Χωρίς ισχυρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων καμία χώρα δεν βγήκε από την κρίση. Ούτε καν μπόρεσε να αντιμετωπίσει πολύ μικρότερες δυσκολίες από αυτές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη ο πρώτος και ο μεγαλύτερος επενδυτής σε περιόδους κρίσης είναι το κράτος και ακολουθεί το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Στην Ελλάδα δεν επενδύει επαρκώς, ούτε το κράτος, ούτε οι ιδιώτες.
Αυτή φαίνεται από τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, ο οποίος παραμένει εντός στόχων μόνο και μόνο επειδή περικόπηκαν δραστικά οι Δημόσιες Επενδύσεις και μάλιστα κατά ένα δισεκατομμύριο στο 10μηνο.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού είναι στο 10μηνο μειωμένες κατά 2,8 δισ. ευρώ σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.
Ούτε αυτό είναι αρκετό όμως αφού υπολείπονται και κατά 2,9 δισ. ευρώ σε σχέση με την πρόβλεψη, που έγινε κατά τη σύνταξη του προϋπολογισμού.
Ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της μείωσης οφείλεται στο μεγάλο φρένο που έχει μπει στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Στο 10μηνο οι δαπάνες του ΠΔΕ είναι μειωμένες σε σχέση με πέρυσι κατά 1 δισ. ευρώ ενώ καταγράφεται και υστέρηση του ίδιου ποσού σε σχέση με την πρόβλεψη του προϋπολογισμού.
Να σημειωθεί ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων άρχισε και συνέχισε να περικόπτεται σταθερά από το 2010 και 11 και μάλιστα με τις «ευλογίες» των δανειστών.
Θα περίμενε κανείς οι «φωτισμένοι οικονομολόγοι» της Ευρώπης και του ΔΝΤ να αντιδρούν σθεναρά σε όποια σκέψη περικοπής των Δημοσίων Επενδύσεων.
Εάν πραγματικά επιδίωκαν να βάλουν την Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά, όσο το δυνατόν συντομότερα θα έπρεπε να πιέζουν ακόμη και στον διπλασιασμό των Δημοσίων Επενδύσεων σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα. Κι όμως… Επέτρεψαν την περικοπή του προγράμματος και συνεχίζουν να κάνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτα μέχρι και εφέτος, αφήνοντας το σπάταλο κράτος να δαπανά κρίσιμα για την οικονομία κονδύλια σε μη αναπτυξιακές δαπάνες.
