Τιμή και Δόξα στη Φυλακισμένη Πρέσβειρα τού Έθνους.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
βρίσκομαι υπό το κράτος σοκ και είμαι συγκλονισμένος -όπως, φαντάζομαι, κι εσείς-
μετά από τη νέα συμφορά που επεφύλασσε η Μοίρα στο Έθνος μας.
Τι ήταν αυτό το κακό που βρήκε την Ελλάδα μας;
Τι τραγωδία είν’ αυτή που ζούμε από χθες;
Τι προσβόλα για την Πατρίδα μας;
Η Εύα Καϊλή, η σύγχρονη «Σουλιώτισσα», η «“Μπουμπουλίνα” τού 21ου αιώνα»,
βρίσκεται πίσω από τα φτωχομπινεδιάρικα κάγκελα των βελγικών φυλακών
και η χώρα μας χάνει μία γνήσια πρέσβειρα τής αποσαθρωμένης κουλτούρας μας.
Ποιος θα εκπροσωπεί τώρα πια τις Αξίες και τα Ιδανικά τής Ελλάδος στας Ευρώπας;
Ποιος θα εκπροσωπεί τη Διαφθορά;
Ποιος θα εκπροσωπεί την Αλλοτρίωση;
Ποιος θα εκπροσωπεί τη Σήψη;
Ποιος θα εκπροσωπεί τον Χρηματισμό;
Ποιος θα εκπροσωπεί τη Δωροληψία;
Ποιος θα εκπροσωπεί τον Νεοπλουτισμό;
Ποιος θα εκπροσωπεί τη Δουλικότητα;
Ποιος θα εκπροσωπεί τον Ενδοτισμό;
Ποιος θα εκπροσωπεί τη «Φωτογένεια τού Τίποτα»;
Ποιος θα εκπροσωπεί τη «greek version» τής περίφημης ρήσης τού Άσλεϊ Μπρίλιαντ
«Ή σταματήστε τη Διαφθορά, ή δώστε μου τη δυνατότητα να συμμετέχω σ’ αυτήν…»;
Ποιος; Ποιος; Ποιος;
(εσείς που ενστικτωδώς απαντήσατε «ΑΥΤΟΣ. 1-0!»,
κερδίζετε το πολιτικό δοκίμιο τής Εύας Καϊλή με τίτλο «Κατάρ: Η Ευχή τού Εργάτη»,
ενώ εσείς που απαντήσατε «Ο Μαύρος ο Θεός!» κερδίζετε μία φανέλα τού Ο.Σ.Φ.Π.)
…
Φίλες και Φίλοι, δεν αντέχεται αυτή η απώλεια.
Ναι, όσο κι αν δεν αγαπάμε ως λαός την Καχυποψία και τη Συνωμοσιολογία,
εδώ είναι φως-φανάρι ότι τα παράκεντρα τής Ευρώπης επιτίθενται στην Ελλάδα
και επιχειρούν να ανακόψουν τη λαμπρή πορεία μας
προς την πλήρη «κολομβιοποίηση-μεξικανοποίηση».
Αλλά δεν φταίν’ οι ξένοι· εμείς φταίμε.
Δεν φτάνει που η Εύα προέτασσε επί χρόνια τα στήθια της μπροστά στους βαρβάρους
και με θαυμαστή μεθοδικότητα μετέτρεπε το Ευρω-Κοινοβούλιο σε «Παράγκα»,
δεν φτάνει που η Εύα με συγκινητική αυταπάρνηση και με ανυπολόγιστο προσωπικό κόστος
έχτισε λιθαράκι-λιθαράκι το παράρτημα τής Νεοελληνικής Σαπίλας στις Βριξέλες,
δεν φτάνει που ανέλαβε το εξαιρετικά δύσκολο έργο
να μεταλαμπαδεύσει στους απολίτιστους Δυτικούς την αξία τού ουμανιστικού δόγματος
«Πατάω επί πτωμάτων (προτιμώνται τα πτώματα εργατών τού Τρίτου Κόσμου),
προκειμένου να αρπάξω γενναιόδωρη μίζα (προτιμώνται μίζες από Καταριανούς επενδυτές).»,
εμείς οι αχάριστοι και αγνώμονες -αντί να αναγνωρίσουμε τη μείζονα προσφορά της-
την κοροϊδεύουμε, τη λοιδορούμε, τη χλευάζουμε, τη μεμφόμαστε, την καταδικάζουμε.
Μα είναι δυνατόν να βγαίνουν κάποιοι αστείοι συμπατριώτες μας
και να λένε ότι «Καλά έκαναν οι Βέλγοι και τη συνέλαβαν.»;
Κι ακόμη χειρότερα,
πώς είναι δυνατόν να επιχαίρουν μερικοί όψιμοι νομιμόφρονες για την (προ)φυλάκισή της
και να αδιαφορούν για το άκρως προκλητικό γεγονός
ότι εδώ έχουμε καραμπινάτη παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;
Η Μίζα είναι Ιερό Ανθρώπινο Δικαίωμα, άνιωθοι.
Πού είναι οι «Αγανακτισμένοι» να βγουν να διαμαρτυρηθούν;
Γιατί εχθές -άμα τω ακούσματι τής τραγικής είδησης- δεν εγέμισε το Σύνταγμα από διαδηλωτές;
Άδεια η πάνω μεριά τής πλατείας,
γεμάτη η κάτω μεριά από ασυνείδητους πολίτες
που είχαν ξεπορτίσει για να κάνουν τη βόλτα τους και τα ψώνια τους στην Ερμού.
Οποία μαζική αναλγησία·
συλλαμβάνεται και φυλακίζεται μια ηρωίδα
επειδή ετόλμησε -αποκλειστικώς για να χρηματοδοτήσει την Αντίσταση-
να απαλλοτριώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες «πετροδόλαρα»
κι εμείς κοπτόμαστε να αγοράσουμε κανά φτηνό μπουφανάκι
και να πάρουμε στα παιδάκια μας «μαλλί τής γριάς».
Σε ποιο ουράνιο και τόξο;
Εκεί δε που η αγανάκτηση φτάνει στα ουράνια,
είναι ο κατάπτυστα γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος που λειτουργούν οι Βελγικές Αρχές.
Καλά…, δεν ντρέπονται καθόλου αυτοί οι ξευτίλες οι Βέλγοι αστυνομικοί και δικαστές;
Ίχνος τσίπας δεν έχουν;
Νομίζουν ότι τηρώντας τούς νόμους κάνουν καλό στην Κοινωνία;
Εντάξει, μιλάμε για ανίκανους και για κρετίνους.
…
Απ’ την άλλη,
ευτυχώς που υπάρχουν τέτοια συμβάντα
ώστε να αφυπνιζόμαστε και να καταλαβαίνουμε τη χαώδη υπεροχή τής Ελλάδος
έναντι των -κατ’ ευφημισμόν- πολιτισμένων λαών τής Ευρώπης.
Ποια χώρα έχει ως κορυφαίο ανέκδοτο τη Δικαιοσύνη; Η Ελλάδα μας.
Ποια χώρα είναι πρώτη στη Διαφθορά; Η Ελλάδα μας.
Ποια χώρα είναι η κορυφαία ευρωπαϊκή «μπανανία»; Η Ελλάδα μας.
Ποια χώρα είναι η 108η παγκοσμίως στην Ελευθερία τού Τύπου; Η Ελλάδα μας.
Ποια χώρα είναι η προσβολή των προγόνων της; Η Ελλάδα μας.
Ποια χώρα είναι η «“Μαντάμ Σουσού” τής Ευρώπης»; Η Ελλάδα μας.
Τι να μάς πει η «Γηραιά Ήπειρος»· εμείς είμαστε Νεοέλληνες.
Επιμύθιο:
Κάποτε, ο υπέροχος Δημήτρης Χορν εκόμπαζε στην ταινία «Αλίμονο στους Νέους»,
λέγοντας και ξαναλέγοντας την ατάκα «Εγώ είμαι νέος…»
αφ’ ότου είχε κάνει συμφωνία με τον Μεφιστοφελή
ανταλλάσσοντας τα πλούτη που είχε -όντας γέρων- με την επιστροφή στα μικράτα του.
Τώρα, εμείς κομπάζουμε ως «Νεοέλληνες»,
αρνούμενοι να διδαχθούμε από την εν λόγω έξοχη κοινωνική ηθογραφία,
όπου στο τέλος ο ήρωας επανέρχεται στην Πραγματικότητα
και συνειδητοποιεί ότι η έπαρσή του στηριζόταν σε ένα όνειρο.
Ατυχώς για το ονειροπαρμένο Εθνικό Αφήγημα,
ενώ το ξύπνημα τού ήρωα τής ταινίας είναι λυτρωτικό καθώς επίκειται η Ανάσταση,
εδώ έχουμε διαρκώς ενώπιόν μας τη Σταύρωση
μέσα από τούς σταυρούς που οι αμνήμονες ιθαγενείς ψηφοφόροι ρίχνουν εντός τής κάλπης.
Συνελόντι ειπείν, ‘
όσο κι αν φαντάζει ως απόλυτος περιπαιγμός και ειρωνεία ο τίτλος τού παρόντος πονήματος,
το Νεοελληνικό Αξιακό Σύστημα είναι μία εφιαλτική δυστοπία
που προσωποποιείται επάξια στη διεφθαρμένη βο(υ)λεύτρια.
Η Εύα Καϊλή είναι Ηρωίδα τής Ελλάδος.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
