Του Κώστα Μπετινάκη
Τα κυριότερα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έπαιξαν τον ρόλο της μαζορέτας για την παραγωγή χάους από την Ουάσινγκτον στη Συρία εδώ και χρόνια.
Αλλά τώρα, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ αποσύρει τα στρατεύματα από τα βορειοανατολικά, ξαφνικά εξοργίζονται. Θυμηθείτε τα δάκρυα του κροκοδείλου.
«Πολλοί λόγοι υπάρχουν ώστε οι ΗΠΑ να συμμετάσχουν» δήλωσε τρομαγμένος ο ανταποκριτής του MSNBC αυτήν την εβδομάδα, αποδίδοντας στον Tραμπ τα «εγκλήματα πολέμου» και τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από τις τουρκικές δυνάμεις.
Ωστόσο, ενώ o Aμερικανός πρόεδρος και οι άλλοι υποστηρίζουν τη συνεχιζόμενη αμερικανική ανθρωπιστική ανησυχία για τους Κούρδους εν όψει της επίθεσης της Άγκυρας, υπάρχει κάποιος περισσότερο εγωιστικός λόγος για την οργή των μέσων ενημέρωσης. Είναι βαθιά εθισμένα στην ψεύτικη αφήγηση των ΗΠΑ ως σωτήρα του κόσμου και, χειρότερα, θέλουν το είδος της δραματικής τηλεοπτικής λήψης και των ιστοριών στρατιωτικού ηρωισμού που προσφέρουν οι αμερικανικοί πόλεμοι. Εάν αυτό ακούγεται λίγο πολύ κυνικό, ανακαλέστε τον κύριο παρουσιαστή του MSNBC Brian Williams που κόντεψε να βάλει τα κλάματα καθώς μοιράστηκε τις «όμορφες εικόνες» των αμερικανικών πυραύλων που βρέθηκαν στη Συρία πριν από δύο χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια έχουν δημοσιοποιηθεί σημαντικές αναλύσεις στο θέμα της Συρίας, με έμφαση στη σημασία της χώρας για τις παγκόσμιες ελίτ ως ένα είδος γεωπολιτικού πυροκροτητή. Πρόκειται για το πρώτο ντόμινο σε μια αλυσίδα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο που περιλαμβάνει διεθνείς δυνάμεις.
Αυτός ο πόλεμος θα αναπτυχθεί σε πολλαπλά μέτωπα, κυρίως στο οικονομικό, αλλά θα μπορούσε πολύ καλά να μετατραπεί σε γενικευμένο πρόβλημα που θα περιλάμβανε πολλούς παράγοντες.
Η Συρία είναι τόσο σημαντική, στην πραγματικότητα, ώστε όλοι προσεκτικά προσπαθούν να πνίξουν κάθε συζήτηση για το τι πραγματικά συμβαίνει εκεί με ομιχλώδη προπαγάνδα.
Τόσο οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί όσο και οι ανατολικές και δυτικές κυβερνήσεις συμμετέχουν στα ψέματα. Προφανώς, το πρώτο και σημαντικότερο ψέμα είναι εκείνο που προκάλεσε την αμερικανική εμπλοκή στην περιοχή.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών (μεταξύ άλλων) ήταν η δύναμη πίσω από την «επανάσταση» στη Συρία εναντίον του Bashar al-Assad.
Στην πλειονότητά τους οι αντικαθεστωτικοί μαχητές που εισήλθαν στην περιοχή εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν στην Ιορδανία σε στρατόπεδα που διοργάνωσαν δυτικοί φορείς.
Το πρόγραμμα ονομάστηκε «Operation Timber Sycamore» και ξεκίνησε σε διάφορα στάδια από το 2011-2013.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, τόσο η Αραβική Άνοιξη όσο και η σύγκρουση στη Συρία ήταν προϊόντα παγκόσμιου κατεστημένου που παρεμβαίνει στην περιοχή.
Τα όπλα διοχετεύτηκαν από την κρίση της Λιβύης στα χέρια των αντικαθεστωτικών «ανταρτών» που διείσδυσαν στη Συρία και ο εξοπλισμός που προσφέρθηκε απευθείας από τις ΗΠΑ βρέθηκε στα χέρια ομάδων που τελικά θα καταλήξουν σε αυτό που τώρα γνωρίζουμε ως τζιχαντιστές του ISIS.
Στη συνέχεια, το κατεστημένο χρησιμοποίησε τις τρομοκρατικές ομάδες που δημιούργησαν στη Συρία ως επιχείρημα για τον λόγο ότι οι ΗΠΑ χρειάστηκαν να στείλουν στρατεύματα εκεί.
Αυτό το σχέδιο πέτυχε εν μέρει, αλλά απέτυχε γενικά να δημιουργήσει δημόσια στήριξη για την ευρύτερη συμμετοχή των ΗΠΑ.
Οι κουρδικές φυλές στη βόρεια Συρία αναγκάστηκαν στη συνέχεια να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από την εξάπλωση της πανώλης του ISIS.
Οι Κούρδοι αγωνίστηκαν γενναία για να υπερασπιστούν τα σπίτια τους από την τρομοκρατική απειλή που προκάλεσαν οι δυτικές υπηρεσίες, χάνοντας 11.000 μαχητές στη διαδικασία.
Φαίνονται να είναι οι μόνοι αθώοι άνθρωποι που συμμετέχουν σε ολόκληρη την υπόθεση. Προσχώρησαν στις ΗΠΑ ως σύμμαχοι υπό την προϋπόθεση ότι ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν να καταστρέψουν το ISIS. Αυτός, όμως, δεν ήταν ο στόχος των ΗΠΑ.
Όχι υπό τον Ομπάμα, ούτε υπό τον Τραμπ. Ο πραγματικός στόχος ήταν πάντα η χρήση του ISIS ως δικαιολογία για τη διατήρηση της αμερικανικής παρουσίας στη Συρία.
Σήμερα, ο πόλεμος έχει μετατοπιστεί. Αυτήν τη φορά, οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Συρία με τον ισχυρισμό ότι οι Κούρδοι συνιστούν υπαρξιακό κίνδυνο για αυτούς.
Η πραγματικότητα είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση προσπάθησε να σβήσει τον κουρδικό πολιτισμό από την Τουρκία και τη βόρεια Συρία από τη δεκαετία του ’70, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της κουρδικής γλώσσας, της κουρδικής ενδυμασίας και των κουρδικών ονομάτων.
Η τουρκική εισβολή κατέστη δυνατή από τη μάλλον βολική έκπληξη της απόσυρσης των αμερικανικών δυνάμεων από τα βόρεια σύνορα της Συρίας.
Πριν από έναν χρόνο, ο Tραμπ διακήρυξε ότι θα αποσύρει τα στρατεύματα από τη Συρία, αλλά μόλις μία εβδομάδα μετά είπε πως ήταν αποφασισμένος να παραμείνουν.
Ο Tραμπ δεν είναι ο μοναδικός ηγέτης με παλινωδίες.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έκανε το ίδιο το 2016, ανακοινώνοντας το τέλος στη στρατιωτική δράση της Ρωσίας στη Συρία και την απομάκρυνση των στρατευμάτων. Αλλά τελικά διατήρησε τις ρωσικές δυνάμεις εκεί.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι Κούρδοι έκαναν λάθος που εμπιστεύτηκαν την αμερικανική κυβέρνηση ως σύμμαχο και τώρα γνωρίζουν τις συνέπειες.
Οι Κούρδοι δεν είναι ο πραγματικός στόχος αυτής της εκστρατείας εκκαθάρισης. Οι συντηρητικοί των ΗΠΑ είναι ο στόχος και πέφτουν στην παγίδα.
Εν κατακλείδι: Οι ΗΠΑ δεν έχουν οποιαδήποτε νομιμότητα να βρίσκονται εκεί.
