*** Περιηγούμουν εχθές, 25η Μαρτίου, στο Twitter,

και εδιάβαζα τα tweets που σχετίζονταν με τη διπλή Εθνική Εορτή τής Ελλάδας.

Πάνω στην ανάγνωση, είδα μπροστά μου αυτό..:

«Ο μπακαλιάρος σκορδαλιά επιτρέπεται

ή θεωρείται εθνικιστική γαστρονομική προσέγγιση της 25ης Μαρτίου;».

Αρχικώς δεν έδωσα την παραμικρή σημασία

στην ταυτότητα τού ατόμου που είχε προβεί στη συγκεκριμένη ανάρτηση·

περιορίστηκα απλώς να σχολιάσω

«Άλλο ένα φασιστοειδές που δηλώνει την ανοησία του κάνοντας χιουμοράκι.»

και εσυνέχισα την ανάγνωση.

 

Όμως, μετά από λίγο ξανασυνάντησα το ίδιο tweet,

καθώς υπήρχαν πάμπολλοι συμπολίτες μας

που αντιδρούσαν στο περιεχόμενό του.

Και τότε,

εκοίταξα ποιος ήταν ο εμπνευστής του

και διεπίστωσα ότι επρόκειτο για τον Χρήστο Κιούση τού «Ράδιο-Αρβύλα».

 

Το χειρότερο για τον Κιούση και για την εκπομπή που εκπροσωπεί,

είναι ότι δεν αισθάνθηκα έκπληξη με αυτήν την ανάρτηση·

το πάλαι ποτέ αντικομφορμιστικό και αντισυμβατικό «Ράδιο-Αρβύλα»

είναι σαφές πως

-από την ημέρα που επέλεξε ως τηλεοπτική στέγη του τον «Σκάϊ»-

έχει μετατραπεί σε θλιβερή αντικυβερνητική καρικατούρα.

Όμως, αυτά θα τα πούμε σε επόμενο άρθρο·

σήμερα, ας μείνουμε στο συγκεκριμένο tweet, το οποίο έχει πολύ ζουμί.

Ένα «πλυντήριο» με πολύ ζουμί.

 

*** Πάμε ενδεικτικώς να δούμε κάποιες από τις αντιδράσεις και τα σχόλια

που δέχθηκε ο συνεργάτης τού Αντώνη Κανάκη

για την απαράδεκτη και επικίνδυνη μπούρδα που εξετόξευσε,

και στη συνέχεια θα αναφέρω τη συγκλονιστική πολιτική θεωρία

που εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Χρήστο Κιούση

και ξεμπροστιάζει το υφέρπον κίνητρό του.

 

 

*** Άφησα επίτηδες τελευταία τα tweets 

όπου ο Χρήστος Κιούσης, έμπλεος θράσους και αδικαιολόγητης ειρωνείας,

απαντά στους επικριτές του με τη φράση

«Κουράγιο, για μπακαλιάρο μιλάμε.».

Το τεράστιο πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση,

είναι ότι ο ίδιος είχε ξεχάσει στην ανάρτησή του πως μιλούσε για μπακαλιάρο

και απ’ το πουθενά ένωσε στην ίδια πρόταση

τον «μπακαλιάρο-σκορδαλιά» και τον Εθνικισμό.

Για να ξαναδούμε την «αθώα» ανάρτηση…

 

Λοιπόν,

οι ψυχολογικές διεργασίες και ζυμώσεις

που οδήγησαν το μέλος τού «Ράδιο-Αρβύλα» να προβεί στο επίμαχο tweet,

δεν είναι μόνο η εξαιρετικώς πιθανή διάθεσή του

να πουλήσει -έστω υποσυνείδητα- εκδούλευση στον καινούργιο εργοδότη του

(άλλωστε,

ο «Σκάϊ» έχει δώσει αναρίθμητες φορές

τα ανυπόληπτα πολιτικά διαπιστευτήριά του).

Το χειρότερο για τον Χρήστο Κιούση είναι,

ότι κατήντησε να τον περιγράφει ο περίφημος «Νόμος τού Godwin».

 

Ο «Νόμος τού Godwin» αποτελεί τη συγκλονιστική

και συνάμα απολύτως ρεαλιστική επινόηση-παρατήρηση

τού Αμερικανού δικηγόρου και συγγραφέα Μάϊκ Γκόντγουϊν,

ο οποίος διετύπωσε τη θεωρία που λέει ότι

«Καθώς επιμηκύνεται μία διαδικτυακή συζήτηση,

η πιθανότητα μιας σύγκρισης που θα περιλαμβάνει τους ναζιστές και τον Χίτλερ,

προσεγγίζει τη Μονάδα.».

 

Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση,

είναι προφανές ότι η «διαδικτυακή συζήτηση»

ήταν ήδη εντυπωμένη στο μυαλό τού Χρήστου Κιούση

με βάση προηγούμενες προσλαμβάνουσές του.

Και κυρίως,

ο «Νόμος τού Godwin» πέφτει διάνα

στο σημείο όπου κάνει λόγο για τις «Μεγαλοποιημένες Συγκρίσεις»

στις οποίες προβαίνουν και περιπίπτουν οι ναζιστές,

αλλά και οποιοσδήποτε παίζει -εκουσίως ή ακουσίως- το θανάσιμο παιχνίδι τους.

 

Συνελόντι ειπείν,

εδώ έχουμε μία καραμπινάτη περίπτωση μεγαλοποιημένης σύγκρισης,

όπου ο «μπακαλιάρος-σκορδαλιά» μετατρέπεται σε μέτρο σύγκρισης

-και εν’ τέλει, σε μέσο εξομοίωσης-

ανάμεσα στη Δημοκρατία και τον Εθνικισμό.

 

Ως εκ’ τούτων, δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία για τον Χρήστο Κιούση.

Δεν μιλάμε απλώς για ένα άστοχο σχόλιο,

αλλά για συνειδητό ξέπλυμα τού Φασισμού.

Μιλάμε για χυδαίο «χιουμοράκι» που διακωμωδεί τούς δημοκράτες Έλληνες

και επιχειρεί να τούς περιθωριοποιήσει

επειδή αρνούνται να αντιμετωπίζουν τον εκάστοτε «εθνικό σανό»

ωσάν να είναι χαβιάρι.

Και ποια είναι η ιδανικότερη στιγμή για το «Ξέπλυμα τού Εθνικισμού»;

Μία «Εθνική Εορτή».

 

Δυστυχώς για τον Χρήστο Κιούση,

η απαράδεκτη ανάρτησή του

και η επίσης απαράδεκτη στάση που επέδειξε στη συνέχεια,

θα αποτελούν εσαεί στίγματά του.

 

Από τούδε και στο εξής, λοιπόν,

το «Κουράγιο, για μπακαλιάρο μιλάμε.»,

θα έχει και την αρμόζουσα διασκευή του,

κάθε φορά που θα θέλουμε να περιγράψουμε

τη ριζική μεταστροφή ενός ανθρώπου.

«Κουράγιο· για Κιούση μιλάμε.».

 

Ο Υπο-Κοσμικός