνου απαγορευτικές για οικογένειες με παιδιά. Ακολουθεί το θέμα της συγκοινωνίας, με την ανάγκη, όπως λέει, για επαναπροσδιορισμό του Βερολίνου ως πόλης για πεζούς, ποδηλάτες και δέντρα και όχι μόνο αυτοκίνητα και την ανανέωση του στόλου των αστικών λεωφορείων με ηλεκτροκίνητα οχήματα.
Οι Πράσινοι, οι οποίοι στις ομοσπονδιακές εκλογές έλαβαν 8,4% το 2013 και 8,7% το 2017, στις ευρωεκλογές του 2019 εκτοξεύθηκαν στο 20,5%. Έπειτα από μια εντυπωσιακή δημοσκοπική πορεία, τις τελευταίες ημέρες φαίνονται να εξασφαλίζουν ποσοστό μεταξύ 15 και 18%. Σε τι οφείλεται η ξαφνική ενίσχυση του κόμματος; Στη δική του δυναμική, στην παγκόσμια συγκυρία με την αποκάλυψη των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής ή απλώς στις αδυναμίες των αντιπάλων; «Το πρώτο είναι η σημερινή χαρισματική ηγεσία», υπογραμμίζει ο κ. Κοσμάς, αναφερόμενος στον Ρόμπερτ Χάμπεκ και στην Αναλένα Μπέρμποκ που είναι και η υποψήφια Καγκελάριος. Κατά τα άλλα, το μαθητικό κίνημα «Fridays for Future» σίγουρα βοήθησε τον κόσμο να καταλάβει ότι «τρέχουμε με 1000 κατευθείαν πάνω σε τοίχο», προσθέτει.
Επιπλέον, όπως επισημαίνει, οι Πράσινοι ήταν ένα κόμμα με ήδη σημαντική δύναμη, το οποίο μπόρεσε να επωφεληθεί από τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας.
Και η Ελλάδα; Τι μπορούμε να περιμένουμε από έναν ενδεχόμενο κυβερνητικό συνασπισμό με συμμετοχή ισχυρών Πρασίνων; Θα είναι οι Πράσινοι περισσότερο «φιλέλληνες» από ό,τι το CDU ή το SPD; Ο κ. Κοσμάς δίνει την εξήγησή του. «Οι Πράσινοι έχουν απολύτως συνεπή ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αυτό που κάποιοι μπορεί να ερμηνεύουν ως φιλελληνισμό, δεν είναι τέτοιος, τουλάχιστον όχι με την παραδοσιακή έννοια. Η αλληλεγγύη στο πλαίσιο της ΕΕ ωστόσο έχει φιλελληνικό αποτέλεσμα», τονίζει και παραπέμπει στην προσπάθεια π.χ. του κόμματός του να πείσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιτρέψει σε όσους δήμους και κοινότητες επιθυμούν, να δεχτούν πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα. «Ήταν μια πολιτική ανθρωπιστική και ευρωπαϊκή. Και το αποτέλεσμά της θα ήταν σίγουρα σίγουρα και φιλελληνικό», καταλήγει, λίγο πριν επιστρέψει στη προεκλογική του εκστρατεία. Είναι η ώρα που θα μοιράσει φυλλάδια στο σταθμό του μετρό. «Είναι σημαντικό οι συμπολίτες μου να γνωρίζουν και το πρόσωπο της αφίσας», αναφέρει.
Ο Κωνσταντίνος Κοσμάς είναι υποψήφιος με το κόμμα των Πρασίνων για την Εκλογική Περιφέρεια 5 (Λάνκβιτς) του Στέγκλιτς – Τσέλεντορφ. Οι κρατιδιακές εκλογές διεξάγονται στις 26 Σεπτεμβρίου.
