Τι έχουν οι έρμες οι εκπομπές και κόβονται;

*** Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
η Ελληνική Ιδιωτική Τηλεόραση ουδέποτε έπαψε να είναι νεοπλουτίστικη,
μικροαστική, ανέμπνευστη, κοροϊδίστικη, απωθητικά τυχοδιωκτική·
βεβαίως, υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις (ιδίως σε παρελθόντα χρόνια),
οι οποίες όμως περιορίζονται να επιβεβαιώνουν τον Κανόνα.

Από πέρυσι είναι διάχυτη η αίσθηση
ότι κάτι αλλάζει επί τω βελτίω στα οικονομικά των καναλιών
(όπως και εν’ γένει στην κοινωνία).
Νέες παραγωγές, περισσότερες παραγωγές,
επαναφορά σε πολυέξοδες τυπολογίες, άνοιγμα θέσεων εργασίας.

Φευ· αυτό το κλίμα αισιοδοξίας αμαυρώνεται από την παραδοσιακή ατολμία,
τη φωτοτυπική νοοτροπία και ενίοτε την ασχετοσύνη ανθρώπων
που είναι επιφορτισμένοι με την επιλογή των προγραμμάτων
που βλέπουμε στις οθόνες μας.

Οι πίνακες τηλεθέασης δεν είναι Πανάκεια·
μία εκπομπή μπορεί να μην πάει καλά σε θεαματικότητα
είτε λόγω τής ανεπάρκειας τού concept της,
είτε και εξ’ αιτίας συγκυριών και παραμέτρων
που δεν σχετίζονται άμεσα με την αξία της
(χαρακτηριστικό παράδειγμα εξωγενούς παράγοντα
είναι το περιβόητο «lead in»),
είτε, ακόμη-ακόμη,
επειδή αυτοί που έχουν τα «μηχανάκια» σπίτι τους δεν διαθέτουν τη δέουσα αισθητική
ή τη διορατικότητα για να εκτιμήσουν μία ιδέα.

Όμως, για την ευκολία τής κουβέντας,
ας δεχθούμε ότι η Τηλεθέαση είναι Πανάκεια.
Άρα, λοιπόν,
υποτίθεται ότι μία επιχείρηση (εν’ προκειμένω, ένας τηλεοπτικός σταθμός)
προσλαμβάνει ως στελέχη της ανθρώπους που έχουν τη Γνώση
και πάνω απ’ όλα το Ένστικτο
να αντιλαμβάνονται και να προβλέπουν με υψηλό ποσοστό επιτυχίας
τι είν’ αυτό που πρόκειται να έχει απήχηση και ανταπόκριση.
Βλέπετε εσείς να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Εγώ, πάντως, βλέπω με ανησυχητική συχνότητα το αντίθετο.

*** Θα εκφράσω την άποψή μου αρχικώς με σουρεαλιστικό τρόπο.
Να, λοιπόν,
πώς φαντάζομαι ότι θα ήταν μία ρεαλιστική αγγελία ανεύρεσης τηλεοπτικών στελεχών..:
«Ζητείται άτομο με αφόρητα φροϊδικά συμπλέγματα (complex),
για διευθυντική θέση σε τηλεοπτικό σταθμό.
Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να ξυπνάνε στις 6 το πρωΐ,
και προτού καν νιφτούν,
να κοιτάνε κάθιδροι από αγωνία το “ραβασάκι” με τα “νούμερα”.
Κρίσεις υστερίας απαραίτητες.
Θα προτιμηθούν για τη θέση
πεπειραμένοι μυαλοπώληδες, έρποντες φιδέμπορες και εμμονικοί διαδρομιστές.».

Φυσικά, εδώ οφείλω να τονίσω,
ότι υπάρχουν και πολλοί (και πολύ) αξιόλογοι επαγγελματίες,
οι οποίοι δεν εμπίπτουν στο περιεχόμενο τής ανωτέρω αγγελίας.
Επίσης, είναι απολύτως υγιές να έχεις άγχος για την εργασία σου,
διότι αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι αδιάφορος και βολεμένος.
Όμως, από αυτό το σημείο, έως την τηλεθεατική πανάκεια,
η απόσταση είναι χαώδης.

Κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν,
αν διαθέτεις «Τηλεοπτικό Ένστικτο»
δεν χρειάζεται καν να δεις τι λέει το «ραβασάκι»·
αυτό θα το αναγνώσεις για να εξαγάγεις ποιοτικά συμπεράσματα
που άπτονται τής Διαφήμισης και τού Μάρκετινγκ,
και όχι για να μπεις σε διαδικασία αυθυποβολής.

Δηλαδή,
αν μία εκπομπή έχει υψηλή θεαματικότητα είναι «επιτυχημένη»
και αν η ίδια ακριβώς εκπομπή έχει χαμηλή θεαματικότητα είναι «αποτυχημένη»;
Αν αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο που έχεις ως στέλεχος,
τότε δεν κάνεις για τη θέση που κατέχεις·
υπάρχουν αναρίθμητοι εξασκημένοι τηλεθεατές
που έχουν τη δυνατότητα να καταλαβαίνουν ποιο concept θα πάει καλά,
αλλά και δύνανται να διαβάζουν τα «νούμερα» με σωστό τρόπο.
Άρα,
ή θα μού προσφέρεις στοιχεία που ένας -τυπικώς ανειδίκευτος-
δεν μπορεί να μού προσφέρει,
ή θα σού δίνω 300 ευρά τον μήνα
(άντε, και μία κάρτα απεριορίστων διαδρομών,
επειδή με πέτυχες σε mood γενναιοδωρίας),
διότι τις υπηρεσίες σου τις βρίσκω παντού.

*** Κάθε φορά που κόβεται μία εκπομπή,
κάθε φορά που μία νέα εκπομπή αλλάζει ημέρα, ώρα και συχνότητα μετάδοσης
(έχοντας ως απώτερο στόχο να κερδίσει την προτίμηση των ιθαγενών),
ένα αμείλικτο ερώτημα κάνει την εμφάνισή του:
«Όποιος απεφάσισε ότι αυτή η εκπομπή άξιζε να βγει στον “αέρα”,
ξέρει πραγματικά από Τηλεόραση;
Και αν ναι, πώς διαψεύσθηκε έτσι;».

Οι διαψεύσεις δεν είναι μία και δύο, αλλά συνεχείς.
Πάμπολλες παραγωγές μάς συστήνονται ως «τρίποντα»,
αλλά εν’ τέλει καταλήγουν στον «κάλαθο των αχρήστων»
διότι δεν έχουν να μάς πουν το παραμικρό.
Και το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στις εκπομπές που ήδη έχουν κοπεί,
αλλά πως υπάρχουν πολλές ακόμη
που εξακολουθούν να παίζονται ενώ είναι για πέταμα
και παρ’ ότι δεν καλύπτουν
ούτε αυτήν την άρρωστη πανάκεια που λέγεται «Τηλεθέαση».

*** «Ζητείται άτομο με αφόρητα φροϊδικά συμπλέγματα (complex),
για διευθυντική θέση σε τηλεοπτικό σταθμό.
Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να ξυπνάνε στις 6 το πρωΐ,
και προτού καν νιφτούν,
να κοιτάνε κάθιδροι από αγωνία το “ραβασάκι” με τα “νούμερα”.
Κρίσεις υστερίας, απαραίτητες.
Γνώση τής Τηλεόρασης, προαιρετική.
Θα προτιμηθούν για τη θέση
πεπειραμένοι μυαλοπώληδες, έρποντες φιδέμπορες και εμμονικοί διαδρομιστές.
Αμοιβή: 300 ευρά μηνιαίως, συν κάρτα απεριορίστων διαδρομών».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…