Στην ίδια συνέλευση των δημοσιογράφων ετέθη και το ζήτημα της δημοσιοποίησης των ονομάτων αυτών που εργάζονται σε κρατικές υπηρεσίες. Βεβαίως δε συζητήθηκε η ουσία. Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν.
Α) δεν είναι κακό να εργάζεται κάποιος σε κρατικό φορέα που θέλει να έχει σχέση με τη δημοσιογραφία αλλά δεν έχει όπως το Υπουργείο Τύπου και τα γραφεία Τύπου των Υπουργείων, των ΔΕΚΟ κλπ. Το δυστύχημα είναι να θεωρεί τον εαυτό του δημοσιογράφο.
Β) Είναι απαράδεκτο να συγχέεται επαγγελματικά ο δημοσιογράφος που εργάζεται σε κρατική υπηρεσία και αυτός που εργάζεται σε ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης.
Γ) Είναι τραγικό ένας συνάδελφος να εργάζεται ταυτόχρονα στο κράτος και στα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και να αισθάνεται περίφημα και μάγκας.
Δ) Είναι γελοίο να δημοσιεύεται μία λίστα στην οποία δε συμπεριλαμβάνονται και εκείνοι οι συνάδελφοι που αμείβονται από κρατικά, κυβερνητικά και ημικρατικά γραφεία τύπου. Προφανώς οι υφιστάμενοι του κ.Γκιουλέκα σκέφτηκαν να μην εκθέσουν άτομα που ανήκουν στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας και έχουν νομίμως «τρυπώσει» ως δικά τους παιδιά.
