.jpg)
Σε Ελντοράντο για την ελληνική επιχειρηματικότητα εξελίσσεται η Κίνα καθώς σχεδόν 100 ελληνικά πλοία επισκευάζονται ετησίως σε κινεζικά ναυπηγεία και το 10% των ελληνικών εμπορικών πλοίων άνω των 100 τόνων έχουν κατασκευαστεί στη χώρα.
Ακόμη, εκτιμάται ότι δραστηριοποιούνται στην Κίνα περίπου 50 επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων ενώ το σύνολο των ελληνικών παραγωγικών επενδύσεων στη χώρα, από το 1978 μέχρι τον Αύγουστο 2012 αναλύεται σε 114 επενδυτικά σχέδια με υλοποιηθείσες επενδύσεις της τάξης των 92,99 εκατ. δολαρίων.
Αυτά αναφέρονται στην ετήσια έκθεση για την Κίνα του Γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στη χώρα, που υπογράφουν οι Εμμανουήλ Στάντζος, γενικός σύμβουλος ΟΕΥ Β ́ και Γεώργιος Σακουφάκης, γραμματέας ΟΕΥ Α ́ και αναρτήθηκε στον ιστότοπο του υπουργείου Εξωτερικών (www.agora.mfa.gr).
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 54η θέση των εξαγωγών της Κίνας με 3.949.368.486 δολ. ΗΠΑ, και στην 92η θέση όσον αφορά στις εισαγωγές της Κίνας από άλλες χώρες με συνολικές εισαγωγές για το 2013 433.266.752 δολ. ΗΠΑ.
Το διμερές εμπόριο αγαθών Ελλάδας- Κίνας αναπτύσσεται ικανοποιητικά κατά τα τελευταία έτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Διοίκησης Τελωνείων της Λ.Δ. της Κίνας, οι ελληνικές εξαγωγές το 2013 αυξήθηκαν στα 434,14 εκατ. δολάρια, σημειώνοντας ποσοστιαία αύξηση κατά 1,35% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Οι κινεζικές εξαγωγές προς την Ελλάδα σημείωσαν περαιτέρω πτώση στα 3.216 εκατ. δολάρια (-10,5%). Αντίστοιχα, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013 δείχνουν αύξηση των ελληνικών εξαγωγών κατά 10% (419,7 εκατ. ευρώ) και μείωση των εισαγωγών κατά 4% (2,19 δισ. ευρώ). Χάρις στην αύξηση των ελληνικών εξαγωγών και της μείωσης των ελληνικών εισαγωγών τα τελευταία έτη, οι ελληνικές εξαγωγές αναλογούν πλέον σε περίπου 1/5 των κινεζικών εξαγωγών προς την Ελλάδα (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ).
Βασική αιτία της σημαντικής απόκλισης μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών εκτιμάται ότι αποτελεί η απουσία ισόρροπου διμερούς διατομεακού εμπορίου στους κλάδους μεταποίησης, μηχανολογικού εξοπλισμού και υψηλής τεχνολογίας, που συνθέτουν άνω του 80% του διεξαγόμενου διεθνούς εμπορίου με την Κίνα. Αυτή η ανισορροπία οφείλεται κυρίως στην ισχνή παραγωγική βάση της Ελλάδας σε αυτούς τους τομείς, καθώς και στα σημαντικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η Κίνα, όπως φθηνό εργατικό δυναμικό, φορολογικά κίνητρα για προσέλκυση επενδύσεων στους συγκεκριμένους κλάδους και συνακόλουθες οικονομίες κλίμακας, λόγω μεγέθους εσωτερικής αγοράς. Εξάλλου, σε ορισμένους παραδοσιακούς κλάδους μεταποίησης (ενδύματα, υποδήματα, παιχνίδια κ.ά.), που η χώρα μας είχε στο παρελθόν συγκριτικά πλεονεκτήματα, η Κίνα κυριαρχεί σήμερα όχι μόνον έναντι της Ελλάδας αλλά σχεδόν έναντι όλων των ανεπτυγμένων οικονομιών. Αντίστοιχα, στον κλάδο τροφίμων-ποτών, όπου η Ελλάδα διαθέτει, ακόμα, συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της Κίνας, κυρίως σε επίπεδο ποιότητας, η πρόσβαση στην κινεζική αγορά δυσχεραίνεται, μεταξύ άλλων, από μη δασμολογικά εμπόδια καθώς και από την πολιτική επισιτιστικής επάρκειας και διασφάλισης αξιοπρεπούς διαβίωσης του αγροτικού πληθυσμού.
