Tου Κώστα Μπετινάκη

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μετά τη Συρία και τη Λιβύη, η Υεμένη παίρνει σειρά στις αραβικές χώρες όπου κυριαρχεί το χάος και η αναρχία, επακόλουθο της «Αραβικής Άνοιξης» -των επαναστάσεων που ξεκίνησαν το 2011 και είχαν χαιρετιστεί ως «πρόοδος προς τη Δημοκρατία» από τα κράτη της Δύσης.

Η «επίσημη κυβέρνηση της Υεμένης» ζήτησε από τις αραβικές χώρες του Κόλπου να επέμβουν στρατιωτικά προκειμένου να επανέλθει η τάξη στο εσωτερικόH «επίσημη κυβέρνηση της Υεμένης» κάλεσε τις αραβικές χώρες του Κόλπου να επέμβουν στρατιωτικά εναντίον των ανταρτών Χούθι, οι οποίοι έχουν ήδη καταλάβει καίρια σημεία σε διάφορες περιοχές της χώρας. Ο πρόεδρος της Υεμένης Abed Rabbo Mansour Hadi ζήτησε, επίσης, από τα Ηνωμένα Έθνη να επιβάλουν ζώνη απαγόρευσης πτήσεων από και προς τα αεροδρόμια, τα οποία έχουν περάσει στα χέρια των ανταρτών.

«Καλούμε την ασπίδα των κρατών του Κόλπου να επέμβει στρατιωτικά για να σταματήσουν τους -υποστηριζόμενους από το Ιράν- αντάρτες από το να ενισχύσουν τις θέσεις τους στο εσωτερικό» δήλωσε από τη μεριά του ο υπουργός Εξωτερικών Riyadh Yassin, απευθυνόμενος στο Συμβούλιο Συνεργασίας των χωρών του Κόλπου (GCC) και τα Ηνωμένα Έθνη.

Προελαύνουν οι αντάρτες

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Οι αντάρτες Χούθι συνεχίζουν να προωθούνται προς το νότιο τμήμα της χώρας και το Άντεν. Το Σαββατοκύριακο κατέλαβαν την πόλη-κλειδί Ταΐζ.

​Η αναταραχή στην αραβική χώρα ξέσπασε αμέσως μετά την ανατροπή του προηγούμενου προέδρου Ali Abdullah Saleh, ο οποίος αναγκάστηκε να υποβάλει την παραίτησή του στις αρχές του 2012

Ο υπουργός Εξωτερικών της Υεμένης έχει κατηγορήσει το Ιράν ότι προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή του στα νότια της Αραβικής Χερσονήσου, υποστηρίζοντας τους μαχητές Χούθι. Η αναταραχή στην αραβική χώρα ξέσπασε αμέσως μετά την ανατροπή του προηγούμενου προέδρου Ali Abdullah Saleh, ο οποίος αναγκάστηκε να υποβάλει την παραίτησή του στις αρχές του 2012, έχοντας επιζήσει και από απόπειρα δολοφονίας, ενώ βρισκόταν στην προεδρική κατοικία. Το κενό που άφησε πίσω του ο Saleh επιχείρησαν να το καλύψουν διάφορες φατρίες.

Η πολιτική αστάθεια παρείχε τη δυνατότητα σε ένοπλες ομάδες να διεκδικήσουν κομμάτι της εξουσίας. Η διπλωματία και οι συζητήσεις στο Κοινοβούλιο έδωσαν τη θέση τους στη γλώσσα των όπλων και στις σφοδρές συγκρούσεις στα πεδία των μαχών.

Οι αντάρτες Χούθι και οι αντίπαλοί τους

Οι κύριοι αντίπαλοι των Χούθι είναι οι υποστηρικτές του σουνιτικού κινήματος Hirak, το οποίο είχε αποκλειστεί από τον εθνικό διάλογο για την επανένωση της χώρας τη δεκαετία του 90′.

Μετά την επανένωση της Υεμένης στις αρχές της δεκαετίας, μερικές φυλές σιιτών στον Βορρά ένωσαν τις δυνάμεις τους για να πολεμήσουν τη σουνιτική κεντρική κυβέρνηση. Έχοντας διαπιστώσει ότι δεν ακουγόταν η φωνή τους στην ομοσπονδιακή δομή, επεδίωξαν την απόσχισή τους. Το 2011 στήριξαν την εξέγερση εναντίον του προέδρου Ali Abdullah Saleh, πετυχαίνοντας την ανατροπή του.

Η Υεμένη βρίσκεται πλέον στη δίνη ενός εμφύλιου πολέμου, με τη διαμάχη να περιορίζεται κυρίως ανάμεσα στους σιίτες μαχητές Χούθι και διάφορες φυλές σουνιτών, μερικές από τις οποίες ενισχύονται από την -χαρακτηρισμένη διεθνώς ως τρομοκρατική οργάνωση- αλ Κάιντα. Βασικός τους στόχος είναι να εμποδίσουν την προώθηση των ανταρτών προς τον Νότο.

Ξεκινώντας από τον Βορρά, οι Χούθι εξαπέλυσαν τον Σεπτέμβριο του 2014 επίθεση για την κατάληψη της πρωτεύουσας Σαναά. Τελικά, τον Ιανουάριο του 2015 κατόρθωσαν να τη θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Ο πρόεδρος της χώρας Abed-Rabbo Mansour Hadi υποχρεώθηκε να παραιτηθεί και να τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό. Αργότερα, κατόρθωσε να δραπετεύσει και να καταφύγει στο Άντεν, πόλη την οποία και ανακήρυξε προσωρινή πρωτεύουσα.

Σταδιακά οι μαχητές Χούθι καταλαμβάνουν ολοένα και πιο καίριες θέσεις στην Υεμένη, ανακηρύσσοντας τη χώρα «ισλαμικό κράτος». Μόνο που οι αντίπαλοι των σιιτών, οι σουνίτες τζιχαντιστές του Ισλαμικού Χαλιφάτου, βρίσκονται ήδη κι αυτοί στην Υεμένη και θεωρούνται υπεύθυνοι για τη δολοφονία την περασμένη εβδομάδα 140 σιιτών κατά τη διάρκεια της προσευχής της Παρασκευής. Ήταν η χειρότερη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία της αραβικής χώρας.

Το ερώτημα που παραμένει είναι ποιον ακριβώς ρόλο μπορεί να παίξει ο ΟΗΕ σε αυτήν τη διαμάχη. Η διεθνής κοινότητα έχει μηδαμινή έως ελάχιστη επιρροή στην περιοχή. Η επίλυση μιας κατάστασης που περιπλέκεται, εκτός από τη διεθνή πολιτική, και από τις θρησκευτικές έριδες εναπόκειται στους διχασμένους κατοίκους της χώρας και στις επιρροές από γειτονικά κράτη.

*Με πληροφορίες από AP / Reuters

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #Υεμένη