Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, γονείς και παιδιά καλούνται να συναποφασίσουν και για τις εξωσχολικές δραστηριότητες που θα γεμίζουν τις απογευματινές ώρες. Έτσι από τη μια η επιθυμία των γονιών να προσφέρουν όσα περισσότερα εφόδια και ερεθίσματα μπορούν στα παιδιά τους και από την άλλη οι ίδιες οι παιδικές επιθυμίες, έχουν ως αποτέλεσμα όλο και περισσότερες οικογένειες να βρίσκονται καθημερινά σε έναν αγώνα δρόμου για να προλάβουν τα μαθήματα ξένων γλωσσών, μουσικής, χορού ή τις προπονήσεις.
Πόσες όμως εξωσχολικές δραστηριότητες μπορεί να αντέξει ένα παιδί και μήπως τελικά έχουμε φτάσει στο σημείο να παραφορτώνουμε τα παιδιά από μικρή ηλικία;
Το νόημα όλων αυτών των δραστηριοτήτων είναι το παιδί να μαθαίνει, να κοινωνικοποιείται, να αποκτά αυτοπεποίθηση, να γυμνάζεται και κυρίως να διασκεδάζει. Ειδικά όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερο ο παράγοντας «διασκέδαση» πρέπει να παίζει κυρίαρχο ρόλο. Όταν η διασκέδαση χάνεται, όταν η δραστηριότητα μετατρέπεται σε αγγαρεία, σε κάτι δηλαδή που το παιδί διεκπεραιώνει βαριεστημένα και χωρίς όρεξη, τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεται.
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
.jpg)
