Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ
Οι New York Times δημοσίευσαν πρόσφατα ένα άρθρο που παραδέχεται ότι ο ισραηλινός στρατός έχει επιτρέψει ένα άνευ προηγουμένου αριθμό σε «παράπλευρες απώλειες». Ωστόσο, για να εξυγιανθούν οι “αποκαλύψεις” που ισχυρίζεται ότι αποκαλύπτει, παραλείπει βασικά στατιστικά στοιχεία που είχαν αποκαλυφθεί στο παρελθόν.
Το άρθρο της 26ης Δεκεμβρίου που παρουσιάζεται ως «βόμβα», αποκαλύπτει ότι το Ισραήλ είχε δώσει εντολή που επέτρεπε τη δολοφονία έως και 20 αμάχων για κάθε στόχο χαμηλόβαθμου στελέχους της Χαμάς. «Η διαταγή, η οποία δεν έχει αναφερθεί στο παρελθόν, δεν είχε προηγούμενο στην ισραηλινή στρατιωτική ιστορία», αναφέρει το άρθρο.
Ωστόσο, στις αρχές Απριλίου του 2024, ένα ισραηλινό μέσο ενημέρωσης που ονομάζεται +972 Magazine όχι μόνο είχε δημοσιεύσει αυτό το γεγονός, επικαλούμενο πηγές εντός του ισραηλινού στρατού, αλλά αποκάλυψε πολύ πιο καταδικαστικά στοιχεία που περιγράφουν λεπτομερώς τι έπρεπε να θεωρηθεί ως «αποδεκτή» μια παράπλευρη απώλεια.
Το άρθρο του +972 αποκάλυψε ότι η ισραηλινή αεροπορική επιδρομή που σκότωσε τον διοικητή του τάγματος Σουτζεγιά της Χαμάς, Βισάμ Φαράτ, είχε εξουσιοδότηση να σκοτώσει 100 αμάχους. Ακόμη πιο συγκλονιστική ήταν η περιβόητη περίπτωση του Αϋμάν Νοφάλ, διοικητή της Κεντρικής Ταξιαρχίας της Χαμάς στη Γάζα, όπου, σύμφωνα με τις πηγές, «ο στρατός ενέκρινε τη δολοφονία περίπου 300 αμάχων».
Η αναφορά του +972 αναφέρεται εν παρόδω από τους New York Times, με την επιφύλαξη ότι ο στρατός του Ισραήλ την είχε αρνηθεί. Ωστόσο, η ερευνητική εργασία του +972 για αυτό το θέμα δεν ξεκίνησε τον Απρίλιο. Στην πραγματικότητα, ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2023 επικαλείτο μια πηγή που ισχυριζόταν τα εξής: «Οι αριθμοί αυξήθηκαν από τις δεκάδες θανάτους αμάχων που επιτρέπονταν ως παράπλευρες απώλειες κατά την επίθεση σε ανώτερο αξιωματούχο σε προηγούμενες επιχειρήσεις, σε εκατοντάδες θανάτους αμάχων [τωρινές] παράπλευρες απώλειες».
Έτσι, ενώ είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι τόσο μεγάλοι αριθμοί παράπλευρων απωλειών δεν έχουν «προηγούμενο στην ισραηλινή στρατιωτική ιστορία, ο Ισραηλινός Στρατός έχει συνειδητά διαγράψει αμάχους ως παράπλευρες απώλειες εδώ και χρόνια. Μια οποιαδήποτε έκθεση του ΟΗΕ σχετικά με την προηγούμενη στρατιωτική συμπεριφορά του Ισραήλ είναι αρκετή για να δει κανείς τι συμβαίνει.
Δεν είναι μόνο στη Γάζα που έχει παγιωθεί μια τέτοια τρομακτική τακτική, συνέβη και στον Λίβανο. Όταν το Ισραήλ διεξήγαγε τη δολοφονία του Γενικού Γραμματέα της Χεζμπολάχ, Σεγιέντ Χασάν Νασράλα, ανακοίνωσε ανοιχτά ότι υπολόγιζε ότι ο συνολικός αριθμός των νεκρών ήταν περίπου 300, ως αποτέλεσμα της ισοπέδωσης ορισμένων κτιρίων πολιτών στη νότια Βηρυτό.
Για όσους παρακολουθούν στενά τα γεγονότα, δεν υπάρχει κυριολεκτικά τίποτα καινούργιο στο άρθρο που δημοσιεύτηκε από τους New York Times. Αντιθέτως, ενώ στην ουσία επιβεβαιώνει όσα έχουν έχει ήδη αναφερθεί, αυτό γίνεται με τρόπο που προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, και να μετριάσει το αίσχος για τις δολοφονίες.
Για παράδειγμα, επαναλαμβάνει ως αποδεδειγμένο γεγονός τον ευρέως διαδεδομένο ισχυρισμό ότι η Χαμάς ενσωματώνεται σκόπιμα μεταξύ αμάχων για να τους χρησιμοποιήσει ως ανθρώπινες ασπίδες, ένα επιχείρημα των Ισραηλινών που έχει πολύ αμφισβητηθεί στο παρελθόν.
Αυτό που είναι αναμφισβήτητο, ωστόσο, είναι ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινες ασπίδες, όπως έχει τεκμηριωθεί άφθονα σε όλη τη διάρκεια του πολέμου και αποτελούσε αποδεκτό μέρος του στρατιωτικού δόγματος του Ισραήλ.
«Από τον Νοέμβριο του 2023 και μετά, εν μέσω παγκόσμιας κατακραυγής, το Ισραήλ άρχισε να συγκρατεί πυρομαχικά και να αυστηροποιεί ορισμένους από τους κανόνες εμπλοκής του, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης κατά το ήμισυ του αριθμού των αμάχων που θα μπορούσαν να τεθούν σε κίνδυνο όταν χτυπήσει χαμηλόβαθμους μαχητές που δεν αποτελούν επικείμενη απειλή», αναφέρουν οι NYT. Το ερώτημα εδώ είναι, από πού προήλθαν αυτές οι πληροφορίες; Σύμφωνα με το ίδιο το άρθρο, οι πηγές είναι όλοι Ισραηλινοί στρατιώτες και αξιωματούχοι.
Τα μόνα στοιχεία που παρουσιάζονται είναι τα λόγια των Ισραηλινών. Έγινε ανάλυση ή αναφέρθηκαν παραδείγματα που να αποδεικνύουν ότι ο Ισραηλινός Στρατός θα σκότωνε μόνο δέκα αμάχους κατά μέσο όρο για κάθε χαμηλόβαθμο μαχητή της Χαμάς; Απολύτως όχι, γιατί ούτε το Ισραήλ δεν μπορεί να παρουσιάσει αυτές τις πληροφορίες στο κοινό, ούτε τα ονόματα των χιλιάδων υποτιθέμενων «μαχητών της Χαμάς» που έχει στοχεύσει.
Αν ακολουθήσουμε τα επίσημα στοιχεία του Ισραήλ για τον αριθμό των φερόμενων ως μαχητών της Χαμάς που σκοτώθηκαν, αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό που δεν ταιριάζει με τους αριθμούς των νεκρών που αποδέχονται τα Ηνωμένα Έθνη. Ενώ ο επίσημος απολογισμός των νεκρών στη Γάζα είναι σχεδόν 46.000, με 10.000 αγνοούμενους και εικαζομένους ως νεκροί, το μόνο που θα είχε νόημα, θα ήταν αν ο τρόπος με τον οποίο οι ισραηλινοί υπολογίζουν τους «μαχητές της Χαμάς» έδιναν έναν απολογισμό πολύ μεγαλύτερο.
Ωστόσο, η αποδοχή υψηλότερου αριθμού νεκρών προκειμένου να δοθεί περισσότερη νομιμότητα στους ισχυρισμούς του Ισραήλ για τους μαχητές της Χαμάς θα σήμαινε ότι οι New York Times θα αντιμετώπιζαν ένα άλλο ζήτημα: θα έπρεπε στη συνέχεια να παλέψουν με το γεγονός ότι οι σκοτωμοί κλιμακώθηκαν μόλις τον Νοέμβριο του 2023.
Εκτός από όλα αυτά, το άρθρο του +972 από τις 3 Απριλίου παρέχει πολύ περισσότερη και εις βάθος γνώση των συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης που χρησιμοποιεί ο ισραηλινός στρατός και επισημαίνει ότι οι στόχοι τους ήταν εξαιρετικά ανακριβείς. Η έρευνα ανακάλυψε ότι όταν το σύστημα Lavender επέλεγε κατώτερους στόχους της Χαμάς, ο ισραηλινός στρατός θα χρησιμοποιούσε πραγματικά τα πιο θανατηφόρα μη καθοδηγούμενα πυρομαχικά του, γιατί «δεν θέλετε να σπαταλήσετε ακριβές βόμβες σε ασήμαντους ανθρώπους».
Επιπλέον, το +972 σημείωνε ότι, ενώ ένας άνθρωπος πρέπει να επαληθεύσει τους στόχους που επιλέχθηκαν από την τεχνητή νοημοσύνη πριν διαταχθεί ένα χτύπημα, τελικά αυτό κατέληγε στο να βεβαιωθεί απλώς ότι ο στόχος είναι αρσενικός – ξοδεύοντας περίπου 20 δευτερόλεπτα κατά μέσο όρο πριν πατήσει τη σκανδάλη.
Πουθενά στο άρθρο των New York Times δεν αναφέρεται η σφαγή αμάχων όπου δεν υπάρχει στρατιωτικός στόχος, τα μαζικά βασανιστήρια, η σεξουαλική κακοποίηση ή η κατεδάφιση σπιτιών για την καθαρή ματαιοδοξία των στρατιωτών. Όλα παρουσιάζονται σαν ένας στρατός που λίγο υπερέβη μετά την υπό την ηγεσία της Χαμάς επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
*Η ανάλυση είναι του Robert Inlakesh, πολιτικός αναλυτής, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ με έδρα το Λονδίνο
