Τα αποτελέσματα ενός ενδεχόμενου Grexit θα μπορούσαν να είναι πολύ περίπλοκα, ενώ όσοι υποτιμούν τους κινδύνους μιας τέτοιας χρεοκοπίας μπορεί να είναι καλοί στην αριθμητική, όμως δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που ελλοχεύει εκτιμούν οι σημερινοί Financial Times. O συντάκτης W. Münchau δίνει ως παράδειγμα της Lehman και μεταξύ άλλων τονίζει ότι η περασμένη εβδομάδα μας υπενθύμισε τρεις αλήθειες:
-Η πρώτη αφορά στην κρίση στην Ευρωζώνη η οποία εκτιμάται ότι δεν θα λήξει μέχρι να επιλυθεί δηλαδή, μέχρι να διαγραφεί το υπερβολικό χρέος.
-Η δεύτερη είναι ότι θα πρέπει να λήξει κάποια στιγμή. Αυτό το είδαμε, όταν οι Έλληνες ψηφοφόροι έθεσαν τέλος σε μια στρατηγική που δεν κατάφερε να προσφέρει, ούτε καν με τα δικά του περιορισμένα στάνταρ, την μείωση στο δανειακό βάρος.
-Η τρίτη είναι ότι ατυχήματα συμβαίνουν.
Οι Financial Times εκτιμούν ότι από τα δυνάμει ατυχήματα το πιο καταστροφικό θα ήταν ένα ενδεχόμενο Grexit, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι αναπόφευκτο. Στην Γερμανία επικρατεί η άποψη ότι η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ θα ήταν όλεθρος για τη χώρα, θα αποτελούσε μικρό σοκ για την ευρωζώνη και αδιάφορη για την παγκόσμια οικονομία.
Ο Sigmar Gabriel, πρόεδρος και υπουργός Οικονομικών των Σοσιαλδημοκρατών, δηλώνει ότι οι επιπτώσεις από το Grexit μπορούν να περιοριστούν.
«Κάνει τεράστιο λάθος. Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι οι επιπτώσεις του Grexit θα ήταν εξίσου καταστροφικές για την ευρωζώνη, όσο και για την ίδια την Ελλάδα. Όσοι υποτιμούν τον κίνδυνο είναι καλοί στην αριθμητική, αλλά δεν αντιλαμβάνονται τις περίπλοκες δυναμικές μιας χρεοκοπίας τέτοιου μεγέθους» αναφέρουν οι Financial Times.
Η εφημερίδα υπενθυμίζει το παράδειγμα της Lehman Brothers το 2008, λέγοντας ότι τότε οι Αμερικανοί υποτίμησαν τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας. «Δεν ήταν η επίδραση σε όσους είχαν άμεση έκθεση στην Lehman που είχε σημασία. Σημασία είχαν οι τεράστιες παγκόσμιες αλυσιδωτές επιπτώσεις» αναφέρεται.
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, αν η Ελλάδα έφευγε από την ευρωζώνη, οι τιμές των μετοχών και άλλων χρεογράφων θα βούλιαζαν σε όλη την Ευρώπη. Πολλοί άνθρωποι –και όχι μόνο εκείνοι που έχουν άμεσα ανοίγματα στην Ελλάδα- θα έμεναν ξεκρέμαστοι. Σε εκείνο το σημείο, οι επενδυτές θα αναρωτηθούν αν η ευρωζώνη παραμένει μια νομισματική ένωση ή ένα χαλαρό νομισματικό καθεστώς με μεγάλα σημεία εισόδου και εξόδου. Θα αναρωτηθούν αμέσως αν η Πορτογαλία είναι ασφαλής.
Από τα διάφορα αρνητικά σενάρια, το χειρότερο είναι η συνέχιση πολιτικών δεν πρόκειται να πετύχουν και δεν τις υποστηρίζουν οι Έλληνες ψηφοφόροι.
«Η καλύτερη λύση θα ήταν μια ελάφρυνση από το χρέος, σε συνδυασμό με μεταστροφή από το δημοσιονομικό πλεόνασμα σε έναν δημοσιονομικά ουδέτερο προϋπολογισμό, συν τις μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της φοροείσπραξης. Πιστεύω ότι αυτοί είναι στόχοι που αξίζει να επιδιώξει κάποιος, πριν παραιτηθεί στο Grexit» τονίζουν οι FT.
«Προσωπικά τάσσομαι επίσης υπέρ μιας ευρείας διάσκεψης πιστωτών και δανειοληπτών που θα καταλήξει σε συμφωνία για μείωση του επιπέδου του χρέους σε ένα βιώσιμο επίπεδο και θα σταματήσει άμεσα την λιτότητα» σημειώνει ο αρθρογράφος και προσθέτει: «αμφιβάλω ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί μια τέτοια μεγάλη συμφωνία μέσα στους επόμενους μήνες. Η καλύτερη έκβαση που μπορώ να προβλέψω είναι μια συμφωνία για την αναχρηματοδότηση της κυβέρνησης και του τραπεζικού συστήματος, την λήξη της λιτότητας και την επικέντρωση στην ανάπτυξη. Η διαβούλευση για την μεγάλη διάσκεψη για το χρέος, ας περιμένει για αργότερα».
Και καταλήγει: «Τι θα γίνει αν ο κ. Τσίπρας δεν κάνει σωστό υπολογισμό; Ή αν δεν κάνουν οι πιστωτές σωστό υπολογισμό; Οι Έλληνες είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουν μια στάση «take-it-or-leave-it» από μέρους των πιστωτών, ως οικονομική βιαιοπραγία.
Αν υποχρεωθούν να φύγουν, ίσως επιδιώξουν στενότερες οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς θα μπορούσε να θέλει κάτι τέτοιο η Ε.Ε. Ολες οι πλευρές οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι το Grexit θα αποτελέσει μια ανεπανόρθωτη αποτυχία της οικονομικής διπλωματίας.
Αν συμβεί αυτό, δεν θα μιλάμε πλέον μόνο για την Ελλάδα, αλλά για το μέλλον του ίδιου του ευρώ και της Ε.Ε.».
